| وَ ما اَرْسَلْناکَ اِلّا مُبَشِّرًا وَ نَذیرًا (۵۶) | و تو را ای محمّد، فقط برای بشارت و هشدار دادن فرستادیم |
| قُلْ ما اَسْاَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ اَجْرٍ | بگو: «از شما برای این رسالت، پاداشی نمی‌خواهم |
| اِلّا مَنْ شاءَ اَنْ یَتَّخِذَ اِلیٰ رَبِّه‌ى سَبیلًا (۵۷) | امّا هرکس میخواهد، به سوی خدا راهی در پیش گیرد» |
| وَ تَوَکَّلْ عَلَى الْحَیِ الَّذى لایَموتُ | و بر آن زنده ای که هرگز نمی‌میرد، توکّل کن؛ |
| وَ سَبِّحْ بِحَمْدِهى | و او را با ستایش، به پاکی و بزرگی یاد کن؛ |
| وَ کَفیٰ بِه‌ى بِذُنوبِ عِبادِه‌ى خَبیرًا (۵۸) | و همین بس که او از گناهان بندگانش آگاه است. |
| اَلَّذى خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْاَرْضَ وَ ما بَیْنَهُما | همان کسی که آسمان‌ها و زمین و آنچه در بین آنهاست را، |
| فى سِتَّهِ اَیّامٍ ثُمَّ اسْتَویٰ عَلَى الْعَرْشِ | در شش دوره آفرید؛ سپس به اداره‌ی امور پرداخت؛ |
| اَلرَّحْمٰنُ فَاسْاَلْ بِه‌ى خَبیرًا (۵۹) | آن خدای مهربان؛ پس از او بخواه که بسیار آگاه است. |
| وَ اِذا قیلَ لَهُمُ اسْجُدوا لِلرَّحْمٰنِ | و هنگامی‌که به آنان گفته شود: «به خدای رحمان سجده کنید»؛ |
| قالوا وَ مَا الرَّحْمٰنُ | می‌گویند: «رحمان دیگر چیست؟ |
| اَنَسْجُدُ لِما تَأْمُرُنا | آیا به آنچه تو دستور می‌دهی، سجده کنیم؟!» |
| وَ زادَهُمْ نُفورًا (۶۰) | و این دعوت بر نفرت آنان می‌افزاید. |
| تَبارَکَ الَّذى جَعَلَ فِى السَّماءِ بُروجًا | پر برکت و پاینده است آن که در آسمان برج‌هایی قرار داد |
| وَ جَعَلَ فیها سِراجًا وَ قَمَرًا مُنیرًا (۶۱) | و در آن چراغِ خورشید و ماهِ روشن‌کننده را آفرید |
| وَ هُوَ الَّذى جَعَلَ اللَّیْلَ وَ النَّهارَ خِلْفَهً | و اوست که شب و روز را جانشین یکدیگر می‌نماید |
| لِمَنْ اَرادَ اَنْ یَذَّکَّرَ اَوْ اَرادَ شُکورًا (۶۲) | برای کسی که بخواهد درس بگیرد یا سپاسگزاری‌کند. |
