سوره عنکبوت آیات 45 تا 57 – دستوراتی برای پیامبر اکرم و دیگر مؤمنان
این مطلب حاوی سوره عنکبوت آیات 45 تا 57 از کلام الله مجید است که دستوراتی حکیمانه برای پیامبر اکرم (ص) و دیگر مؤمنان دارد. این آیات، اهمیت نماز و یاد خدا را بیان می‌کند و مؤمنان را از مجادله بیهوده با اهل کتاب برحذر می‌دارد. همچنین به ظهور عذاب الهی و وسعت زمین برای عبادت خالصانه پروردگار اشاره دارد. خواندن و تدبر در این آیات، راهنمایی برای هدایت و رستگاری مؤمنان است.
| اُتْلُ ما اوحِیَ اِلَیْکَ مِنَ الْکِتابِ وَ اَقِمِ الصَّلاهَ | آنچه را از این کتاب بر تو وحی شده، بخوان؛ و نماز را برپا دار؛ |
| اِنَّ الصَّلاهَ تَنْهیٰ عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْکَرِ | زیرا نماز از زشتی و ناپسندی، نهی می‌کند؛ |
| وَ لَذِکْرُ اللّهِ اَکْبَرُ | و قطعاً یادِ خدای یکتا، بالاتر است |
| وَ اللّهُ یَعْلَمُ ما تَصْنَعونَ (45) | و خدا آنچه را انجام می‌دهید، می‌داند |
| وَ لاتُجادِلوا اَهْلَ الْکِتابِ اِلّا بِالَّتى هِیَ اَحْسَنُ | جز با بهترین شیوه، با اهل کتاب، مجادله نکنید؛ |
| اِلَّا الَّذینَ ظَلَموا مِنْهُمْ وَقولوا | مگر با کسانی از آنان که ستم کردند؛ و بگویید: |
| آمَنّا بِالَّذى اُنْزِلَ اِلَیْنا وَ اُنْزِلَ اِلَیْکُمْ | «به آنچه برای ما و شما نازل شده، ایمان آوردیم |
| وَ اِلٰهُنا وَ اِلٰهُکُمْ واحِدٌ وَ نَحْنُ لَهو مُسْلِمونَ (46) | و خدای ما و خدای شما یکی است؛ و ما تسلیم او هستیم» |
| وَ کَذٰلِکَ اَنْزَلْنا اِلَیْکَ الْکِتابَ | و ای محمّد این چنین، این کتاب را بر تو نازل کردیم، |
| فَالَّذینَ آتَیْناهُمُ الْکِتابَ یُؤْمِنونَ بِهى | پس بعضی از اهل کتاب، به آن ایمان می‌آورند؛ |
| وَ مِنْ هٰؤُلاءِ مَنْ یُؤْمِنُ بِهى | و بعضی از این مردم مشرک هم، به آن ایمان می‌آورند؛ |
| وَ ما یَجْحَدُ بِآیاتِنا اِلَّا الْکافِرونَ (47) | و نشانه‌های ما را، جز کافران انکار نمی‌کنند |
| وَ ما کُنْتَ تَتْلو مِنْ قَبْلِه‌ى مِنْ کِتابٍ | و پیش از این قرآن نمی‌توانستی هیچ کتابی را بخوانی |
| وَ لاتَخُطُّهو بِیَمینِکَ | و نه می‌توانستی با دست خود چیزی بنویسی |
| اِذًا لَارْتابَ الْمُبْطِلونَ (48) | وگرنه قطعاً باطل‌اندیشان به شک می‌افتادند |
| بَلْ هُوَ آیاتٌ بَیِّناتٌ | بلکه این قرآن آیاتی روشنگر است؛ |
| فى صُدورِ الَّذینَ اوتُوا الْعِلْمَ | آن آیات در سینه‌ی کسانی است که به آنها علم داده شده، |
| وَ ما یَجْحَدُ بِآیاتِنا اِلَّا الظّالِمونَ (49) | و جز ستمگران، نشانه‌های ما را انکار نمی‌کنند |
| وَ قالوا لَوْلا اُنْزِلَ عَلَیْهِ آیاتٌ مِنْ رَبِّهى | گفتند: «چرا نشانه‌هایی از سوی خدا بر پیامبر نازل نشد؟» |
| قُلْ اِنَّمَا الْآیاتُ عِنْدَ اللّهِ | بگو: «نشانه‌ها، تنها نزد خداست، |
