این مقاله شامل سوره سجده آیات 21 تا 30 از قرآن کریم است. در این آیات، خداوند متعال به بیان نتایج و عواقب ظلم و کفر در دنیا و آخرت می‌پردازد و همچنین با ذکر نشانه‌های خلقت و قدرت الهی، انسان‌ها را به تفکر و تعقل در آیات و نشانه‌های خداوند دعوت می‌کند. امید است با مطالعه این مطالب، خوانندگان محترم بتوانند از هدایت قرآن کریم در زندگی بهره‌مند شوند.
| وَ لَنُذیقَنَّهُمْ مِنَ الْعَذابِ الْاَدْنیٰ | و مسلّماً به آنان، از عذابِ نزدیک‌ترِ دنیا می‌چشانیم[i]، |
| دونَ الْعَذابِ الْاَکْبَرِ | پیش از آن که گرفتار مجازات بزرگ‌ِ قیامت شوند |
| لَعَلَّهُمْ یَرْجِعونَ (21) | شاید آنان، از نافرمانی بازگردند |
| وَ مَنْ اَظْلَمُ مِمَّنْ ذُکِّرَ بِآیاتِ رَبِّهى | و کیست ستمکارتر از کسی که به نشانه‌های الهی توجّه داده شود، |
| ثُمَّ اَعْرَضَ عَنْها | ولی از آن رو گردانَد!؟ |
| اِنّا مِنَ الْمُجْرِمینَ مُنْتَقِمونَ (22) | قطعاً ما از مُجرمان، انتقام خواهیم گرفت |
| وَ لَقَدْ آتَیْنا موسَى الْکِتابَ | حقیقتاً، کتاب تورات را به موسیٰ دادیم |
| فَلا تَکُنْ فى مِرْیَهٍ مِنْ لِقائِهى | پس نسبت به دیدار الهی در تردید نباش |
| وَ جَعَلْناهُ هُدًى لِبَنى اِسْرائیلَ (23) | و آن کتاب را، عامل هدایت بنی‌اسرائیل قرار دادیم |
| وَ جَعَلْنا مِنْهُمْ اَئِمَّهً یَهْدونَ بِاَمْرِنا | و گروهی از آنها را به مقامِ پیشوایی رساندیم تا به امر ما هدایت کنند، |
| لَمّا صَبَروا وَ کانوا بِآیاتِنا یوقِنونَ (24) | چون صبر کردند و به آیات ما یقین داشتند |
| اِنَّ رَبَّکَ هُوَ یَفْصِلُ بَیْنَهُمْ یَوْمَ الْقِیامَهِ | البتّه خداوند در روز قیامت، میان آنان قضاوت می‌کند |
| فى ما کانوا فیهِ یَخْتَلِفونَ (25) | در بارهی آنچه، همواره اختلاف داشتند |
| اَوَ لَمْ یَهْدِ لَهُمْ | آیا برای هدایتشان کافی نیست |
| کَمْ اَهْلَکْنا مِنْ قَبْلِهِمْ مِنَ الْقُرونِ | که پیش از آنان، چه نسل‌هایی را هلاک کردیم |
| یَمْشونَ فى مَساکِنِهِمْ | و اکنون دیگران در همان خانه‌ها راه می‌روند؟ |
| اِنَّ فى ذٰلِکَ لَآیاتٍ اَفَلا یَسْمَعونَ (26) | قطعاً در این امور نشانه‌هایی است، آیا نمی‌شنوند؟ |
| اَوَ لَمْ یَرَوْا اَنّا نَسوقُ الْماءَ اِلَى الْاَرْضِ الْجُرُزِ | آیا نمی‌بینند، ما هستیم که آب را به سوی زمین خشک انتقال می‌دهیم |
| فَنُخْرِجُ بِه‌ى زَرْعًا | سپس به وسیله‌ی آن، گیاهانی را بیرون می‌آوریم |
| تَأْکُلُ مِنْهُ اَنْعامُهُمْ وَ اَنْفُسُهُمْ اَفَلا یُبْصِرونَ (27) | که چهارپایان و خودشان از آن می‌خورند، آیا بصیرت نمی‌یابند؟ |
| وَ یَقولونَ مَتیٰ هٰذَا الْفَتْحُ | و می‌گویند: «این فتح و پیروزی چه وقت است، |
| اِنْ کُنْتُمْ صادِقینَ (28) | اگر راستگو هستید؟» |
| قُلْ یَوْمَ الْفَتْحِ لایَنْفَعُ الَّذینَ کَفَروا ایمانُهُمْ | بگو: «ایمان کافران، در روز پیروزی، سودی برایشان ندارد؛ |
| وَ لاهُمْ یُنْظَرونَ (29) | و نه مهلتی می‌یابند» |
| فَاَعْرِضْ عَنْهُمْ وَ انْتَظِرْ اِنَّهُمْ مُنْتَظِرونَ (30) | بنابراین، از آنان رو‌بگردان و منتظر باش؛ که آنها نیز در انتظارند. |
[i] از حضرت علی(ع) چنین نقل شده است: «البلاء للظالم ادبٌ و للمؤمن امتحانٌ و للانبیاء درجهٌ» یعنی بلاها برای ستمگران مایه‌ی ادب، برای اهل ایمان، امتحان و برای پیامبران عامل گرفتن درجه بالاتر است.
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
بد است، توجه داشته باشد:
- مسلّماً بدکاران را، از عذابِ نزدیک‌ترِ دنیا می‌چشانیم، پیش از آن که گرفتار مجازات بزرگ‌ِ قیامت شوند و کیست ستمکارتر از کسی که به نشانه‌های الهی توجّه داده شود، ولی از آن رو گردانَد!؟ قطعاً ما از مُجرمان، انتقام خواهیم گرفت
