این مقاله شامل سوره سجده آیات 6 تا 9 از قرآن کریم است که به توصیف خلقت انسان توسط خداوند و نعمت‌های الهی بخشیده شده به او می‌پردازد. این آیات با زبانی زیبا قدرت بی‌نهایت خداوند را در آفرینش انسان از گِل و سپس اعطای روح به او و همچنین نعمت‌هایی همچون شنوایی، بینایی و خِرَد به انسان توصیف می‌کند. این آیات ضمن توصیف ظرافت آفرینش الهی، بر لزوم شکرگزاری انسان در برابر این نعمت‌ها تأکید دارد.
او خدایی است که از پنهان و آشکار با خبر است، همان که پیروزمند و مهربان است ، آن خدائی است که هر چیزی را به نیکوترین شکل آفرید و آفرینش انسان را، از گِل آغاز کرد؛ سپس نسل او را از عصاره‌ی آبی ظاهراً بی ارزش قرارداد؛ سپس اندام او را تکمیل کرد و از روح خود در او دمید و برای شما گوش و چشم و دل قرار داد؛ امّا گروه کمی از شما مردم، شکر می‌کنید.
