این نوشتار شامل سوره أنبیاء آیات 1 تا 15 از قرآن کریم است که درباره سرگذشت پیامبران الهی و اقوامی که آنان را تکذیب کردند توضیح می دهد. این آیات، نزدیک شدن روز جزا و غفلت مردم را بیان میکند و سپس به داستان پیامبر اسلام و اصرار مشرکان بر طلب معجزه از ایشان اشاره دارد. در ادامه، خداوند یادآوری میکند که پیش از این نیز پیامبرانی را فرستاده و اقوام طغیانگر را نابود کرده است. خواندن این آیات، برای تذکر و عبرت گرفتن از سرنوشت گذشتگان بسیار مفید است.
| بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحیمِ | به نام خدایی که مهرش بسیار است و همیشگی |
| اِقْتَرَبَ لِلنّاسِ حِسابُهُمْ | زمان حسابرسی مردم نزدیک شده ؛ |
| وَ هُمْ فى غَفْلَهٍ مُعْرِضونَ (1) | ولی آنان در غفلتی عمیق از حقیقت رویگردان هستند |
| ما یَأْتیهِمْ مِنْ ذِکْرٍ مِنْ رَبِّهِمْ مُحْدَثٍ | هیچ یادآوری تازهای از جانب خدا برایشان نمیآید |
| اِلَّا اسْتَمَعوهُ وَ هُمْ یَلْعَبونَ (2) | مگر اینکه آن را میشنوند، ولی سرگرم بازیاند |
| لاهِیَهً قُلوبُهُمْ وَ اَسَرُّوا النَّجْوَى الَّذینَ ظَلَموا | دلهایشان در بیخبری است؛ و ستمکاران آهسته به هم میگفتند: |
| هَلْ هٰذا اِلّا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ | «آیا این محمّد، بشری مثل شما نیست؟ |
| اَفَتَأْتونَ السِّحْرَ وَ اَنْتُمْ تُبْصِرونَ (3) | آیا با آنکه میبینید، به سراغ این سِحر میآیید؟» |
| قالَ رَبّى یَعْلَمُ الْقَوْلَ فِى السَّماءِ وَ الْاَرْضِ | پیامبرگفت: «خدای من هر سخنی را در آسمان و زمین میداند |
| وَ هُوَ السَّمیعُ الْعَلیمُ (4) | و اوست که شنوای داناست» (4) |
| بَلْ قالوا اَضْغاثُ اَحْلامٍ | بلکه گفتند: «سخنان او خوابهایی پریشان و آشفته است، |
| بَلِ افْتَراهُ بَلْ هُوَ شاعِرٌ | بلکه، آن را به دروغ ساخته یا، اصلاً او خیال پرداز است؛ |
| فَلْیَأْتِنا بِآیَهٍ کَما اُرْسِلَ الْاَوَّلونَ (5) | بنابراین، باید مانند پیامبران گذشته، برای ما نشانه ای بیاورد» |
| ما آمَنَتْ قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْیَهٍ اَهْلَکْناها | هر آبادی که قبل از آنان ایمان نیاوردند را، نابود کردیم؛ |
| اَفَهُمْ یُؤْمِنونَ (6) | حال، آیا اینان ایمان میآورند؟ |
| وَ ما اَرْسَلْنا قَبْلَکَ اِلّا رِجالًا نوحى اِلَیْهِمْ | پیش از تو، جز مردانی که به آنان وحی میکردیم، نفرستادیم. |
| فَسْئَلوا اَهْلَ الذِّکْرِ اِنْ کُنْتُمْ لاتَعْلَمونَ(7) | پس اگر نمیدانید، از آگاهان به کتابهای آسمانی بپرسید |
| وَ ما جَعَلْناهُمْ جَسَدًا لایَأْکُلونَ الطَّعامَ | بَدَنِ انبیاء را، چنان قرار ندادیم که نیازی به خوراک نداشته باشند ؛ |
| وَ ما کانوا خالِدینَ (8) | و هیچ کدام عمر جاویدان نداشتند |
| ثُمَّ صَدَقْناهُمُ الْوَعْدَ | سپس به وعدهای که به آنان داده بودیم، وفا کردیم؛ |
| فَاَنْجَیْناهُمْ وَ مَنْ نَشاءُ | آنها و هر که را خواستیم، نجات دادیم؛ |
| وَ اَهْلَکْنَا الْمُسْرِفینَ (9) | ولی متجاوزان و اسرافکاران را نابود نمودیم |
| لَقَدْ اَنْزَلْنا اِلَیْکُمْ کِتابًا | حقیقتاً به سوی شما کتابی را نازل کردیم، |
| فیهِ ذِکْرُکُمْ اَفَلا تَعْقِلونَ (10) | که تذکّر و بیداری شما در آن است، آیا نمیاندیشید؟ |
| وَ کَمْ قَصَمْنا مِنْ قَرْیَهٍ کانَتْ ظالِمَهً | چه بسیار شهرهایی که آنها را در هم شکستیم، زیرا ستمکار بودند؛ |
| وَ اَنْشَأْنا بَعْدَها قَوْمًا آخَرینَ (11) | سپس – بعد از آنها-گروهی دیگر را پدید آوردیم |
| فَلَمّا اَحَسّوا بَأْسَنا | وقتی مجازات ما را احساس میکردند، |
| اِذا هُمْ مِنْها یَرْکُضونَ (12) | ناگهان از آن میگریختند |
| لا تَرْکُضوا وَ ارْجِعوا اِلیٰ ما اُتْرِفْتُمْ فیهِ وَ مَساکِنِکُمْ لَعَلَّکُمْ تُسْاَلونَ (13) | فرار نکنید، به زندگی مُرّفه و خانههای تجمّلاتی خود بازگردید، تا نیازمندان درخواستی کنند و شما با غرور، آنها را برانید |
| قالوا یا وَیْلَنا اِنّا کُنّا ظالِمینَ (14) | گفتند: «وای بر ما؛ واقعاً که ستمکار بودیم» |
| فَما زالَتْ تِلْکَ دَعْواهُمْ | سخنشان پیوسته همین بود |
| حَتّیٰ جَعَلْناهُمْ حَصیدًا خامِدینَ (15) | تا آنان را ریشه کن و خاموش نمودیم. |
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
بد است، توجه داشته باشد:
- زمان حسابرسی مردم نزدیک شده ولی آنان در غفلتی عمیق از حقیقت رویگردان هستند؛ دلهایشان در بیخبری است؛ وستمکاران آهسته به هم میگفتند: «آیا این محمّد، بشری مثل شما نیست؟ پیامبرگفت: «خدای من هر سخنی را در آسمان و زمین میداند و اوست که شنوای داناست»؛ پیش از تو، مردانی که به آنان وحی میکردیم، فرستادیم. پس اگر نمیدانید، از آگاهان به کتابهای آسمانی بپرسید ؛ حقیقتاً به سوی شما کتابی را نازل کردیم، که تذکّر و بیداری شما در آن است، آیا نمیاندیشید؟
