این مقاله به بررسی سوره قمر آیات 33 تا 42 از قرآن کریم، درباره سرانجام قومی که پیامبران الهی را تکذیب کردند و به هشدارهای آنان توجه ننمودند، میپردازد. در ابتدا، سرنوشت تلخ قوم لوط که پیامبرشان را تکذیب نمودند و مهمانان او را اذیت کردند، شرح داده میشود. سپس، قوم فرعون که با وجود هشدارهای فراوان، همچنان بر انکار حق باقی ماندند و در نتیجه مجازات الهی را چشیدند، مورد بررسی قرار میگیرد. پایان این آیات نیز، یادآوری به انسان امروزی است تا از سرنوشت تلخ اقوام گذشته عبرت بگیرد و به هشدارهای الهی توجه کند.
کَذَّبَتْ قَوْمُ لوطٍ بِالنُّذُرِ (33)
قوم حضرت لوط، هشدارها را دروغ شمردند
اِنّا اَرْسَلْنا عَلَیْهِمْ حاصِبًا
ما بر آنان طوفانی از شن فرو فرستادیم
اِلّا آلَ لوطٍ نَجَّیْناهُمْ بِسَحَرٍ (34)
مگر بر خانوادهی لوط، که سحرگاه آنان را نجات دادیم
ما هم آنان را مجازات کردیم، کیفری از جانب توانایی قدرتمند.
[i] قوم لوط همجنسباز بودند و سرگذشت آنها در چند سوره، از جمله در سوره هود آیات 77 تا 83 آمده است. در این آیات به کور شدن آنها در هنگامی که قصد گناه داشتند اشاره شده است.
[ii] عذابها و هشدارهای پی در پی همچون طوفان، ملخ، شپش، قورباغه، خون، قحطی و خشکسالی که شرح آنها در سوره اعراف آیات 130 تا 136 آمده است.
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
بد است :
قوم حضرت لوط، هشدارها را دروغ شمردند، ما نیز بر آنان طوفانی از شن فرو فرستادیم، مگر بر خانوادهی لوط، که سحرگاه آنان را نجات دادیم ؛ این نعمتی از جانب ما بود. این گونه، هرکس را که شکر کند؛ پاداش میدهیم؛ قطعاً این قرآن را برای تذکّر و بهره گیری آسان کردهایم؛ پس آیا کسی هست که این نصیحت را پذیرا باشد؟
