سوره طاها آیات ۱۷ تا ۳۶ – مأموریت حضرت موسی و معجزات الهی برای آن حضرت
این نوشتار در مورد سوره طاها آیات ۱۷ تا ۳۶ از قرآن کریم است. این آیات به مأموریت حضرت موسی (ع) و معجزات الهی که خداوند برای اثبات رسالتش به آن حضرت داد، می‌پردازد. خداوند متعال به حضرت موسی (ع) امر فرمود که عصایش را بر زمین اندازد، پس عصا به ماری بزرگ تبدیل شد، بعد از آن امر آمد که دستت را در گریبانت فرو بر و هنگامی که درآوردی ببین که چگونه روشن و نورانی است. سپس الله از پیامبر خود خواست که به نزد هارون برود که او طغیان کرده است. در انتهای این آیات، دعای حضرت موسی (ع) برای تقویت قلب و زبانش در برابر فرعون مستکبر و انتخاب برادرش هارون به عنوان وزیر و مشاور ایشان آمده است . این آیات راهنمای ما در سختیها و مبارزه با ظلم و ستمگران است.
| وَ ما تِلْکَ بِیَمینِکَ یا موسیٰ (۱۷) | ای موسیٰ: «در سمت راست تو چیست؟» |
| قالَ هِیَ عَصایَ اَتَوَکَّاُ عَلَیْها | موسیٰ گفت: «این عصای من است که بر آن تکیه می‌دهم |
| وَ اَهُشُّ بِها عَلیٰ غَنَمى | و با آن برای گوسفندانم، برگ درختان را می‌تکانم؛ |
| وَ لِیَ فیها مَآرِبُ اُخْریٰ (۱۸) | و همچنین نیازهای دیگری را برایم برآورده می‌کند» |
| قالَ اَلْقِها یا موسیٰ (۱۹) | خداوند فرمود: «ای موسیٰ، آن را بینداز» |
| فَاَلْقاها فَاِذا هِیَ حَیَّهٌ تَسْعیٰ (۲۰) | موسیٰ عصا را انداخت و ناگهان آن، ماری پرتحرّک شد |
| قالَ خُذْها وَ لاتَخَفْ | خداوند فرمود: «بگیرش و نترس؛ |
| سَنُعیدُها سیرَتَهَا الْاَولیٰ (۲۱) | آن را به حالت اوّلیهاش باز می‌گردانیم» |
| وَ اضْمُمْ یَدَکَ اِلیٰ جَناحِکَ تَخْرُجْ بَیْضاءَ | و دست خود را در گریبانت فرو ببر که سپید و نورانی بیرون می‌آید؛ |
| مِنْ غَیْرِ سوءٍ آیَهً اُخْریٰ (۲۲) | نه به خاطر عیب، بلکه نشانه‌ای دیگر است |
| لِنُرِیَکَ مِنْ آیاتِنَا الْکُبْریٰ (۲۳) | تا بعضی از نشانه‌های بزرگ خود را به تو نشان دهیم |
| اِذْهَبْ اِلیٰ فِرْعَوْنَ اِنَّهو طَغیٰ (۲۴) | به سوی فرعون برو که او طغیان کرده است» |
| قالَ رَبِّ اشْرَحْ لى صَدْرى (۲۵) | موسیٰ گفت: «خداوندا ، به من شرح صدر[i] بده |
| وَ یَسِّرْ لى اَمْرى (۲۶) | و مأموریّت مرا آسان گردان |
| وَ احْلُلْ عُقْدَهً مِنْ لِسانى (۲۷) | و از زبانم گره بازکن تا بتوانم بهتر سخن بگویم |
| یَفْقَهوا قَوْلى (۲۸) | و مردم سخنم را بفهمند[ii] |
| وَ اجْعَلْ لى وَزیرًا مِنْ اَهْلى (۲۹) | و یار و کمکی از خانواده، برایم قرار بده |
| هارونَ اَخى (۳۰) اُشْدُدْ بِه‌ى اَزْرى (۳۱) | برادرم هارون را پشتم را با همراهی او محکم کن |
| وَ اَشْرِکْهُ فى اَمْرى (۳۲) | و او را در مأموریّت من شریک ساز |
| کَىْ نُسَبِّحَکَ کَثیرًا (۳۳) وَ نَذْکُرَکَ کَثیرًا (۳۴) | تا فراوان تسبیح تو گوییم و بسیار به یاد تو باشیم |
| اِنَّکَ کُنْتَ بِنا بَصیرًا (۳۵) | که تو همواره به حال ما بینایی» |
| قالَ قَدْ اوتیتَ سُؤْلَکَ یا موسیٰ (۳۶) | خدا فرمود: «ای موسیٰ، آنچه خواستی، به تو داده شد». |
[i] شرح صدر یعنی داشتن صبر و ظرفیت تحمل مشکلات و سختیها
[ii] گفته شده که حضرت موسی از کودکی لکنت زبان داشته است، جالب این است که ایشان از میان همه‌ی پیامبران به مقام «کلیم اللّه» می‌رسد، یعنی خداوند، مستقیم و بدون واسطه با او سخن می‌گوید که شرح آن در سوره‌ی اعراف آمده است.
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
خوب است به شرطی که:
- همچون موسیٰ نیکوکار باش و اینچنین دعا کن: «خداوندا، به من شرح صدر بده ، مأموریّت مرا آسان گردان ، از زبانم گره باز کن تا بتوانم بهتر سخن بگویم و مردم سخنم را بفهمند، یار و کمکی از خانواده، برایم قرار بده تا فراوان تسبیح تو گوییم و بسیار به یاد تو باشیم که تو همواره به حال ما بینایی»
