این مطلب سوره شعراء آیات 105 تا 122 از قرآن کریم را دربرمی‌گیرد که به سرگذشت حضرت نوح و قوم او می‌پردازد. این آیات بیان می‌کنند که چگونه قوم نوح، پیامبران الهی را تکذیب کردند و از پذیرش دعوت حق سرباز زدند. پس حضرت نوح از خداوند درخواست جدایی از کافران و نجات پیروانش را می‌کند. خداوند ایشان و مؤمنانش را از طوفان نجات می‌دهد و کافران را غرق می‌کند. این آیات درس عبرتی برای ما انسان ها می باشد تا از راه پیامبران الهی پیروی کنیم و از مخالفت با دعوت حق بپرهیزیم.
| کَذَّبَتْ قَوْمُ نوحٍ الْمُرْسَلینَ (105) | قوم نوح، پیامبران را دروغگو شمردند |
| اِذْ قالَ لَهُمْ اَخوهُمْ نوحٌ اَلا تَتَّقونَ (106) | هنگامی‌که برادرشان نوح، به آنان گفت: «چرا تقوا ندارید؟ |
| اِنّى لَکُمْ رَسولٌ اَمینٌ (107) | واقعاً من برای شما فرستاده‌ای امین هستم |
| فَاتَّقُوا اللّهَ وَ اَطیعونِ (108) | پس تقوای الهی داشته باشید و از من اطاعت کنید |
| وَ ما اَسْاَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ اَجْرٍ | و از شما بر این کار رسالت، هیچ پاداشی نمی‌خواهم |
| اِنْ اَجْرِیَ اِلّا عَلیٰ رَبِّ الْعالَمینَ (109) | اجر من، فقط بر عهده‌ی خدای جهانیان است |
| فَاتَّقُوا اللّهَ وَ اَطیعونِ (110) | پس تقوای الهی داشته باشید و از من اطاعت کنید» |
| قالوا اَنُؤْمِنُ لَکَ | گفتند: «آیا به تو ایمان بیاوریم، |
| وَ اتَّبَعَکَ الْاَرْذَلونَ (111) | حال آنکه افراد پست و بی‌مایه از تو پیروی می‌کنند» |
| قالَ وَ ما عِلْمى بِما کانوا یَعْمَلونَ (112) | گفت: «من نمی‌دانم که آنها چه می کرده‌اند |
| اِنْ حِسابُهُمْ اِلّا عَلیٰ رَبّى لَوْ تَشْعُرونَ (113) | حسابشان فقط با خداست، اگر می‌فهمید؛ |
| وَ ما اَنَا بِطارِدِ الْمُؤْمِنینَ (114) | و من هرگز این مؤمنان را از خود دور نمی‌کنم |
| اِنْ اَنَا اِلّا نَذیرٌ مُبینٌ (115) | من فقط آمده‌ام تا به روشنی به شما هشدار دهم» |
| قالوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ یا نوحُ | گفتند: «ای نوح، اگر از دعوت خود دست برنداری |
| لَتَکونَنَّ مِنَ الْمَرْجومینَ (116) | قطعاً سنگسارت خواهیم کرد» |
| قالَ رَبِّ اِنَّ قَوْمى کَذَّبونِ (117) | نوح گفت: «خدایا، این مردم مرا دروغگو دانستند |
| فَافْتَحْ بَیْنى وَ بَیْنَهُمْ فَتْحًا | پس اکنون، میان من و آنان، کاملاً جدایی انداز ؛ |
| وَ نَجِّنى وَ مَنْ مَعِیَ مِنَ الْمُؤْمِنینَ (118) | و من و مؤمنان همراهم را نجات بخش» |
| فَاَنْجَیْناهُ وَ مَنْ مَعَهو | پس ما، نوح و همراهانش را نجات دادیم |
| فِى الْفُلْکِ الْمَشْحونِ (119) | و در آن کشتی شلوغ نشاندیم |
| ثُمَّ اَغْرَقْنا بَعْدُ الْباقینَ (120) | سپس آنهایی که باقی ماندند را غرق کردیم |
| اِنَّ فى ذٰلِکَ لَآیَهً | قطعاً در این ماجرا نشانه‌ای است |
| وَ ما کانَ اَکْثَرُهُمْ مُؤْمِنینَ (121) | ولی بیشترشان مؤمن نبودند |
| وَ اِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزیزُ الرَّحیمُ (122) | و قطعاً صاحب اختیار تو، توانای مهربان است |
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
بد است، توجه داشته باشد:
- نوح گفت: «تقوای الهی داشته باشید و از پیام انبیای الهی، اطاعت کنید؛ از شما بر این کار رسالت، هیچ پاداشی نمی‌خواهم، اجر من، فقط بر عُهده‌ی خدای جهانیان است »؛ مردم گفتند: «آیا به تو ایمان بیاوریم، حال آنکه افراد پست و بی‌مایه از تو پیروی می‌کنند» نوح گفت: «من نمی‌دانم که آنها چه کرده‌اند، حسابشان فقط با خداست، اگر می‌فهمید؛ و من هرگز این مؤمنان را از خود دور نمی‌کنم؛ من فقط آمده‌ام تا به روشنی به شما هشدار دهم» گفتند: «ای نوح، اگر از دعوت خود دست برنداری، قطعاً سنگسارت خواهیم کرد» نوح گفت: «خدایا، این مردم مرا دروغگو دانستند؛ پس اکنون، میان من و آنان، کاملاً جدایی انداز و مرا و مؤمنان همراهم را نجات بخش» . قطعاً صاحب اختیار تو، پیروزمندی مهربان است
