وَ اَصْحابُ الشِّمالِ | و امّا آن مردم شرّ و تیره بختان |
ما اَصْحابُ الشِّمالِ (41) | مردم شرّ، چه کسانیهستند؟ |
فى سَمومٍ وَ حَمیمٍ (42) | در میان بادی آتشین و آبی سوزان قرار دارند |
وَ ظِلٍّ مِنْ یَحْمومٍ (43) | و نیز در زیر سایهای از دود سیاه داغ |
لا بارِدٍ وَ لاکَریمٍ (44) | که نه سرد شود و نه خوشی و آرامشی آورَد |
اِنَّهُمْ کانوا قَبْلَ ذٰلِکَ مُتْرَفینَ (45) | زیرا آنها پیش از این خوشگذران بودند |
وَکانوایُصِرّونَ عَلَىالْحِنْثِالْعَظیمِ(46) | و بر انجام هر گناه بزرگی پافشاری میکردند |
وَ کانوا یَقولونَ اَئِذا مِتْنا وَ کُنّا تُرابًا وَ عِظامًا | و میگفتند: «آیا هنگامیکه بمیریم و خاک و استخوان شویم، |
اَئِنّا لَمَبْعوثونَ (47) | آیا واقعاً در قیامت برانگیخته میشویم؟ |
اَوَ آباؤُنَا الْاَوَّلونَ (48) | و همین طور پدران گذشتهی ما؟» |
قُلْ اِنَّ الْاَوَّلینَ وَ الْآخِرینَ (49) | بگو: «به یقین، گذشتگان و آیندگان |
لَمَجْموعونَ اِلیٰ میقاتِ یَوْمٍ مَعْلومٍ(50) | قطعاً همه در وعدهگاه روزی معلوم جمع خواهند شد» |
ثُمَّ اِنَّکُمْ اَیُّهَا الضّالّونَ الْمُکَذِّبونَ (51) | سپس شما ای گمراهان دروغپرداز |
لَآکِلونَ مِنْ شَجَرٍ مِنْ زَقّومٍ (52) | قطعاً از درختی از زَقّوم است، خواهید خورد |
فَمالِئونَ مِنْهَا الْبُطونَ (53) | و شکمها یتان را از آن پر خواهید کرد |
فَشارِبونَ عَلَیْهِ مِنَ الْحَمیمِ (54) | سپس روی آن از آب جوشان خواهید نوشید |
فَشارِبونَ شُرْبَ الْهیمِ (55) | مانند نوشیدن شتران تشنه |
هٰذا نُزُلُهُمْ یَوْمَ الدّینِ (56) | این است پذیرایی آنها در روز جزا. |