این مقاله شامل سوره روم آیات 30 تا 32 از کلام الله مجید است که به موضوع فطرت الهی انسان و لزوم گرایش به دین حق و پرهیز از تفرقه و شرک می‌پردازد. در این آیات، خداوند متعال ما را به پیروی از فطرت پاک خویش که بر اساس توحید و یکتاپرستی است دعوت فرموده و از تفرقه‌افکنی و شرک‌آلود ساختن دین نهی کرده است. مطالعه این سه آیه گران‌قدر و تأمل در معانی آن‌ها می‌تواند راهنمای خوبی برای هر مسلمان در پیمودن راه حق باشد.
فَاَقِمْ وَجْهَکَ لِلدّینِ حَنیفًا
پس مستقیم و استوار روی به جانب آئین حقگرایانه اسلام کن؛
فِطْرَهَ اللّهِ الَّتى فَطَرَ النّاسَ عَلَیْها
این سرشت الهی است که مردم را سازگار با آن آفریده؛
لا تَبْدیلَ لِخَلْقِ اللّهِ ذٰلِکَ الدّینُ الْقَیِّمُ
هیچ تغییری در آفرینش الهی نیست؛ این است آئین استوار؛
وَ لٰکِنَّ اَکْثَرَ النّاسِ لایَعْلَمونَ (30)
ولی بیشتر مردم، نمی‌دانند
مُنیبینَ اِلَیْهِ وَ اتَّقوهُ
همواره به درگاه او بازگردید[i] و تقوای الهی داشته باشید
همان کسانی که دین خود را تکّه‌تکّه نمودند و پراکنده شدند،
کُلُّ حِزْبٍ بِما لَدَیْهِمْ فَرِحونَ (32)
هرگروهی به آنچه نزد آنهاست، دلشادند.
[i] «منیبین» یعنی کسانی که مرتب به خداوند مراجعه میکنند، منیب با «انابه« و «نوبت» هم خانواده است.
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
خوب است به شرطی که:
پس مستقیم و استوار روی به جانب آیین حق گرایانه اسلام کن؛ این سرشت الهی است که مردم را سازگار با آن آفریده؛ هیچ تغییری در آفرینش الهی نیست؛ این است آیین استوار ولی بیشتر مردم، نمی‌دانند؛ همواره به درگاه او بازگردید و تقوای الهی داشته باشید و نماز را بر پا دارید و از مشرکان نباشید، همان کسانی که دین خود را تکّه‌تکّه نمودند و پراکنده شدند، هر گروه از آنان، به آنچه نزد آنهاست، دلشادند.