| وَ اِنَّما اَنَا نَذیرٌ مُبینٌ (50) | و آشکار است که من فقط یک هشداردهنده هستم» |
| اَوَ لَمْ یَکْفِهِمْ اَنّا اَنْزَلْنا عَلَیْکَ الْکِتابَ | آیا برایشان کافی نیست که چنین کتابی را بر تو نازل کردیم |
| یُتْلیٰ عَلَیْهِمْ | تا بر آنان خوانده شود؟ |
| اِنَّ فىذٰلِکَ لَرَحْمَهً وَ ذِکْریٰ لِقَوْمٍ یُؤْمِنونَ(51) | همانا در این ماجرا، رحمت و یادآوری برای مؤمنین است |
| قُلْ کَفیٰ بِاللّهِ بَیْنى وَ بَیْنَکُمْ شَهیدًا | بگو: «شاهد بودن خدا میان من و شما کافی است |
| یَعْلَمُ ما فِى السَّماواتِ وَ الْاَرْضِ | که او، آنچه را در آسمان‌ها و زمین است می‌داند»، |
| وَ الَّذینَ آمَنوا بِالْباطِلِ وَ کَفَروا بِاللّهِ | و کسانی که به باطل ایمان آوردند و به خدا کفر ورزیدند، |
| اُولٰئِکَ هُمُ الْخاسِرونَ (52) | زیانکاران واقعی هستند |
| وَ یَسْتَعْجِلونَکَ بِالْعَذابِ | و آنان از تو می‌خواهند تا در آوردن مجازات، عجله کنی! |
| وَ لَوْلا اَجَلٌ مُسَمًّى لَجاءَهُمُ الْعَذابُ | اگر مهلتی معیّن برای آنها نبود، مجازات آمده بود |
| وَ لَیَأْتِیَنَّهُمْ بَغْتَهً وَ هُمْ لایَشْعُرونَ (53) | و بدانند، مجازات ناگهان و بی خبر، حتماً به سراغشان می‌آید |
| یَسْتَعْجِلونَکَ بِالْعَذابِ | و آنان از تو می‌خواهند تا مجازات را به شتاب بیاوری |
| وَ اِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحیطَهٌ بِالْکافِرینَ (54) | و براستی جهنّم بر منکرانِ حقیقت احاطه دارد |
| یَوْمَ یَغْشاهُمُ الْعَذابُ | آن روز که عذاب آنان را می‌پوشاند |
| مِنْ فَوْقِهِمْ وَ مِنْ تَحْتِ اَرْجُلِهِمْ وَ یَقولُ | از بالای سر و از زیر پا، و می‌گوید: |
| ذوقوا ما کُنْتُمْ تَعْمَلونَ (55) | «بچشید آنچه را که با دیگران می‌کردید» |
| یا عِبادِیَ الَّذینَ آمَنوا اِنَّ اَرْضى واسِعَهٌ | ای بندگانِ مؤمنِ من، زمین من گسترده است؛ |
| فَاِیّایَ فَاعْبُدونِ (56) | پس در آن هجرت کنید و تنها مرا بپرستید |
| کُلُّ نَفْسٍ ذائِقَهُ الْمَوْتِ | هر کسی مرگ را می‌چشد |
| ثُمَّ اِلَیْنا تُرْجَعونَ (57) | آنگاه به سوی ما بازگردانده می‌شوید. |
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
خوب است به شرطی که:
- قرآن را بخوانید و نماز را برپا دارید، زیرا نماز از زشتی و ناپسندی، نهی می‌کند؛ و قطعاً یادِ خدای یکتا، بالاتر است؛ جز با بهترین شیوه، با دیگران، مجادله نکنید، مگر با کسانی ستمگران؛ و به مخالفان بگویید: «به آنچه برای ما و شما نازل شده، ایمان آوردیم و خدای ما و خدای شما یکی است؛ و ما تسلیم او هستیم»؛ ای بندگانِ مؤمنِ من، زمین من گسترده است؛ پس در آن هجرت کنید و تنها مرا بپرستید؛ هر کسی مرگ را می‌چشد، آنگاه به سوی ما بازگردانده می‌شوید.
