سوره جاثیه آیات ۱ تا ۶ از قرآن کریم به بیان نشانه‌های قدرت الهی در آفرینش جهان هستی می‌پردازد. این آیات با توصیف آسمان‌ها و زمین و مخلوقات آنها، از جمله انسان‌ها، حیوانات، شب و روز، باران و بادها، بر قدرت بی‌نظیر خداوند در خلقت عالم تأکید می‌کند و این نشانه‌ها را برای تفکر و تعقل بر مؤمنان و صاحبان عقل حجت می‌داند. این آیات ضمن توصیف زیبای جهان آفرینش، انسان را به تفکر و تدبر در آن دعوت می‌کند.
پس به کدام سخن، بعد از خدا و نشانه‌هایش، ایمان می‌آورند؟
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
خوب است به شرطی که:
این کتاب از سوی خدای پیروزمندِ حکیم نازل شده؛ یقیناً در آسمان‌ها و زمین، نشانه‌هایی برای مؤمنان است و در آفرینش شما و جنبندگانی که در زمین پراکنده می‌کند، نشانه‌هایی است برای اهل یقین؛ و در آمد و رفت شب و روز و آن رزقی که خداوند از آسمان، فرود آورده -باران- و زمین را پس از مرگش به آن زنده کرد؛ و در چرخش بادها، نشانه‌هایی است برای آنان که می‌اندیشند
