| کَذَّبَتْ ثَمودُ الْمُرْسَلینَ (141) | قوم ثمود، پیامبران را دروغگو شمردند |
| اِذْ قالَ لَهُمْ اَخوهُمْ صالِحٌ اَلا تَتَّقونَ (142) | آنگاه که برادرشان «صالح» به آنان گفت: «چرا تقوا ندارید؟ |
| اِنّى لَکُمْ رَسولٌ اَمینٌ (143) | به راستی من برایتان فرستادهای امینم |
| فَاتَّقُوا اللّهَ وَ اَطیعونِ (144) | پس تقوای الهی داشته باشید و از من اطاعت کنید |
| وَ ما اَسْاَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ اَجْرٍ | و از شما برای این کار رسالت، هیچ پاداشی نمیخواهم، |
| اِنْ اَجْرِیَ اِلّا عَلیٰ رَبِّ الْعالَمینَ (145) | پاداش من فقط بر عهدهی خدای جهانیان است |
| اَتُتْرَکونَ فى ما هٰهُنا آمِنینَ (146) | آیا با امکاناتی که اینجا دارید، آسوده رها میشوید؟ |
| فى جَنّاتٍ وَ عُیونٍ (147) | در باغها و چشمهساران |
| وَ زُروعٍ وَ نَخْلٍ طَلْعُها هَضیمٌ (148) | و کشتزارها و درختان خرما که میوههایش عالی است |
| وَ تَنْحِتونَ مِنَ الْجِبالِ بُیوتًا فارِهینَ (149) | از تراشیدن کوه، ماهرانه، خانههای امن میسازید؟ |
| فَاتَّقُوا اللّهَ وَ اَطیعونِ (150) | پس تقوای الهی داشته باشید و از من اطاعت کنید |
| وَ لاتُطیعوا اَمْرَ الْمُسْرِفینَ (151) | و از فرمان اسرافکاران، پیروی نکنید |
| اَلَّذینَ یُفْسِدونَ فِى الْاَرْضِ | آنان که در زمین فساد میکنند |
| وَ لایُصْلِحونَ (152) | ولی به اصلاح خرابی نمیپردازند». |
| قالوا اِنَّما اَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرینَ (153) | گفتند: «تو فقط از سحرشدگانی |
| ما اَنْتَ اِلّا بَشَرٌ مِثْلُنا | تو هم، بشری مانند ما هستی؛ |
| فَأْتِ بِآیَهٍ اِنْ کُنْتَ مِنَ الصّادِقینَ (154) | پس اگر راست میگویی، نشانهای بیاور» |
| قالَ هٰذِهى ناقَهٌ لَها شِرْبٌ | صالح گفت:«این ماده شتر، معجزه است. سهم آب روزی برای آن، |
| وَ لَکُمْ شِرْبُ یَوْمٍ مَعْلومٍ (155) | و روز معیّن دیگر، برای شماست |
| وَ لاتَمَسّوها بِسوءٍ | به او آسیبی نرسانید، که اگر چنین کنید |
| فَیَأْخُذَکُمْ عَذابُ یَوْمٍ عَظیمٍ (156) | مجازات، شما را در روزی بزرگ فرا میگیرد» |
| فَعَقَروها فَاَصْبَحوا نادِمینَ (157) | امّا پاهای آن شتر را قطع کردند؛ ولی پشیمان شدند |
| فَاَخَذَهُمُ الْعَذابُ | زیرا گرفتار مجازات گردیدند؛ |
| اِنَّ فى ذٰلِکَ لَآیَهً | قطعاً در این ماجرا نشانهای است عبرت آموز |
| وَ ما کانَ اَکْثَرُهُمْ مُؤْمِنینَ (158) | ولی بیشترشان مؤمن نبودند |
| وَ اِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزیزُ الرَّحیمُ (159) | و صاحب اختیار تو، توانا و مهربان است. |
