| کَذَّبَتْ عادٌ الْمُرْسَلینَ (123) | قوم عاد پیامبران را دروغگو شمردند |
| اِذْ قالَ لَهُمْ اَخوهُمْ هودٌ اَلا تَتَّقونَ (124) | آنگاه که برادرشان هود[i] به آنان گفت: «چرا تقوا ندارید؟ |
| اِنّى لَکُمْ رَسولٌ اَمینٌ (125) | واقعاً من برای شما فرستادهای امینم |
| فَاتَّقُوا اللّهَ وَ اَطیعونِ (126) | پس تقوای الهی داشته باشید و از من اطاعت کنید |
| وَ ما اَسْاَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ اَجْرٍ | و از شما بر این کار رسالت، هیچ پاداشی را نمیخواهم؛ |
| اِنْ اَجْرِیَ اِلّا عَلیٰ رَبِّ الْعالَمینَ (127) | پاداش من، فقط بر عهدهی خدای جهانیان است |
| اَتَبْنونَ بِکُلِّ ریعٍ آیَهً تَعْبَثونَ (128) | آیا بر سرهر تپّهای، بدون هدف نشانهای میسازید[ii]؟ |
| وَ تَتَّخِذونَ مَصانِعَ لَعَلَّکُمْ تَخْلُدونَ (129) | و کاخهایی مجلّل را میگیرید تا ماندگار شوید؟ |
| وَ اِذا بَطَشْتُمْ بَطَشْتُمْ جَبّارینَ (130) | و در هنگام مجازات، زورگویانه و خشن رفتار میکنید؟ |
| فَاتَّقُوا اللّهَ وَ اَطیعونِ (131) | پس تقوای الهی داشته باشید و از من اطاعت کنید |
| وَ اتَّقُوا الَّذى | و تقوای کسی را داشته باشید که |
| اَمَدَّکُمْ بِما تَعْلَمونَ (132) | با آنچه میدانید، شما را یاری کرده است |
| اَمَدَّکُمْ بِاَنْعامٍ وَ بَنینَ (133) | با چهارپایان و پسران، شما را یاری داد |
| وَ جَنّاتٍ وَ عُیونٍ (134) | و نیز با باغها و چشمهساران |
| اِنّى اَخافُ عَلَیْکُمْ عَذابَ یَوْمٍ عَظیمٍ (135) | واقعاً از مجازات روزی بزرگ بر شما میترسم». |
| قالوا سَواءٌ عَلَیْنا | گفتند: «برای ما یکسان است |
| اَوَعَظْتَ اَمْ لَمْ تَکُنْ مِنَ الْواعِظینَ (136) | موعظه کنی یا نکنی به تو ایمان نمیآوریم |
| اِنْ هٰذا اِلّا خُلُقُ الْاَوَّلینَ (137) | این همان شیوه و اخلاق گذشتگان است |
| وَ ما نَحْنُ بِمُعَذَّبینَ (138) | و ما هرگز مجازات نخواهیم شد» |
| فَکَذَّبوهُ فَاَهْلَکْناهُمْ | پس او را دروغگو خواندند، ما هم هلاکشان کردیم. |
| اِنَّ فى ذٰلِکَ لَآیَهً | قطعاً در این ماجرا عبرتی است، |
| وَ ما کانَ اَکْثَرُهُمْ مُؤْمِنینَ (139) | ولی بیشترشان مؤمن نبودند |
| وَ اِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزیزُ الرَّحیمُ (140) | و قطعاً صاحب اختیار تو، توانای مهربان است. |
