نوشتار پیش رو درباره سوره فرقان آیات 11 تا 20 از کلام الله مجید می‌باشد. این آیات درباره روز قیامت و سرنوشت کافران در آن روز هشدار می‌دهند. همچنین به پیامبران گذشته و وظیفه صبر در برابر مخالفت‌ها اشاره دارند. این بخش از سوره فرقان، یادآور اهمیت ایمان به قیامت و پیروی از پیامبران الهی است. امیدوارم با تدبر در این آیات بتوانیم راه راست را بیابیم و از عذاب الهی در امان بمانیم.
| بَلْ کَذَّبوا بِالسّاعَهِ | بلکه قیامت را دروغ شمردند |
| وَ اَعْتَدْنا لِمَنْ کَذَّبَ بِالسّاعَهِ سَعیرًا (11) | و برای منکرانِ قیامت، آتشی سوزان آماده کرده‌ایم |
| اِذا رَاَتْهُمْ مِنْ مَکانٍ بَعیدٍ | هنگامی‌که آتش، آنان را از دور ببیند، |
| سَمِعوا لَها تَغَیُّظًا وَ زَفیرًا (12) | کافران از آن، فریاد خشم و خروشی می‌شنوند |
| وَ اِذا اُلْقوا مِنْها مَکانًا ضَیِّقًا مُقَرَّنینَ | وقتی به زنجیرکشیده شده و در مکانی تنگ افکنده شوند ، |
| دَعَوْا هُنالِکَ ثُبورًا (13) | فریاد واویلای آنها، در آنجا بلند می‌شود |
| لا تَدْعُوا الْیَوْمَ ثُبورًا واحِدًا | به آنها گفته می‌شود: امروز، یک بار «واویلا» نگویید |
| وَ ادْعوا ثُبورًا کَثیرًا (14) | بلکه «واویلا» بسیار بگویید! |
| قُلْ اَذٰلِکَ خَیْرٌ اَمْ جَنَّهُ الْخُلْدِ | بگو: «آیا این حال بهتر است یا بهشت جاویدان |
| الَّتى وُعِدَ الْمُتَّقونَ | که به اهل تقوا وعده داده شده ، |
| کانَتْ لَهُمْ جَزاءً وَ مَصیرًا (15) | بهشتی که پاداش و عاقبت کارشان است؟ |
| لَهُمْ فیها ما یَشائونَ خالِدینَ | در آنجا ماندگارند؛ هر چه بخواهند برایشان فراهم است، |
| کانَ عَلیٰ رَبِّکَ وَعْدًا مَسْئولًا (16) | این وعده‌ای است حتمی که خدای تو برعهده گرفته |
| وَ یَوْمَ یَحْشُرُهُمْ | در نظر آور روزی که همه‌ی آنها را جمع می‌کند، |
| وَ ما یَعْبُدونَ مِنْ دونِ اللّهِ | به همراهِ آنچه به جای خدا می‌پرستند، |
| فَیَقولُ اَ اَنْتُمْ اَضْلَلْتُمْ عِبادى هٰؤُلاءِ | سپس به آن معبودان میگوید:«آیا شما این بندگانم را گمراه کردید، |
| اَمْ هُمْ ضَلُّوا السَّبیلَ (17) | یا خودشان راه گم کردند؟» |
| قالوا سُبْحانَکَ | آنها که به جای خدا پرستیده شدند، گویند: «تو منزّهی؛ |
| ماکانَ یَنْبَغى‌لَنا اَنْ‌نَتَّخِذَ مِنْ‌دونِکَ مِنْ اَوْلِیاءَ | برای ما سزاوار نیست که به جای تو سرپرستی بگیریم ؛ |
| وَ لٰکِنْ مَتَّعْتَهُمْ وَ آباءَهُمْ | ولی آنان و پدرانشان را از نعمتها بهره‌مند کردی، |
| حَتّیٰ نَسُوا الذِّکْرَ وَ کانوا قَوْمًا بورًا (18) | تا آنجا که یادت را فراموش کرده و هلاک شدند» |
| فَقَدْ کَذَّبوکُمْ بِما تَقولونَ | خدا می‌فرماید: «خدایانتان سخن شما را انکار کردند |
| فَما تَسْتَطیعونَ صَرْفًا وَ لانَصْرًا | اکنون نمی‌توانید مجازات را از خود دور کنید و یاری نمی‌شوید، |
| وَ مَنْ یَظْلِمْ مِنْکُمْ | و هرکس از شما ستم کند، |
| نُذِقْهُ عَذابًا کَبیرًا (19) | مجازاتی بزرگ را به او بچشانیم» |
| وَ ما اَرْسَلْنا قَبْلَکَ مِنَ الْمُرْسَلینَ | پیش از تو پیامبری نفرستادیم ، |
| اِلّا اِنَّهُمْ لَیَأْکُلونَ الطَّعامَ | جز اینکه آنها غذا می‌خوردند ، |
| وَ یَمْشونَ فِى الْاَسْواقِ | و در کوچه و بازار، راه می‌رفتند؛ |
| وَ جَعَلْنا بَعْضَکُمْ لِبَعْضٍ فِتْنَهً | و شما را وسیله‌ی امتحان یکدیگر قرار دادیم، |
| اَتَصْبِرونَ وَ کانَ رَبُّکَ بَصیرًا (20) | تا صبر شما را امتحان کنیم؛ و خدای تو، کاملاً بیناست |
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
بد است :
- هرکس از شما ستم کند، مجازاتی بزرگ را به او بچشانیم، شما را وسیله‌ی امتحان یکدیگر قرار دادیم، تا صبر شما را امتحان کنیم؛ و خدای تو، کاملاً بیناست .
