این مقاله شامل سوره ذاریات آیات 41 تا 49 از کلام الله مجید میباشد که به بیان سرنوشت اقوام گذشته از جمله قوم عاد، ثمود و قوم حضرت نوح میپردازد. این آیات با توصیف عاقبت این اقوام سرکش، به ما هشدار میدهند که از فرمان خداوند سرپیچی نکنیم. همچنین قدرت بیکران خداوند در خلقت آسمانها و زمین و موجودات زنده بیان شده است تا انسانها به یاد خدا باشند و از او پند گیرند.
[i] در این آیه اشاره شده به یک اصل مهم نجومی که هابل در قرن بیستم میلادی آن را کشف و حتّیٰ فرمول گسترش فضا را محاسبه نمود. بر اساس این اصل، فضا و مجموعه کیهانی با سرعتی شتابدار در حال گسترش است. این شتاب متناسب با فاصله هر کهکشان تا کهکشان ما (راه شیری) می باشد. یک عدد ثابت نیز در فرمول هابل وجود دارد که بسیار مهم است و اثبات گردیده که اگر اندکی کمتر یا بیشتر بود، ماده و به تبع آن حیات به این شکل امکان وجود پیدا نمیکرد.
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
خوب است :
و آسمان را به قدرت بنا کردیم و ما همواره آن را گسترش میدهیم و زمین را گستراندیم، و چه خوب گسترانندهای هستیم! و از هر چیزی دو گونه آفریدیم تا شما پند گیرید.