| وَمَنْ یُضْلِلِ اللّهُ فَمالَهو مِنْ وَلِىٍّ مِنْ بَعْدِهى | و هر کس را خدا گمراه کند، بعد از خدا، یاوری نخواهد داشت. |
| وَ تَرَى الظّالِمینَ لَمّا رَاَوُا الْعَذابَ | و ستمکاران را می‌بینی؛ هنگامی‌که مجازات را ببینند، |
| یَقولونَ هَلْ اِلیٰ مَرَدٍّ مِنْ سَبیلٍ (44) | گویند: «آیا راهی برای بازگشت به دنیا وجبران، هست؟» |
| وَ تَراهُمْ یُعْرَضونَ عَلَیْها | آنان را می‌بینی که بر آتش عرضه می‌شوند، |
| خاشِعینَ مِنَ الذُّلِّ یَنْظُرونَ مِنْ طَرْفٍ خَفِىٍّ | در حالی که از خواری سرافکنده‌اند، زیر چشمی می‌نگرند. |
| وَ قالَ الَّذینَ آمَنوا اِنَّ الْخاسِرینَ الَّذینَ | و کسانی که ایمان آوردند، گویند: «به یقین، زیانکاران کسانی اند که |
| خَسِروا اَنْفُسَهُمْ وَ اَهْلیهِمْ یَوْمَ الْقِیامَهِ | روز قیامت، به خود و خانواده خویش زیان رساندند»؛ |
| اَلا اِنَّ الظّالِمینَ فى عَذابٍ مُقیمٍ (45) | بدانید، ستمکاران در عذاب دائمی هستند |
| وَماکانَ لَهُمْ‌مِنْ اَوْلِیاءَ یَنْصُرونَهُمْ مِنْ‌دونِ اللّهِ | و آنان جز خدا، یاری ندارند تا یاریشان کند |
| وَ مَنْ یُضْلِلِ اللّهُ فَما لَهو مِنْ سَبیلٍ (46) | و خدا هر کس را گمراه کند، هیچ راهی ندارد |
| اِسْتَجیبوا لِرَبِّکُمْ مِنْ قَبْلِ اَنْ یَأْتِیَ یَوْمٌ | دعوت خدا را پاسخ دهید؛ پیش از آنکه روزی بیاید ، |
| لامَرَدَّ لَهو مِنَ اللّهِ | که خداوند آن را برگشت ناپذیر، نموده است؛ |
| ما لَکُمْ مِنْ مَلْجَأٍ یَوْمَئِذٍ | آن روز پناهگاهی ندارید؛ |
| وَ ما لَکُمْ مِنْ نَکیرٍ (47) | و هیچ جای انکاری برایتان نیست |
| فَاِنْ اَعْرَضوا | پس اگر از تو رو گرداندند، |
| فَما اَرْسَلْناکَ عَلَیْهِمْ حَفیظًا | بدان که تو را نگهبان ایشان نفرستاده‌ایم تا با زور هدایتشان کنی، |
| اِنْ عَلَیْکَ اِلَّا الْبَلاغُ | جز رساندن پیام، وظیفه‌ای نداری. |
| وَ اِنّا اِذا اَذَقْنَا الْاِنْسانَ مِنّا رَحْمَهً فَرِحَ بِها | چون رحمتی از جانب خود به انسان بچشانیم، شاد گردد؛ |
| وَ اِنْ تُصِبْهُمْ سَیِّئَهٌ بِما قَدَّمَتْ اَیْدیهِمْ | و اگر به سبب کارِ خودش، بلایی به او برسد بی صبری می‌کند؛ |
| فَاِنَّ الْاِنْسانَ کَفورٌ (48) | واقعاً که انسان، ناسپاس است |
