این مقاله شامل سوره منافقون آیات 1 تا 8 از کلام الله مجید است که به بیان رفتار و ویژگی‌های منافقان و دورویی آنان می‌پردازد. در این آیات، خداوند متعال از زبان حضرت محمد (ص) منافقان را مورد خطاب قرار می‌دهد و آنان را به دلیل دورویی و دوگانگی در گفتار و کردارشان سرزنش می‌کند. همچنین بیان می‌دارد که آنان هرگز از سوی خداوند مورد آمرزش قرار نخواهند گرفت. امید است با مطالعه این ترجمه بتوانیم درس‌هایی از این آیات بیاموزیم و رفتار خود را با آموزه‌های قرآن هماهنگ سازیم.
| بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحیمِ | به نام خدایی که مهرش بسیار است و همیشگی |
| اِذا جاءَکَ الْمُنافِقونَ | ای محمّد، هنگامی که منافقان نزد تو آیند، |
| قالوا نَشْهَدُ اِنَّکَ لَرَسولُ اللّهِ | می‌گویند: «گواهی می‌دهیم که تو واقعاً فرستاده‌ی خدا هستی» |
| وَ اللّهُ یَعْلَمُ اِنَّکَ لَرَسولُهو | ولی خدا می‌داند که تو فرستاده‌ی اویی ؛ |
| وَ اللّهُ یَشْهَدُ اِنَّ الْمُنافِقینَ لَکاذِبونَ (1) | و خدا گواهی می‌دهد که این منافقان، بسیار دروغگویند |
| اِتَّخَذوااَیْمانَهُمْ‌جُنَّهً‌فَصَدّواعَنْ‌سَبیلِ‌اللّهِ | سوگندشان را سپر کرده‌اند تا مردم را از راه خدا بازدارند، |
| اِنَّهُمْ ساءَ ما کانوا یَعْمَلونَ (2) | واقعاً چه بد عمل می‌کنند |
| ذٰلِکَ بِاَنَّهُمْ آمَنوا ثُمَّ کَفَروا | این بدان سبب است که آنان ایمان آورده، سپس کافر شدند |
| فَطُبِعَ عَلیٰ قُلوبِهِمْ فَهُمْ لایَفْقَهونَ (3) | در نتیجه بر دل‌هایشان مُهر زده شد، پس نمی‌فهمند |
| وَ اِذا رَاَیْتَهُمْ تُعْجِبُکَ اَجْسامُهُمْ | هر گاه آنان را ببینی، از ظاهر با ایمان آنها، شگفت‌زده می‌شوی؛ |
| وَ اِنْ یَقولوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ | و اگر سخنرانی کنند، به سخن آنان، گوش می‌کنی؛ |
| کَاَنَّهُمْ خُشُبٌ مُسَنَّدَهٌ | گویا آنان چوب‌هایی خشکیده اند، که انعطاف ندارند؛ |
| یَحْسَبونَ کُلَّ صَیْحَهٍ عَلَیْهِمْ | هر فریادی را به زیان خود می‌پندارند؛ |
| هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ | آنان دشمن هستند، پس از آنان دوری کن؛ |
| قاتَلَهُمُ اللّهُ اَنّیٰ یُؤْفَکونَ (4) | خدا آنان را بکشد، چگونه منحرف می‌شوند! |
| وَ اِذا قیلَ لَهُمْ | و هنگامی‌که به آنان گفته شود: |
| تَعالَوْا یَسْتَغْفِرْ لَکُمْ رَسولُ اللّهِ | «بیایید تا پیامبر برایتان آمرزش بخواهد»، |
| لَوَّوْا رُئوسَهُمْ | از روی غرور سرهایشان را برمیگردانند؛ |
| وَ رَاَیْتَهُمْ یَصُدّونَ وَ هُمْ مُسْتَکْبِرونَ (5) | و آنان را می‌بینی که از حق باز می‌دارند و تکبّر می‌ورزند |
| سَواءٌ عَلَیْهِمْ اَسْتَغْفَرْتَ لَهُمْ | برایشان یکسان است چه برای آنها آمرزش بخواهی |
| اَمْ لَمْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ لَنْ یَغْفِرَ اللّهُ لَهُمْ | یا آمرزش نخواهی، هرگز خدا آنها را نخواهد آمرزید؛ |
| اِنَّ اللّهَ لایَهْدِى الْقَوْمَ الْفاسِقینَ (6) | واقعاً که خدا، مردم بدکار را هدایت نمی‌کند |
| هُمُ الَّذینَ یَقولونَ | آنان کسانی هستند که می‌گویند: |
| لا تُنْفِقوا عَلیٰ مَنْ عِنْدَ رَسولِ اللّهِ | «برای کسانی که نزد فرستاده‌ی خدا هستند، هزینه نکنید ! |
| حَتّیٰ یَنْفَضّوا | تا پراکنده شوند» |
| وَ لِلّهِ خَزائِنُ السَّماواتِ وَ الْاَرْضِ | در حالی که گنجینه‌های آسمان‌ها و زمین مالِ خداست |
| وَ لٰکِنَّ الْمُنافِقینَ لایَفْقَهونَ (7) | ولی منافقان، توجّهی ندارند |
| یَقولونَ لَئِنْ رَجَعْنا اِلَى الْمَدینَهِ | می‌گویند: «اگر به مدینه برگردیم |
| لَیُخْرِجَنَّ الْاَعَزُّ مِنْهَا الْاَذَلَّ | قطعاً قدرتمندان، ذلیل‌ترها را از آنجا بیرون می‌کنند». |
| وَ لِلّهِ الْعِزَّهُ وَ لِرَسولِه‌ى وَ لِلْمُؤْمِنینَ | ولی عزّت، مخصوص خدا وفرستاده‌اش و برای مؤمنان است ؛ |
| وَ لٰکِنَّ الْمُنافِقینَ لایَعْلَمونَ (8) | ولی منافقان، این حقیقت را نمی‌دانند |
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
بد است :
- هنگامی که منافقان نزد تو آیند، می‌گویند: «گواهی می‌دهیم که تو واقعاً فرستاده‌ی خدا هستی» ولی خدا می‌داند که تو فرستاده‌ی اویی و خدا گواهی می‌دهد که این منافقان، بسیار دروغگویند ؛ سوگندشان را سپر کرده‌اند تا مردم را از راه خدا بازدارند، واقعاً چه بد عمل می‌کنند ؛ این بدان سبب است که آنان ایمان آورده، سپس کافر شدند در نتیجه بر دل‌هایشان مُهر زده شد، پس نمی‌فهمند؛ هر گاه آنان را ببینی، از ظاهر با ایمان آنها، شگفت‌زده می‌شوی؛ و اگر سخنرانی کنند، به سخن آنان، گوش می‌کنی؛ گویا آنان چوب‌هایی خشکیده اند، که انعطاف ندارند؛ هر فریادی را به زیان خود می‌پندارند؛ آنان دشمن هستند، پس از آنان دوری کن؛
