این نوشتار حاوی سوره شعراء آیات ۱۹۲ تا ۲۲۷ از قرآن کریم، حاوی پند و اندرزهای الهی به پیامبر اکرم (ص) و مردم است. خداوند در این آیات، قرآن را کلام خود معرفی می‌کند و از پیامبر می‌خواهد تا اقوام و خویشاوندان نزدیک خود را هشدار دهد. همچنین به پیامبر توصیه می‌کند تا در برابر مؤمنان فروتن باشد و از خداوند در برابر مشکلات یاری بجوید. این آیات همچنین به ماهیت شیاطین و تأثیر آنها بر افراد گناهکار و دروغگو اشاره دارد و مؤمنان را از پیروی از گمراهان برحذر می‌دارد.
| وَ اِنَّهو لَتَنْزیلُ رَبِّ الْعالَمینَ (۱۹۲) | همانا این قرآن توسّط خدای جهانیان نازل شده‌است |
| نَزَلَ بِهِ الرّوحُ الْاَمینُ (۱۹۳) | فرشته‌ی روح‌الامین – جبرئیل- آن را بر قلب تو، نازل کرده |
| عَلیٰ قَلْبِکَ لِتَکونَ مِنَ الْمُنْذِرینَ (۱۹۴) | تا از هشداردهندگان باشی |
| بِلِسانٍ عَرَبِىٍّ مُبینٍ (۱۹۵) | به زبان عربی روشن |
| وَ اِنَّهو لَفى زُبُرِ الْاَوَّلینَ (۱۹۶) | و قطعاً پیام قرآن در کتاب‌های گذشتگان نیز هست |
| اَوَ لَمْ یَکُنْ لَهُمْ آیَهً | آیا این نشانه برای آنان کافی نیست |
| اَنْ یَعْلَمَهو عُلَماءُ بَنى اِسْرائیلَ (۱۹۷) | که دانشمندان بنی‌اسرائیل، آن را می‌شناسند؟ |
| وَ لَوْ نَزَّلْناهُ عَلیٰ بَعْضِ الْاَعْجَمینَ (۱۹۸) | و اگر آن قرآن را بر غیر عرب‌زبان نازل کرده بودیم |
| فَقَرَاَهو عَلَیْهِمْ ما کانوا بِه‌ى مُؤْمِنینَ (۱۹۹) | و آن را برایشان خوانده بود، به آن ایمان نمی‌آوردند |
| کَذٰلِکَ سَلَکْناهُ فى قُلوبِ الْمُجْرِمینَ (۲۰۰) | این گونه پیامِ آن را در دل مجرمان راه دادیم |
| لایُؤْمِنونَ بِه‌ى حَتّیٰ یَرَوُا الْعَذابَ الْاَلیمَ (۲۰۱) | ولی به آن ایمان نمی‌آورند تا آن عذاب دردناک را ببینند |
| فَیَأْتِیَهُمْ بَغْتَهً وَ هُمْ لایَشْعُرونَ (۲۰۲) | مجازات ناگهانی می‌رسد و آنان غافلگیر می‌شوند |
| فَیَقولوا هَلْ نَحْنُ مُنْظَرونَ (۲۰۳) | سپس می‌گویند: «آیا مهلتی به ما داده خواهد شد؟ |
| اَفَبِعَذابِنا یَسْتَعْجِلونَ (۲۰۴) | یا برای مجازات ما عجله می‌کنند؟» |
| اَفَرَاَیْتَ اِنْ مَتَّعْناهُمْ سِنینَ (۲۰۵) | آیا می‌دانی اگر آنان را سال‌ها بهره‌مند نماییم |
| ثُمَّ جاءَهُمْ ما کانوا یوعَدونَ (۲۰۶) | سپس آن مجازاتی که به آنان وعده داده شده، برسد |
| ما اَغْنیٰ عَنْهُمْ ما کانوا یُمَتَّعونَ (۲۰۷) | آنچه از آن بهره می‌بردند، به حالشان سودی نمی‌بخشد |
| وَ ما اَهْلَکْنا مِنْ قَرْیَهٍ | و هیچ شهر و دیاری را نابود نکردیم، |
| اِلّا لَها مُنْذِرونَ (۲۰۸) | مگر آنکه هشدار دهندگانی داشتند |
| ذِکْریٰ وَ ما کُنّا ظالِمینَ (۲۰۹) | برای تذکّر دادن به آنان و ما هرگز ستمکار نبودیم |
| وَ ما تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّیاطینُ (۲۱۰) | و این قرآن را، شیطان‌ها فرود نیاورده‌اند |
| وَ ما یَنْبَغى لَهُمْ وَ ما یَسْتَطیعونَ (۲۱۱) | زیرا شایسته آنان نیست و توانایی آن را هم ندارند |
| اِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزولونَ (۲۱۲) | آنها از شنیدن اخبار آسمانی، عزل شده اند |
| فَلا تَدْعُ مَعَ اللّهِ اِلٰهًا آخَرَ | پس با اللّه، خدایی دیگر را نخوان، |
| فَتَکونَ مِنَ الْمُعَذَّبینَ (۲۱۳) | که مجازات شوی |
| وَ اَنْذِرْ عَشیرَتَکَ الْاَقْرَبینَ (۲۱۴) | اقوام و خویشان نزدیک خود را هشدار ده |
| وَ اخْفِضْ جَناحَکَ | و تواضع و فروتنی داشته باش |
| لِمَنِ اتَّبَعَکَ مِنَ الْمُؤْمِنینَ (۲۱۵) | برای مؤمنانی که از تو پیروی کردند |
| فَاِنْ عَصَوْکَ فَقُلْ | و اگر نافرمانی کردند، بگو: |
| اِنّى بَرىءٌ مِمّا تَعْمَلونَ (۲۱۶) | «به راستی از آنچه می‌کنید، بیزارم» |
| وَ تَوَکَّلْ عَلَى الْعَزیزِ الرَّحیمِ (۲۱۷) | و بر آن توانای مهربان توکّل کن |
| اَلَّذى یَراکَ حینَ تَقومُ (۲۱۸) | همان کس که چون برای عبادت برمی‌خیزی، تو را می‌بیند |
| وَ تَقَلُّبَکَ فِى السّاجِدینَ (۲۱۹) | و حرکات تو را در میان سجده‌کنندگان، مشاهده می‌کند |
| اِنَّهو هُوَ السَّمیعُ الْعَلیمُ (۲۲۰) | که تنها اوست خدای شنوای دانا |
| هَلْ اُنَبِّئُکُمْ عَلیٰ مَنْ تَنَزَّلُ الشَّیاطینُ (۲۲۱) | آیا به شما خبردهم شیاطین برچه کسانی فرود می‌آیند؟ |
| تَنَزَّلُ عَلیٰ کُلِّ اَفّاکٍ اَثیمٍ (۲۲۲) | بر هر دروغگویِ تهمت زننده‌یِ گنه‌کار فرود می‌آیند |
| یُلْقونَ السَّمْعَ وَ اَکْثَرُهُمْ کاذِبونَ (۲۲۳) | که به شیاطین گوش می‌دهند و بیشترشان دروغگویند |
| وَ الشُّعَراءُ یَتَّبِعُهُمُ الْغاوونَ (۲۲۴) | و گمراهان، از افراد خیال پرداز پیروی می‌کنند |
| اَلَمْ تَرَ اَنَّهُمْ فى کُلِّ وادٍ یَهیمونَ (۲۲۵) | آیا ندیده‌ای که آنان در هر موضوعی سرگردانند؟ |
| وَ اَنَّهُمْ یَقولونَ ما لایَفْعَلونَ (۲۲۶) | و اینکه آنان می‌گویند ولی خودشان عمل نمی‌کنند؟ |
| اِلَّا الَّذینَ آمَنوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ | مگر کسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند |
| وَ ذَکَرُوا اللّهَ کَثیرًا | و خدا را بسیار یاد کردند |
| وَ انْتَصَروا مِنْ بَعْدِ ما ظُلِموا | و از مردم خود دفاع می‌کنند، پس از آنکه به آنان ستم شد |
| وَ سَیَعْلَمُ الَّذینَ ظَلَموا | و کسانی که ستم کردند، به زودی خواهند دانست |
| اَیَّ مُنْقَلَبٍ یَنْقَلِبونَ (۲۲۷) | چگونه بازگشتی خواهند داشت! |
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
بد است، توجه داشته باشد:
- آیا می‌دانی اگر بدکاران را سال‌ها از رفاه و آسایش بهره‌مند نماییم، سپس آن مجازاتی که به آنان وعده داده شده، برسد، آنچه از آن بهره می‌بردند، به حالشان سودی نمی‌بخشد؟ پس با اللّه، خدایی دیگر را نخوان که مجازات میشوی ؛ اقوام و خویشان نزدیک خود را هشدار ده و تواضع و فروتنی داشته باش؛ بر خدای توانای مهربان، توکّل کن، همان کس که چون برای عبادت برمی‌خیزی، تو را می‌بیند و حرکات تو را در میان سجده‌کنندگان، مشاهده می‌کند که تنها اوست خدای شنوای دانا
