این مقاله به بررسی سوره حج آیات 11 تا 14 از کلام الله مجید می پردازد که به تفاوت بنیادین ایمان واقعی و ظاهری از منظر قرآن می‌پردازد. در این آیات، خداوند متعال ایمان حقیقی را که ناشی از اخلاص و عمل صالح است، از ایمان ظاهری که برای منفعت‌طلبی و سود شخصی است جدا می‌سازد و پیامدهای دوگانه‌ی این دو نوع ایمان را بیان می‌کند.
وَ مِنَ النّاسِ مَنْ یَعْبُدُ اللّهَ عَلیٰ حَرْفٍ
بعضی از مردم، خدا را براساس منافع شخصی[i] می‌پرستند؛
یَدْعو مِنْ دونِ اللّهِ ما لایَضُرُّهو وَ ما لا یَنْفَعُهو
او جز خدا، چیزی را می‌خواند، که سود و زیانی برایش ندارد؛
ذٰلِکَ هُوَ الضَّلالُ الْبَعیدُ (12)
این همان گمراهی و انحراف شدید است
یَدْعو لَمَنْ ضَرُّهو اَقْرَبُ مِنْ نَفْعِهى
بلکه کسی را می‌خواند که زیانش از سودش بیشتر است؛
لَبِئْسَ الْمَوْلیٰ وَ لَبِئْسَ الْعَشیرُ (13)
واقعاً چه سرپرست و همنشین بدی !
اِنَّ اللّهَ یُدْخِلُ الَّذینَ آمَنوا
حقیقتاً خداوند، وارد می‌کند، کسانی را که ایمان آوردند،
وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ
و کارهای شایسته انجام دادند،
جَنّاتٍ تَجْرى مِنْ تَحْتِهَا الْاَنْهارُ
در باغ‌هایی، که نهرها از زیر آن جاری است؛
اِنَّ اللّهَ یَفْعَلُ ما یُریدُ (14)
البتّه خدا هر چه بخواهد، انجام می‌دهد.
[i] «حرف» یعنی «لبه یا حاشیه»، کسانی که فقط در شرایط خاصی خدا را عبادت می کنند.
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
بد است، توجه داشته باشد:
بعضی از مردم، خدا را بر اساس منافع شخصی می‌پرستند؛ اگر به آنان راحتی و خیری برسد، احساس آرامش می‌کنند و اگر بلایی برسد، از خدا، رو برمی‌گردانند؛ چنین کسانی در دنیا و آخرت زیان کردهاند. آنها جز خدا چیزی را می‌خوانند، که سود و زیانی برایشان ندارد؛ این همان گمراهی و انحراف شدید است
