در این مقاله، سوره أنبیاء آیات 35 تا 50 از قرآن کریم که به موضوعات مهم توحید، معاد و هشدار الهی به کفار درباره عذاب آخرت می‌پردازد، همراه با ترجمه فارسی آنها آورده شده است. این آیات ضمن تأکید بر اصل توحید و معاد، با بیان داستان پیامبران گذشته، کفار را به پذیرش حقایق و ایمان آوردن دعوت می‌کند و از عذاب الهی در صورت انکار حق هشدار می‌دهد.
| کُلُّ نَفْسٍ ذائِقَهُ الْمَوْتِ | هر موجود زنده ای، طعم مرگ را می‌چشد؛ |
| وَ نَبْلوکُمْ بِالشَّرِّ وَ الْخَیْرِ فِتْنَهً | و شما را با بدی‌ها و خوبی‌ها می‌آزماییم؛ |
| وَ اِلَیْنا تُرْجَعونَ (35) | و به سوی ما بازگردانده می‌شوید |
| وَ اِذا رَآکَ الَّذینَ کَفَروا | هر گاه منکرانِ حقیقت تو را ببینند ، |
| اِنْ یَتَّخِذونَکَ اِلّا هُزُوًا | فقط به مسخره می‌گیرند و می‌گویند: |
| اَهٰذَا الَّذى یَذْکُرُ آلِهَتَکُمْ | «آیا این همان است که خدایان ما را به بدی یاد می‌کند؟» |
| وَ هُمْ بِذِکْرِ الرَّحْمٰنِ هُمْ کافِرونَ (36) | ولی آنان هستند که یاد خدای مهربان را انکار می‌کنند |
| خُلِقَ الْاِنْسانُ مِنْ عَجَلٍ | انسان عجول آفریده شده؛ |
| سَاُریکُمْ آیاتى فَلا تَسْتَعْجِلونِ (37) | به زودی آیاتم را به شما نشان می‌دهم ؛ پس عجله نکنید |
| وَ یَقولونَ مَتیٰ هٰذَا الْوَعْدُ اِنْ کُنْتُمْ صادِقینَ (38) | می‌گویند: «این وعده کِـی فرا می‌رسد؟ اگر راست می‌گویید» |
| لَوْ یَعْلَمُ الَّذینَ کَفَروا | اگر منکرانِ حقیقت ، می‌دانستند |
| حینَ لایَکُفّونَ عَنْ وُجوهِهِمُ النّارَ وَ لاعَنْ ظُهورِهِمْ وَ لاهُمْ یُنْصَرونَ (39) | زمانی می‌رسد که نمی‌توانند آتش را از مقابل و پشت سر خود دور کنند ؛ و یاوری هم ندارند |
| بَلْ تَأْتیهِمْ بَغْتَهً فَتَبْهَتُهُمْ | بلکه، ناگهان مجازات شده و مبهوت می‌گردند؛ |
| فَلا یَسْتَطیعونَ رَدَّها وَ لاهُمْ یُنْظَرونَ (40) | نه می‌توانند آن را برگردانند و نه مهلتی دارند |
| وَ لَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِنْ قَبْلِکَ | پیش از تو نیز، پیامبران را مسخره می‌کردند |
| فَحاقَ بِالَّذینَ سَخِروا مِنْهُمْ | ولی خودشان را فرا گرفت، |
| ما کانوا بِه‌ى یَسْتَهْزِئونَ (41) | آن مجازاتی را که مسخره می‌کردند. |
| قُلْ مَنْ یَکْلَئُکُمْ بِاللَّیْلِ وَ النَّهارِ مِنَ الرَّحْمٰنِ | بگو: به جز آن مهربان،کیست که شما را شب و روز، حفظ کند؟ |
| بَلْ هُمْ عَنْ ذِکْرِ رَبِّهِمْ مُعْرِضونَ (42) | آری، آنان از یاد صاحب اختیار خود روگردانند |
| اَمْ لَهُمْ آلِهَهٌ تَمْنَعُهُمْ مِنْ دونِنا | آیا خدایانی دارند که آنها را از مجازات ما حفظ می‌کند؟ |
| لا یَسْتَطیعونَ نَصْرَ اَنْفُسِهِمْ | نه می‌توانند خودشان را یاری کنند؛ |
