این مقاله شامل سوره جاثیه آیات 27 تا 37 از قرآن کریم است که به موضوع رستاخیز و جزای اعمال در روز قیامت می‌پردازد. در این آیات، خداوند به روزی اشاره می‌کند که همه برانگیخته می‌شوند و اعمالشان دیده شده و مورد حسابرسی قرار می‌گیرد. کسانی که کفر ورزیده و از حقیقت روی‌گردان بوده‌اند، مجازات می‌شوند، ولی نیکوکاران پاداش الهی دریافت می‌کنند. این آیات تأکید می‌کنند که حاکمیت مطلق بر آسمان‌ها و زمین از آنِ خداوند است و اوست که روز جزا را تعیین می‌کند.
| وَ لِلّهِ مُلْکُ السَّماواتِ وَ الْاَرْضِ | حاکمیّت آسمان‌ها و زمین برای خداست |
| وَیَوْمَ تَقومُ السّاعَهُ | و روزی که قیامت برپا شود، |
| یَوْمَئِذٍیَخْسَرُ الْمُبْطِلونَ (27) | آن روز است که، باطل‌اندیشان زیان می‌کنند |
| وَ تَریٰ کُلَّ اُمَّهٍ جاثِیَهً | هر امّتی را می‌بینی که از ترس به زانو در آمده، |
| کُلُّ اُمَّهٍ تُدْعى اِلیٰ کِتابِهَا | و هر امّتی به سوی کارنامه خود خوانده می‌شود، و گفته شود: |
| اَلْیَوْمَ تُجْزَوْنَ ما کُنْتُمْ تَعْمَلونَ (28) | «امروز پاداش آنچه را انجام می‌دادید، می‌یابید» |
| هٰذا کِتابُنا یَنْطِقُ عَلَیْکُمْ بِالْحَقِّ | این اسناد ماست که برعلیه شما، به درستی گواهی می‌دهد، |
| اِنّا کُنّا نَسْتَنْسِخُ ما کُنْتُمْ تَعْمَلونَ (29) | حال می‌دانید، ما از آنچه می‌کردید، نسخه برمی‌داشتیم |
| فَاَمَّا الَّذینَ آمَنوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ | و امّا کسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند |
| فَیُدْخِلُهُمْ رَبُّهُمْ فى رَحْمَتِهى | خداوند آنان را در رحمتش وارد می‌کند |
| ذٰلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْمُبینُ (30) | این، همان نجات و پیروزی آشکار است |
| وَ اَمّا الَّذینَ کَفَروا | و امّا به منکرانِ حقیقت، به آنان گفته می‌شود: |
| اَفَلَمْ تَکُنْ آیاتى تُتْلیٰ عَلَیْکُمْ | «مگر آیات من بر شما خوانده نمی‌شد |
| فَاسْتَکْبَرْتُمْ وَ کُنْتُمْ قَوْمًا مُجْرِمینَ (31) | ولی سرکشی و تکبّر کردید و گروهی گنهکار بودید؟» |
| وَ اِذا قیلَ اِنَّ وَعْدَ اللّهِ حَقٌّ | و هنگامی‌که گفته شد: «وعده‌ی الهی حق است |
| وَ السّاعَهُ لارَیبَ فیها | و در قیامت هیچ شکّی نیست»، |
| قُلْتُمْ ما نَدْرى مَا السّاعَهُ | گفتید: «ما نمیدانیم، قیامت چیست! |
| اِنْ نَظُنُّ اِلّا ظَنًّا وَ ما نَحْنُ بِمُسْتَیْقِنینَ (32) | احتمال ضعیف می‌دهیم قیامتی باشد، ولی ما یقین نداریم» |
| وَ بَدا لَهُمْ سَیِّئاتُ ما عَمِلوا | و اکنون بدی‌های آنان آشکار می‌شود؛ |
| وَ حاقَ بِهِمْ ما کانوا بِه‌ى یَسْتَهْزِئونَ (33) | و سرانجام آنچه را مسخره می‌کردند، به آنان رسید |
| وَ قیلَ الْیَوْمَ نَنْساکُمْ | و گفته شود: «امروز شما را فراموش می‌کنیم |
| کَما نَسیتُمْ لِقاءَ یَوْمِکُمْ هٰذا | همان گونه که شما ، دیدار این روز را فراموش کردید |
| وَ مَأْواکُمُ النّارُ وَ ما لَکُمْ مِنْ ناصِرینَ (34) | و جایگاهتان آتش است و هیچ یاوری ندارید |
| ذٰلِکُمْ بِاَنَّکُمُ اتَّخَذْتُمْ آیاتِ اللّهِ هُزُوًا | این بدان سبب است که شما آیات خدا را به مسخره گرفتید |
| وَ غَرَّتْکُمُ الْحَیاهُ الدُّنْیا | و زندگی دنیا فریبتان داد» |
| فَالْیَوْمَ لایُخْرَجونَ مِنْها وَلاهُمْ یُسْتَعْتَبونَ(35) | امروز نه از آن آتش خارج می‌شوند و نه عذرشان پذیرفته شود |
| فَللّهِ الْحَمْدُ رَبِّ السَّماواتِ وَ رَبِّ الْاَرْضِ | پس ستایش فقط برای خداست؛ صاحب اختیار آسمان‌ها و زمین؛ |
| رَبِّ الْعالَمینَ (36) | صاحب اختیار همه‌ی مردم جهان[i] |
| وَ لَهُ الْکِبْرِیاءُ فِى السَّماواتِ وَ الْاَرْضِ | و بزرگی در آسمان‌ها و زمین برای اوست |
| وَ هُوَ الْعَزیزُ الْحَکیمُ (37) | و اوست توانای حکیم. |
[i] در این آیه سه بار کلمه «ربّ» تکرار شده تا توجّه انسان جلب شود و در آیه تفکر نماید.
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
خوب است به شرطی که:
- حاکمیّت آسمان‌ها و زمین برای خداست و روزی که قیامت برپا شود، آن روز است که، باطل‌اندیشان زیان می‌کنند؛ هر امّتی به سوی کارنامه خود خوانده می‌شود، و گفته شود: «امروز پاداش آنچه را انجام می‌دادید، می‌یابید» پس ستایش فقط برای خداست؛ صاحب اختیار آسمان‌ها و زمین و بزرگی در آسمان‌ها و زمین برای اوست و اوست پیروزمندی حکیم.
