| فَما اوتیتُمْ مِنْ شَىْءٍ فَمَتاعُ الْحَیاهِ الدُّنْیا | پس هر آنچه که به شما داده شده، بهره زندگی زودگذر دنیاست |
| وَ ما عِنْدَ اللّهِ خَیْرٌ وَ اَبْقیٰ | و آنچه نزد خداوند است، بهتر و پایدارتر است، |
| لِلَّذینَ آمَنوا وَ عَلیٰ رَبِّهِمْ یَتَوَکَّلونَ (36) | برای مؤمنانی که بر خدای خود توکّل می‌کنند، |
| وَ الَّذینَ یَجْتَنِبونَ کَبائِرَ الْاِثْمِ وَ الْفَواحِشَ | و کسانی که از گناهان بزرگ و زشتکاری دوری می‌کنند |
| وَ اِذا ما غَضِبوا هُمْ یَغْفِرونَ (37) | و هنگامی‌که خشمگین می‌شوند، گذشت می‌کنند |
| وَ الَّذینَ اسْتَجابوا لِرَبِّهِمْ وَ اَقامُوا الصَّلاهَ | و کسانی که دعوت الهی را پذیرفتند و نماز را برپا می‌دارند |
| وَ اَمْرُهُمْ شوریٰ بَیْنَهُمْ | و کارهایشان با مشورت یکدیگر سامان می‌گیرد |
| وَ مِمّا رَزَقْناهُمْ یُنْفِقونَ (38) | و از آنچه به آنها روزی داده‌ایم، انفاق می‌کنند |
| وَ الَّذینَ اِذا اَصابَهُمُ الْبَغْىُ هُمْ یَنْتَصِرونَ (39) | و هرگاه ستمی به آنان رسد، یکدیگر را یاری می‌کنند |
| وَ جَزاءُ سَیِّئَهٍ سَیِّئَهٌ مِثْلُها | و سزای هر بدی، مجازاتی مانند آن است، |
| فَمَنْ عَفا وَ اَصْلَحَ فَاَجْرُهو عَلَى اللّهِ | پس هر کس گذشت کند و اصلاح نماید، پاداش او با خداست، |
| اِنَّهو لایُحِبُّ الظّالِمینَ (40) | بی‌شک او ستمکاران را دوست نمی‌دارد |
| وَ لَمَنِ انْتَصَرَ بَعْدَ ظُلْمِهى | و کسی که بعد از ستمی که بر او می‌شود، دفاع کند و یاری جوید، |
| فَاُولٰئِکَ ما عَلَیْهِمْ مِنْ سَبیلٍ (41) | بر ایشان، هیچ ایرادی نیست |
| اِنَّمَا السَّبیلُ عَلَى الَّذینَ یَظْلِمونَ النّاسَ | ایراد تنها بر کسانی است که به مردم ستم می‌کنند |
| وَ یَبْغونَ فِى الْاَرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ | و در زمین به‌ناحق ظلم و سرکشی می‌کنند |
| اُولٰئِکَ لَهُمْ عَذابٌ اَلیمٌ (42) | آنان مجازاتی دردناک دارند |
| وَ لَمَنْ صَبَرَ وَ غَفَرَ | و هر کس صبر کند و درگذرد، |
| اِنَّ ذٰلِکَ لَمِنْ عَزْمِ الْاُمورِ (43) | حقیقتاً این از کارهای پرارزش و مهم است. |
