![](https://noghte.com/wp-content/uploads/2023/11/623__النَّمل__آیات-۱۵-تا-۲۱.jpg)
این مقاله حاوی سوره نمل آیات ۱۵ تا ۲۱ از قرآن مجید است که درباره داستان حضرت سلیمان و گفتگوی وی با مورچهها و پرندگان میباشد. این آیات به بخشی از زندگی حضرت سلیمان اشاره دارد که خداوند به ایشان و پدرشان حضرت داوود علم و دانشی ویژه عطا فرمود. همچنین سخنان حکیمانه حضرت سلیمان در پاسخ به سخن ملکه مورچهها و نیز تفقد ایشان از احوال پرندگان بیان شده است. خواندن این آیات برای آشنایی بیشتر با زندگی پیامبران الهی و درسگیری از سیره و رفتار آن بزرگواران سودمند است.
وَ لَقَدْ آتَیْنا داوودَ وَ سُلَیْمانَ عِلْمًا | حقیقتاً به داوود و سلیمان، دانشی مخصوص دادیم |
وَ قالَا الْحَمْدُ لِلّهِ اَلَّذى | و آن دو گفتند: «ستایش مخصوص خدایی است که |
فَضَّلَنا عَلیٰ کَثیرٍ مِنْ عِبادِهِ الْمُؤْمِنینَ (۱۵) | ما را بر بسیاری از بندگان مؤمن خود، برتری داده است» |
وَ وَرِثَ سُلَیْمانُ داوودَ وَ قالَ یا اَیُّهَا النّاسُ | و سلیمان وارث داوود شد، گفت: «ای مردم ، |
عُلِّمْنا مَنْطِقَ الطَّیْرِ وَ اوتینا مِنْ کُلِّ شَىْءٍ | زبان پرندگان به ما یاد داده شده و از هر چیز به ما عطا شدهاست. |
اِنَّ هٰذا لَهُوَ الْفَضْلُ الْمُبینُ (۱۶) | همانا این فضیلت و برتری آشکاری است» |
وَ حُشِرَ لِسُلَیْمانَ جُنودُهو | و سپاهیان سلیمان، نزد او حاضر شدند، |
مِنَ الْجِنِّ وَ الْاِنْسِ وَ الطَّیْرِ فَهُمْ یوزَعونَ (۱۷) | از جن، آدمیان و پرندگان، و آنان از بینظمی بازداشته میشدند |
حَتّیٰ اِذا اَتَوْا عَلیٰ وادِ النَّمْلِ | سپس رفتند تا آنگاه که به سرزمین مورچگان رسیدند |
قالَتْ نَمْلَهٌ یا اَیُّهَا النَّمْلُ | مورچهی مادّه ای[i] که ملکهی آنها بود گفت: «ایمورچگان، |
اُدْخُلوا مَساکِنَکُمْ | وارد خانههایتان شوید ؛ |
لا یَحْطِمَنَّکُمْ سُلَیْمانُ وَ جُنودُهو | مبادا سلیمان و سپاهش، شما را خُرد و پایمال کنند |
وَ هُمْ لایَشْعُرونَ (۱۸) | زیرا آنها متوجّه نیستند» |
فَتَبَسَّمَ ضاحِکًا مِنْ قَوْلِها وَ قالَ | سلیمان شادمانه از سخنش لبخند زد و گفت: |
رَبِّ اَوْزِعْنى اَنْ اَشْکُرَ نِعْمَتَکَ | «خدایا، توفیقی عنایت کن تا نعمت تو را شکر کنم؛ |
اَلَّتى اَنْعَمْتَ عَلَیَّ وَ عَلیٰ والِدَیَّ | نعمتی که برمن و پدر ومادرم عطا کردهای؛ |
وَ اَنْ اَعْمَلَ صالِحًا تَرْضاهُ | و اینکه هر کار شایسته ای را که میپسندی، انجام دهم ؛ |
وَاَدْخِلْنى بِرَحْمَتِکَ فىعِبادِکَ الصّالِحینَ (۱۹) | و به رحمت خود، مرا در میان بندگان شایستهات وارد کن» |
وَ تَفَقَّدَ الطَّیْرَ فَقالَ | آنگاه از حال پرندگان جویا شد و سپس گفت: |
ما لِیَ لا اَرَى الْهُدْهُدَ اَمْ کانَ مِنَ الْغائِبینَ (۲۰) | «چرا هدهد را نمیبینم آیا از غایبان است؟ |
لَاُعَذِّبَنَّهو عَذابًا شَدیدًا اَوْ لَاَذْبَحَنَّهو | حتماً او را به سختی مجازاتش میکنم یا سرش را میبُرم |
اَوْ لَیَأْتِیَنّى بِسُلْطانٍ مُبینٍ (۲۱) | مگر آنکه برایم دلیلی روشن و قانع کننده بیاورد».[ii] |
[i] در زندگی اجتماعی مورچه و موریانه، جنس ماده که نقش مهم زاد و ولد را به عهده دارد، ملکه و فرمانروا نیز هست. در آیه فوق به این حقیقت اشاره شده است.
[ii] یکی از صفات مدیران شایسته، برقرار کردن نظم است. یک مدیر باید جلوی تنبلی و تن پروری را گرفته و کارکنان خود را منظّم کند وقبل از مجازات کردن، به آنها فرصت سخن گفتن و دفاع از خود بدهد.
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
خوب است به شرطی که:
- ستایش مخصوص خدایی است که بندگان مؤمن و نیکوکارش خود را، به بدکاران، برتری داده است، بگو: «خدایا، توفیقی عنایت کن تا نعمت تو را شکر کنم؛نعمتی که بر من و پدر و مادرم عطا کردهای؛ و اینکه هر کار شایسته ای را که میپسندی، انجام دهم و به رحمت خود، مرا در میان بندگان شایستهات وارد کن»