
این مقاله شامل سوره مؤمنون آیات 115 تا 118 از قرآن کریم است. در این آیات، خداوند متعال به بیهوده نبودن آفرینش انسان و بازگشت همه به سوی او اشاره میکند و از کسانی که خدایان دیگری را شریک او قرار میدهند، انتقاد میکند. در پایان نیز درخواست آمرزش و رحمت الهی آمده است. امید است این ترجمه بتواند خوانندگان را با مفاهیم عمیق این آیات آشنا سازد.
اَفَحَسِبْتُمْ اَنَّما خَلَقْناکُمْ عَبَثًا | آیا گمان کردید که شما را بیهوده آفریدهایم |
وَ اَنَّکُمْ اِلَیْنا لاتُرْجَعونَ (115) | و به سوی ما بازگردانده نمیشوید؟ |
فَتَعالَى اللّهُ الْمَلِکُ الْحَقُّ | بنابراین بلند مرتبه است خدا، آن صاحب قدرت راستین، |
لا اِلٰهَ اِلّا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْکَریمِ (116) | خدایی جز او نیست، او صاحب عرش کریم است |
وَ مَنْ یَدْعُ مَعَ اللّهِ اِلٰهًا آخَرَ | و هرکس با اللّه، خدایی دیگر را بخواند |
لابُرْهانَ لَهو بِهى | -که هیچ دلیلی بر مدّعای خود ندارد- |
فَاِنَّما حِسابُهو عِنْدَ رَبِّهى | حساب او، فقط نزد صاحب اختیارش میباشد |
اِنَّهو لایُفْلِحُ الْکافِرونَ (117) | که منکرانِ حقیقت قطعاً رستگار نمیشوند |
وَ قُلْ رَبِّ اغْفِرْ وَارْحَمْ | و بگو: «خدایا، بیامرز و رحم کن، |
وَاَنْتَ خَیْرُ الرّاحِمینَ (118) | زیرا تو بهترین مهربانان هستی. |
خوب است به شرطی که: