این مقاله، سوره أنبیاء آیات 92 تا 103 از قرآن کریم را که به دو اصل بنیادین دین یعنی توحید و معاد اختصاص دارد، با ترجمه فارسی آنها ارائه میدهد. این آیات، گویاترین دلایل قرآنی برای اثبات یگانگی خداوند و روز قیامت و سرنوشت انسان در آن روز هستند. خواندن این مجموعه نقل قولهای قرآنی، دیدگاه روشنی درباره این دو محور اساسی اعتقادی به خواننده میدهد.
| اِنَّ هٰذِهى اُمَّتُکُمْ اُمَّهً واحِدَهً | این است امّت شما، که همگی بر یک مرام و آئین هستید |
| وَ اَنَا رَبُّکُمْ فَاعْبُدونِ (92) | و من خدای شما هستم، پس فقط مرا بپرستید |
| وَ تَقَطَّعوا اَمْرَهُمْ بَیْنَهُمْ | آنان امر الهی را میان خود پاره پاره کردند، و فرقه فرقه شدند. |
| کُلٌّ اِلَیْنا راجِعونَ (93) | همه، به سوی ما باز خواهند گشت |
| فَمَنْ یَعْمَلْ مِنَ الصّالِحاتِ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ | پس هرکس کارهای شایسته انجام دهد و مؤمن باشد، |
| فَلا کُفْرانَ لِسَعْیِهى | تلاش او هرگز نادیده گرفته نمیشود |
| وَ اِنّا لَهو کاتِبونَ (94) | و ما اعمال او را مینویسیم |
| وَ حَرامٌ عَلیٰ قَرْیَهٍ اَهْلَکْناها | و برای هر آبادی که آن را بر اثر گناه نابود کردیم، زندگی حرام شد؛ |
| اَنَّهُمْ لایَرْجِعونَ (95) | آنها هرگز، به دنیا باز نخواهند گشت |
| حَتّیٰ اِذا فُتِحَتْ یَأْجوجُ وَ مَأْجوجُ | تا وقتی که سدّ «یأجوج» و «مأجوج» گشوده شود؛ |
| وَ هُمْ مِنْ کُلِّ حَدَبٍ یَنْسِلونَ (96) | و آنها از هر سرزمین بلندی بشتابند |
| وَ اقْتَرَبَ الْوَعْدُ الْحَقُّ | زمانی که وعدهی حق نزدیک گردد، |
| فَاِذا هِیَ شاخِصَهٌ اَبْصارُ الَّذینَ کَفَروا | ناگهان چشمانِ منکرانِ حقیقت خیره شود و میگویند: |
| یا وَیْلَنا قَدْ کُنّا فى غَفْلَهٍ مِنْ هٰذا | «ای وای بر ما ، واقعاً از این سرنوشت در غفلت بودیم، |
| بَلْ کُنّا ظالِمینَ (97) | بلکه ما از ستمگران بودیم» |
| اِنَّکُمْ وَ ما تَعْبُدونَ مِنْ دونِ اللّهِ | به یقین، شما و آنچه به جای خدا میپرستید، |
| حَصَبُ جَهَنَّمَ اَنْتُمْ لَها وارِدونَ (98) | هیزم جهنّم هستید، و در آن وارد خواهید شد |
| لَوْ کانَ هٰؤُلاءِ آلِهَهً ما وَرَدوها | اگر اینها، خدایانی حقیقی بودند، وارد دوزخ نمیشدند |
| وَ کُلٌّ فیها خالِدونَ (99) | حال آنکه همگی در آن ماندگارند |
| لَهُمْ فیها زَفیرٌ وَ هُمْ فیها لایَسْمَعونَ (100) | در آنجا فریاد دردناکی دارند ولی خودشان نمیشنوند |
| اِنَّ الَّذینَ سَبَقَتْ لَهُمْ مِنَّا الْحُسْنیٰ | کسانی که قبلاً از جانب ما وعدهی نیکو دارند، |
| اُولٰئِکَ عَنْها مُبْعَدونَ (101) | از آن جهنّم دور نگه داشته میشوند |
| لا یَسْمَعونَ حَسیسَها | حتّی صدای جهنّم را نمیشنوند |
| وَ هُمْ فى مَا اشْتَهَتْ اَنْفُسُهُمْ خالِدونَ (102) | و آنان در بهشت با آنچه دلخواهشان است، ماندگارند |
| لا یَحْزُنُهُمُ الْفَزَعُ الْاَکْبَرُ | آن وحشت بزرگ، آنان را غمگین نمیکند؛ |
| وَ تَتَلَقّاهُمُ الْمَلائِکَهُ | و فرشتگان به استقبالشان میآیند و میگویند: |
| هٰذا یَوْمُکُمُ الَّذى کُنْتُمْ توعَدونَ (103) | «این همان روزی است که به شما وعده داده میشد». |
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
خوب است به شرطی که:
- فقط مرا بپرستید ، زیرا فقط من خدا و صاحب اختیار شما هستم، و همه، به سوی من باز خواهند گشت . پس هرکس کارهای شایسته انجام دهد و مؤمن باشد، تلاش او هرگز نادیده گرفته نمیشود و ما اعمال او را مینویسیم . در قیامت در بهشت با آنچه دلخواهتان است، ماندگارید، فرشتگان به استقبالتان میآیند و میگویند: «این همان روزی است که به شما وعده داده میشد».
