در این مقاله، سوره حج آیات ۲۶ تا ۳۴ از قرآن کریم و ترجمه فارسی آنها آمده است. این آیات درباره مناسک حج و احکام مربوط به آن می‌باشند. در ابتدای مقاله، داستان آماده‌سازی کعبه به‌عنوان اولین مکان عبادی بشر توسط حضرت ابراهیم تشریح شده و سپس احکام و مناسکی همچون طواف، سعی و قربانی ذکر شده است. همچنین این آیات بر پاکیزگی، اخلاص و توحید در عبادت تأکید دارند.
| وَ اِذْ بَوَّأْنا لِاِبْراهیمَ مَکانَ الْبَیْتِ | در نظر آور، هنگامی که برای ابراهیم، جای خانه را آماده کردیم |
| اَنْ لاتُشْرِکْ بى شَیْئًا | و به او گفتیم: «که با من چیزی را شریک مگردان |
| وَ طَهِّرْ بَیْتِیَ لِلطّائِفینَ وَ الْقائِمینَ | و خانه مرا برای طواف‌کنندگان و قیام‌کنندگان به نماز، پاکیزه بدار |
| وَ الرُّکَّعِ السُّجودِ (۲۶) | و نیز برای رکوع و سجده‌کنندگان |
| وَ اَذِّنْ فِى النّاسِ بِالْحَجِّ | و مردم را به «حجّ» دعوت کن ؛ |
| یَأْتوکَ رِجالًا وَ عَلیٰ کُلِّ ضامِرٍ | تا پیاده یا سوار بر هر مرکب لاغری، |
| یَأْتینَ مِنْ کُلِّ فَجٍّ عَمیقٍ (۲۷) | از نقاط دور به سوی تو بیایند |
| لِیَشْهَدوا مَنافِعَ لَهُمْ | تا شاهد منافع خود در این سفر باشند؛ |
| وَ یَذْکُرُوا اسْمَ اللّهِ فى اَیّامٍ مَعْلوماتٍ | و در روزهایی معلوم، نام خدا را یاد کنند؛ |
| عَلیٰ ما رَزَقَهُمْ مِنْ بَهیمَهِ الْاَنْعامِ | بر آنچه که از چهارپایان اهلی، روزی آنها کرده است. |
| فَکُلوا مِنْها وَ اَطْعِمُوا الْبائِسَ الْفَقیرَ (۲۸) | از آنها بخورید و به درماندگانِ مستمند بخورانید |
| ثُمَّ لْیَقْضوا تَفَثَهُمْ وَ لیوفوا نُذورَهُمْ | سپس باید آلودگی را از خود بزدایند؛ و به نذرهایشان وفا کنند؛ |
| وَ لْیَطَّوَّفوا بِالْبَیْتِ الْعَتیقِ (۲۹) | و بر گِرد آن خانه‌ی ارزشمند طواف نمایند[i]» |
| ذٰلِکَ وَ مَنْ یُعَظِّمْ حُرُماتِ اللّه | مناسک حجّ، این است؛ و هرکه ارزشهای الهی را بزرگ دارد، |
| فَهُوَ خَیْرٌ لَهو عِنْدَ رَبِّهى | این کار، نزد خداوند، برای او بهتر است. |
| وَ اُحِلَّتْ لَکُمُ الْاَنْعامُ اِلّا ما یُتْلیٰ عَلَیْکُمْ | چهارپایان برایتان حلال شد، جز آنچه برشما خوانده می‌شود؛ |
| فَاجْتَنِبُوا الرِّجْسَ مِنَ الْاَوْثانِ | پس از پلیدی بت‌ها ، خود را دور نمایید؛ |
| وَ اجْتَنِبُوا قَوْلَ الزّورِ (۳۰) | و از گفتار باطل دوری کنید |
| حُنَفاءَ لِلّهِ غَیْرَ مُشْرِکینَ بِهى | خالص برای خدا باشید، شریکی برای او نگیرید؛ |
| وَ مَنْ یُشْرِکْ بِاللّهِ فَکَاَنَّما خَرَّ مِنَ السَّماءِ | و هر کس به خدا شرک ورزد، گویی از آسمان سقوط کرده ، |
| فَتَخْطَفُهُ الطَّیْرُ | و پرندگان شکاری، او را تکّه تکّه می‌ربایند؛ |
| اَوْ تَهْوى بِهِ الرّیحُ فى مَکانٍ سَحیقٍ (۳۱) | یا تندباد او را به جایی دور می‌اندازد |
| ذٰلِکَ وَ مَنْ یُعَظِّمْ شَعائِرَ اللّهِ | مناسک حجّ اینها است، و هر کس شعائر الهی را بزرگ شمارد، |
| فَاِنَّها مِنْ تَقْوَى الْقُلوبِ (۳۲) | این نشانه ایمان و دلهای با تقواست[ii] |
| لَکُمْ فیها مَنافِعُ اِلیٰ اَجَلٍ مُسَمًّى | در آن دامها منافعی برای شماست، تا زمانی معیّن ؛ |
| ثُمَّ مَحِلُّها اِلَى الْبَیْتِ الْعَتیقِ (۳۳) | پس محلّ قربانی آنها در سرزمینِ مِنا، نزدیک خانه کعبه است |
| وَ لِکُلِّ اُمَّهٍ جَعَلْنا مَنْسَکًا | و برای هر امّتی آئینی را قرار دادیم ؛ |
| لِیَذْکُرُوا اسْمَ اللّهِ عَلیٰ ما رَزَقَهُمْ مِنْ بَهیمَهِ الْاَنْعامِ | تا هنگام ذبح، بر چهارپایان اهلی، که خدا رزق و روزی آنها کرده، نام خدا را ذکر کنند. |
| فَاِلٰهُکُمْ اِلٰهٌ واحِدٌ فَلَهو اَسْلِموا | پس خدای شما خدایی یکتاست؛ فقط تسلیم او باشید؛ |
| وَ بَشِّرِ الْمُخْبِتینَ (۳۴) | و به انسانهای فروتن و خاشع بشارت بده.[iii] |
[i] عتیق و عتیقه به هر چیز با سابقه و ارزشمند می گویند
[ii] شعائر الهی، چیزهایی است که به حدود و دستورات الهی مربوط است، مثل: مناسک حج – نماز جماعت – حجاب و پاکدامنی – وفای به نذر و قربانی کردن
[iii] افراد متواضع چهار خصلت دارند که در آیه ۳۵ سوره حج آمده است
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
خوب است :
- در نظر آور، هنگامی که برای ابراهیم، جای خانه را آماده کردیم و به او گفتیم: «که با من چیزی را شریک مگردان و خانه مرا برای طواف‌کنندگان و قیام‌کنندگان به نماز، پاکیزه بدار و مردم را به «حجّ» دعوت کن؛ تا پیاده یا سواره، از نقاط دور به سوی تو بیایند و شاهد منافع خود در این سفر باشند؛ مناسک حجّ، این است؛ و هرکه ارزشهای الهی را بزرگ دارد، این کار، نزد خداوند، برای او بهتر است. از گفتار باطل دوری کنید؛ خالص برای خدا باشید، شریکی برای او نگیرید؛
