| فَفِرّوا اِلَى اللّهِ | پس به سوی خدا بگریزید، |
| اِنّى لَکُمْ مِنْهُ نَذیرٌ مُبینٌ (50) | که من برایتان از طرف او، هشدار دهندهای آشکارم |
| وَ لاتَجْعَلوا مَعَ اللّهِ اِلٰهًا آخَرَ | و با خدا، خدایی دیگر را قرار ندهید؛ |
| اِنّى لَکُمْ مِنْهُ نَذیرٌ مُبینٌ (51) | که من برایتان از طرف او، بیمدهندهای آشکارم |
| کَذٰلِکَ ما اَتَى الَّذینَ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ رَسولٍ | بدین سان، برای کسانی که پیش از آنان بودند، هیچ فرستادهای نیامد، |
| اِلّا قالوا ساحِرٌ اَوْ مَجْنونٌ (52) | جز اینکه گفتند: «جادوگر یا دیوانه است» |
| اَتَواصَوْا بِهى | آیا یکدیگر را به این سخن، سفارش کرده بودند؟ |
| بَلْ هُمْ قَوْمٌ طاغونَ (53) | بلکه آنان قومی سرکش بودند و همواره بهانه میآورند |
| فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَما اَنْتَ بِمَلومٍ (54) | پس از آنان رو گردان، که تو در خور سرزنش نیستی |
| وَ ذَکِّرْ فَاِنَّ الذِّکْریٰ تَنْفَعُ الْمُؤْمِنینَ (55) | و آنان را متوجّه کن، زیرا یادآوری به مؤمنان سود میبخشد |
| وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْاِنْسَ اِلّا لِیَعْبُدونِ (56) | و جنّ و آدمیان را نیافریدم، جز برای آنکه مرا بپرستند |
| ما اُریدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْقٍ | از آنان هیچ رزقی نمیخواهم، |
| وَ ما اُریدُ اَنْ یُطْعِمونِ (57) | و نمیخواهم که مرا خوراک دهند |
| اِنَّ اللّهَ هُوَ الرَّزّاقُ ذُو الْقُوَّهِ الْمَتینُ (58) | زیرا تنها خداست که روزیبخش، نیرومند و پابرجاست است |
| فَاِنَّ لِلَّذینَ ظَلَموا ذَنوبًا | پس قطعاً برای ستمگران، عواقبی است؛ |
| مِثْلَ ذَنوبِ اَصْحابِهِمْ | مانند بهره و نصیبی که ستمکاران در گذشته داشتند؛ |
| فَلا یَسْتَعْجِلونِ (59) | پس مجازات را به شتاب از من نخواهند |
| فَوَیْلٌ لِلَّذینَ کَفَروا | پس وای برمنکرانِ حقیقت، |
| مِنْ یَوْمِهِمُ الَّذى یوعَدونَ (60) | از آن روز که به آنها وعده داده میشود. |
