| اِنَّ الْمُتَّقینَ فى جَنّاتٍ وَ نَعیمٍ (17) | حقیقتاً مُتّقین، در باغ‌ها و در ناز و نعمتند |
| فاکِهینَ بِما آتاهُمْ رَبُّهُمْ | به آنچه صاحب اختیار آنان به ایشان داده، دلشادند |
| وَ وَقاهُمْ رَبُّهُمْ عَذابَ الْجَحیمِ (18) | و خداوند آنان را از عذاب دوزخ نگهداشته است. |
| کُلوا وَ اشْرَبوا هَنیئًا | به اهل بهشت می‌گوییم: «بخورید و بنوشید، گوارایتان باد! |
| بِما کُنْتُمْ تَعْمَلونَ (19) | اینها در برابر اعمالی است که انجام می‌دادید» |
| مُتَّکِئینَ عَلیٰ سُرُرٍ مَصْفوفَهٍ | بر تخت‌هایی ردیف هم تکیه زده‌اند |
| وَ زَوَّجْناهُمْ بِحورٍ عینٍ (20) | و حوریان زیبا‌چشم را به همسری آنان درمی‌آوریم |
| وَ الَّذینَ آمَنوا وَ اتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّیَّتُهُمْ بِایمانٍ | و کسانی که ایمان آوردند و فرزندانشان در ایمان از آنان پیروی کردند، |
| اَلْحَقْنا بِهِمْ ذُرِّیَّتَهُمْ | فرزندانشان را هم در بهشت به آنان می‌رسانیم |
| وَ ما اَلَتْناهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَىْءٍ | و از پاداش عمل آنان چیزی نمی‌کاهیم، |
| کُلُّ امْرِئٍ بِما کَسَبَ رَهینٌ (21) | هر کسی در گرو دستاورد خویش است |
| وَ اَمْدَدْناهُمْ بِفاکِهَهٍ وَ لَحمٍ مِمّا یَشْتَهونَ (22) | و به آنان میوه و گوشت می‌دهیم، هر چه که دلخواه آنان باشد |
| یَتَنازَعونَ فیها کَأْسًا | در آنجا از یکدیگر جامی را می‌ربایند، |
| لالَغْوٌ فیها وَ لاتَأْثیمٌ (23) | ولی نه یاوه گویی کنند، و نه به گناه می‌افتند |
| وَ یَطوفُ عَلَیْهِمْ غِلْمانٌ لَهُمْ | بر گردشان نوجوانانی خدمتکار، پذیرایشان می‌گردند، |
| کَاَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَکْنونٌ (24) | که گویی، مروارید نهفته در صدف هستند. |