| وَ لاهُمْ مِنّا یُصْحَبونَ (43) | و نه از جانب ما همراهی می‌شوند |
| بَلْ مَتَّعْنا هٰؤُلاءِ وَ آباءَهُمْ | مجازاتشان نکردیم، بلکه ایشان و پدرانشان را برخوردار نمودیم |
| حَتّیٰ طالَ عَلَیْهِمُ الْعُمُرُ | تا عمرهایشان به درازا کشید؛ |
| اَفَلا یَرَوْنَ اَنّا نَأْتِى الْاَرْضَ نَنْقُصُها مِنْ اَطْرافِها | آیا نمی‌بینند که ما همواره از زمین و اهل آن می‌کاهیم؟ |
| اَفَهُمُ الْغالِبونَ (44) | آیا آنان پیروزند یا قدرت بدست ماست؟ |
| قُلْ اِنَّما اُنْذِرُکُمْ بِالْوَحْیِ | بگو: «شما را تنها به وسیله‌ی وحی هشدار می‌دهم؛ |
| وَ لایَسْمَعُ الصُّمُّ الدُّعاءَ اِذا ما یُنْذَرونَ (45) | ولی کران، هنگامی‌که هشدار داده می‌شوند، نمی‌شنوند |
| وَ لَئِنْ مَسَّتْهُمْ نَفْحَهٌ مِنْ عَذابِ رَبِّکَ | و اگر اندکی از مجازات الهی به آنان برسد، |
| لَیَقولُنَّ یا وَیْلَنا اِنّا کُنّا ظالِمینَ (46) | حتماً فریادشان بلند می‌شود: «وای بر ما که ستمکار بودیم» |
| وَ نَضَعُ الْمَوازینَ الْقِسْطَ لِیَوْمِ الْقِیامَهِ | و ترازوهای عدالت را در روز قیامت برپا می‌کنیم؛ |
| فَلا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَیْئًا | و به کسی، هیچ ستمی نمی‌شود؛ |
| وَ اِنْ کانَ مِثْقالَ حَبَّهٍ مِنْ خَرْدَلٍ اَتَیْنا بِها | و اگر عملی، هم وزنِ یک ذرّه باشد، آن را می‌آوریم؛ [i] |
| وَ کَفیٰ بِنا حاسِبینَ (47) | و کافی است که ما حسابرس باشیم» |
| وَ لَقَدْ آتَیْنا موسیٰ وَ هارونَ الْفُرْقانَ | البتّه به موسیٰ و هارون، فرقان را دادیم[ii] |
| وَ ضِیاءً وَ ذِکْرًا لِلْمُتَّقینَ (48) | که روشنایی و اندرزی برای اهل تقواست |
| اَلَّذینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَیْبِ | همانها که در نهان از عظمت خدای خود، حساب می‌برند |
| وَ هُمْ مِنَ السّاعَهِ مُشْفِقونَ (49) | و از مجازات و رسوایی قیامت هراسناکند |
| وَ هٰذا ذِکْرٌ مُبارَکٌ اَنْزَلْناهُ | این قرآن ذکر مبارکی است که آن را نازل کردیم |
| اَفَاَنْتُمْ لَهو مُنْکِرونَ (50) | آیا باز هم منکر آن هستید؟ |
[i] خردل، از دانه های گیاهی کوچک است، شبیه به ارزن، کنایه از کوچکی و ناچیزی است.
[ii] فرقان کتابی است که جدا کننده حق از باطل است.
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
بد است، توجه داشته باشد:
- هر موجود زندهای، طعم مرگ را می‌چشد و شما را با بدی‌ها و خوبی‌ها می‌آزماییم و به سوی ما بازگردانده می‌شوید؛ بگو: به جز آن مهربان،کیست که شما را شب و روز، حفظ کند؟ آری، آنان از یاد صاحب اختیار خود روگردانند؛ ترازوهای عدالت را در قیامت برپا می‌کنیم و به کسی، ستم نمی‌شود؛ این قرآن ذکر مبارکی است که آن را نازل کردیم؛ آیا باز هم منکر آن هستید؟
