| وَ اِذْ قُلْنا لِلْمَلائِکَهِ اسْجُدوا لِآدَمَ | در نظر آور هنگامی را که به فرشتگان گفتیم: «به آدم سجده کنید» |
| فَسَجَدوا اِلّا اِبْلیسَ اَبیٰ (116) | همه سجده کردند مگر ابلیس که سرپیچی نمود |
| فَقُلْنا یا آدَمُ اِنَّ هٰذا عَدُوٌّ لَکَ وَ لِزَوْجِکَ | سپس گفتیم: «ای آدم: این شیطان دشمن تو و همسرت می‌باشد؛ |
| فَلا یُخْرِجَنَّکُما مِنَ الْجَنَّهِ فَتَشْقیٰ (117) | مبادا شما را از این باغ خارج کند که بدبخت می‌شوی[i] |
| اِنَّ لَکَ اَلّا تَجوعَ فیها وَ لاتَعْریٰ (118) | برای تو مقرّر شده که در آنجا، گرسنه و برهنه نشوی |
| وَ اَنَّکَ لاتَظْمَأُ فیها وَ لاتَضْحیٰ (119) | و در آنجا تشنه و آفتاب‌زده نگردی» |
| فَوَسْوَسَ اِلَیْهِ الشَّیْطانُ قالَ یا آدَمُ | ولی شیطان او را وسوسه کرد و گفت: «ای آدم |
| هَلْ اَدُلُّکَ عَلیٰ شَجَرَهِ الْخُلْدِ | آیا تو را به «درخت جاودانگی» راهنمایی کنم، |
| وَ مُلْکٍ لایَبْلیٰ (120) | و به سلطنتی که هرگز کهنه نمی‌شود؟» |
| فَاَکَلا مِنْها فَبَدَتْ لَهُما سَوْآتُهُما | سرانجام هر دو از آن خوردند، در نتیجه برهنه شدند |
| وَطَفِقا یَخْصِفانِ عَلَیْهِما مِنْ وَرَقِ الْجَنَّهِ | و شروع کردند از برگ‌های آن باغ، بر خودشان بچسبانند |
| وَ عَصیٰ آدَمُ رَبَّهو فَغَویٰ (121) | و آدم نافرمانی خدای خود کرد و گمراه شد |
| ثُمَّ اجْتَباهُ رَبُّهو فَتابَ عَلَیْهِ وَ هَدیٰ (122) | سپس خدا او را برگزید و توبه‌اش را پذیرفت و هدایت کرد |
| قالَ اهْبِطا مِنْها جَمیعًا | خداوند گفت: «همگی از آن باغ، فرود آیید |
| بَعْضُکُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ | که با یکدیگر دشمن خواهید بود |
| فَاِمّا یَأْتِیَنَّکُمْ مِنّى هُدًى | سپس اگر از جانب من هدایتی برایتان بیاید، |
| فَمَنِ اتَّبَعَ هُدایَ فَلا یَضِلُّ وَ لایَشْقیٰ (123) | هرکس از هدایتم پیروی کند، نه گمراه و نه تیره بخت شود » |
| وَ مَنْ اَعْرَضَ عَنْ ذِکْرى | و هر کس از یادم روگرداند، |
| فَاِنَّ لَهو مَعیشَهً ضَنْکًا | واقعاً زندگی تنگ و سختی دارد؛ |
| وَ نَحْشُرُهو یَوْمَ الْقِیامَهِ اَعْمیٰ (124) | و روز قیامت او را نابینا زنده می‌کنیم. |
