| اِنَّ الَّذینَ یُلْحِدونَ فى آیاتِنا لایَخْفَوْنَ عَلَیْنا | کسانی که در آیات الهی کجروی میکنند، از ما پنهان نیستند. |
| اَفَمَنْ یُلْقیٰ فِى النّارِ خَیْرٌ | آیا کسی که در آتش افکنده میشود، بهتر است، |
| اَمْ مَنْ یَأْتى آمِنًا یَوْمَ الْقِیامَهِ | یا کسی که روز قیامت، در امن و امان میآید؟ |
| اِعْمَلوا ما شِئْتُمْ اِنَّهو بِما تَعْمَلونَ بَصیرٌ (40) | هرچه میخواهید بکنید، او به آنچه میکنید بیناست |
| اِنَّ الَّذینَ کَفَروا بِالذِّکْرِ لَمّا جاءَهُمْ | کسانی که وقتی ذکر -قرآن- برایشان آمد، کفر ورزیدند، |
| وَ اِنَّهو لَکِتابٌ عَزیزٌ (41) | ندانستند که آن کتابی ارجمند و نفوذناپذیر است |
| لایَأْتیهِالْباطِلُمِنْبَیْنِ یَدَیْهِ وَلامِنْخَلْفِهى | در حال و آینده، هیچ گونه باطلی در آن راه ندارد؛ زیرا |
| تَنْزیلٌ مِنْ حَکیمٍ حَمیدٍ (42) | از طرف حکیمی نازل شده، که شایسته ستایش است |
| ما یُقالُ لَکَ | ای محمّد، به تو سخنی گفته نمیشود، |
| اِلّا ما قَدْ قیلَ لِلرُّسُلِ مِنْ قَبْلِکَ | مگر آنچه به پیامبران پیش از تو، گفته شد: |
| اِنَّ رَبَّکَ لَذو مَغْفِرَهٍ | «همانا خدای تو، برای توبه کاران، صاحب آمرزش، |
| وَ ذو عِقابٍ اَلیمٍ (43) | و برای مجرمان، صاحب کیفری، دردناک است» |
| وَ لَوْ جَعَلْناهُ قُرْآنًا اَعْجَمِیًّا | و اگر قرآن را به زبانی غیر عربی، قرار میدادیم |
| لَقالوا لَوْلا فُصِّلَتْ آیاتُهو | میگفتند: «چرا آیات آن به عربی بیان نشده، |
| اَ اَعْجَمِیٌّ وَ عَرَبِیٌّ | آیا قرآنی عجمی، برای ملّتی عرب، نازل شده !؟» |
| قُلْ هُوَ لِلَّذینَ آمَنوا هُدًى وَ شِفاءٌ | بگو: «این قرآن برای اهلِ ایمان، هدایت و درمان است |
| وَ الَّذینَ لایُؤْمِنونَ فى آذانِهِمْ وَقْرٌ | و کسانی که ایمان نمیآورند، در گوشهایشان سنگینی است؛ |
| وَ هُوَ عَلَیْهِمْ عَمًى | و آن قرآن، با وجود آیات روشنگر، برایشان نامفهوم است؛ |
| اُولٰئِکَ یُنادَوْنَ مِنْ مَکانٍ بَعیدٍ (44) | گویا آنان از جایی دور، صدا زده میشوند» |
| وَ لَقَدْ آتَیْنا موسَى الْکِتابَ فَاخْتُلِفَ فیهِ | و به موسیٰ کتاب آسمانی دادیم، امّا در آن اختلاف شد |
| وَ لَوْلا کَلِمَهٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّکَ | و اگر وعدهی مهلت پیشین از جانب خدای تو نبود، |
| لَقُضِیَ بَیْنَهُمْ | میان آنها داوری میشد، |
| وَ اِنَّهُمْ لَفى شَکٍّ مِنْهُ مُریبٍ (45) | و آنان، سخت دربارهی آن، در تردیدند |
| مَنْ عَمِلَ صالِحًا فَلِنَفْسِهى | هر کس کار شایسته انجام دهد، به سود اوست، |
| وَ مَنْ اَساءَ فَعَلَیْها | و هر کس بدی کند، به خویشتن زیان رسانده |
| وَ ما رَبُّکَ بِظَلّامٍ لِلْعَبیدِ (46) | و خدای تو، نسبت به بندگانش، ستمکار نیست. |
