| وَ کَمْ اَهْلَکْنا قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْنٍ | چه بسیار پیش از آنان نسلهایی را هلاک کردیم، |
| هُمْ اَشَدُّ مِنْهُمْ بَطْشًا | که آنان زورگوتر از اینها بودند؛ |
| فَنَقَّبوا فِى الْبِلادِ هَلْ مِنْ مَحیصٍ (36) | پس در شهرها جستجو کردند که آیا گریزگاهی هست؟ |
| اِنَّ فى ذٰلِکَ لَذِکْریٰ لِمَنْ کانَ لَهو قَلْبٌ | قطعاً در این سخن برای هر صاحبدل، یادآوری است؛ |
| اَوْ اَلْقَى السَّمْعَ وَ هُوَ شَهیدٌ (37) | یا کسی که حضور قلب داشته، و به این سخن گوش دهد |
| وَ لَقَدْ خَلَقْنَا السَّماواتِ وَ الْاَرْضَ وَ ما بَیْنَهُما فىسِتَّهِ اَیّامٍ | همانا ما آسمانها و زمین و آنچه در بین آنهاست را در شش دوره آفریدیم و تکامل دادیم؛ |
| وَ ما مَسَّنا مِنْ لُغوبٍ (38) | و به ما هیچ خستگی و درماندگی نرسید |
| فَاصْبِرْ عَلیٰ ما یَقولونَ | پس ای محمّد، بر آنچه میگویند، صبرکن؛ |
| وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ | و خدا را شاکرانه تسبیح گوی، |
| قَبْلَ طُلوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَ الْغُروبِ (39) | پیش از طلوع خورشید و پیش از غروب آن |
| وَ مِنَ اللَّیْلِ فَسَبِّحْهُ وَ اَدْبارَ السُّجودِ (40) | و بخشی از شب و بعد از سجده ها، به تسبیح او بپرداز |
| وَ اسْتَمِعْ | و با دقّت گوش فرا ده |
| یَوْمَ یُنادِ الْمُنادِ مِنْ مَکانٍ قَریبٍ (41) | روزی که ندا دهنده، از جایی نزدیک، ندا میدهد |
| یَوْمَ یَسْمَعونَ الصَّیْحَهَ بِالْحَقِّ | روزی که آن صدای شدید بیدارباش را میشنوند؛ |
| ذٰلِکَ یَوْمُ الْخُروجِ (42) | آن، روزِ بیرون آمدن از خاک است |
| اِنّا نَحْنُ نُحْیى وَ نُمیتُ | این مائیم که زنده میکنیم و میمیرانیم؛ |
| وَ اِلَیْنَا الْمَصیرُ (43) | و بازگشت تحوّلات، به سوی ماست |
| یَوْمَ تَشَقَّقُ الْاَرْضُ عَنْهُمْ سِراعًا | روزی که زمین شکافته شده و آنان به سرعت از خاک خارج میشوند، |
| ذٰلِکَ حَشْرٌ عَلَیْنا یَسیرٌ (44) | این جمع آوری خلق، برای ما آسان است |
| نَحْنُ اَعْلَمُ بِما یَقولونَ | ما به آنچه میگویند داناتریم؛ |
| وَ ما اَنْتَ عَلَیْهِمْ بِجَبّارٍ | و تو هرگز بر آنان چیره و مسلّط نیستی؛ |
| فَذَکِّرْ بِالْقُرْآنِ مَنْ یَخافُ وَعیدِ (45) | پس با «قرآن»، به کسی که از هشدارم میترسد، توجّه بده. |
