
این نوشتار شامل سوره قمر آیات 1 تا 8 از کلام الله مجید، درباره روز قیامت و نزدیک شدن آن است. آیات به توصیف نشانههای قیامت مانند شکافته شدن ماه، بیرون آمدن مردم از گور و حالت سرگردانی و سراسیمگی آنها میپردازند. خداوند متعال در این آیات به کافران و منکران حقیقت هشدار میدهد که روز قیامت برای آنها روزی سخت و دشوار خواهد بود.
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحیمِ | به نام خدایی که مهرش بسیار است و همیشگی |
اِقْتَرَبَتِ السّاعَهُ وَ انْشَقَّ الْقَمَرُ (1) | قیامت نزدیک شد و ماه شکافته شد |
وَ اِنْ یَرَوْا آیَهً یُعْرِضوا | و هرگاه کافران نشانه و معجزای ببینند، رو میگردانند |
وَ یَقولوا سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ (2) | و میگویند: «سحری همیشگی است» |
وَ کَذَّبوا وَ اتَّبَعوا اَهْواءَهُمْ | پیام الهی را دروغ پنداشتند و از تمایلات نفسانی خود پیروی کردند ؛ |
وَ کُلُّ اَمْرٍ مُسْتَقِرٌّ (3) | و البتّه که هر کاری سرانجامی دارد |
وَ لَقَدْ جاءَهُمْ مِنَ الْاَنْباءِ | و قطعاً از اخبار امّتهای گذشته، برای آنها آمد؛ |
ما فیهِ مُزْدَجَرٌ (4) | که در آن درس عبرت، برای بازداشتن از ستم است |
حِکْمَهٌ بالِغَهٌ فَما تُغْنِ النُّذُرُ (5) | حکمتی روشن است؛ ولی هشدارها سودی نمیبخشد |
فَتَوَلَّ عَنْهُمْ | بنابراین از آنان روبگردان و منتظر باش؛ |
یَوْمَ یَدْعُ الدّاعِ اِلیٰ شَىْءٍ نُکُرٍ (6) | روزی که آن دعوتکننده به امری ناخوش دعوت میکند |
خُشَّعًا اَبْصارُهُمْ یَخْرُجونَ مِنَ الْاَجْداثِ | در حالی که چشمهای آنها به زیر افتاده، از گورها بیرون میآیند؛ |
کَاَنَّهُمْ جَرادٌ مُنْتَشِرٌ (7) | گویا آنان ملخهایی پراکندهاند |
مُهْطِعینَ اِلَى الدّاعِ | در حالی که ناچار به سوی دعوتگر میشتابند |
یَقولُ الْکافِرونَ هٰذا یَوْمٌ عَسِرٌ (8) | منکرانِ حقیقت میگویند: «این روزی سخت و دشوار است». |
بد است، توجه داشته باشد: