این صفحه شامل سوره ملک آیات ۱۵ تا ۲۴ از کلام الله مجید است که به نشانه‌های خداوند در طبیعت می‌پردازد. در این آیات، خداوند با ذکر مثال‌هایی از طبیعت، از جمله زمین، آسمان، پرندگان و نعمت‌های الهی، به یادآوری نشانه‌های خود برای مردم می‌پردازد تا آنها را به سپاس‌گزاری و یگانه پرستی دعوت کند. خواننده محترم می‌تواند با مطالعه این آیات، با حکمت و استدلال قرآن در سوق دادن توجه انسان به نشانه‌های الهی آشنا شود.
| هُوَ الَّذى جَعَلَ لَکُمُ الْاَرْضَ ذَلولًا | اوست کسی که، زمین را برایتان رام کرد[i] |
| فَامْشوا فى مَناکِبِها | پس بر دشتهای هموار[ii] آن راه بروید؛ |
| وَ کُلوا مِنْ رِزْقِه‌ى وَ اِلَیْهِ النُّشورُ (۱۵) | و از روزیش بخورید و بازگشت همه به سوی اوست |
| اَ اَمِنْتُمْ مَنْ فِى السَّماءِ | آیا شما ایمنید از قهر کسی که در آسمان است، |
| اَنْ یَخْسِفَ بِکُمُ الْاَرْضَ فَاِذا هِیَ تَمورُ (۱۶) | که ناگاه، با رانش زمین، شما را در آن فرو بَرَد؟ |
| اَمْ اَمِنْتُمْ مَنْ فِى السَّماءِ | یا ایمنید از قهر کسی که در آسمان است، |
| اَنْ یُرْسِلَ عَلَیْکُمْ حاصِبًا | که بر شما تند‌بادی از شن بفرستد؟ |
| فَسَتَعْلَمونَ کَیْفَ نَذیرِ (۱۷) | امّا خواهید دانست اخطار دادن من چگونه است؟ |
| وَ لَقَدْ کَذَّبَ الَّذینَ مِنْ قَبْلِهِمْ | و کسانی که پیش از آنان بودند، خبرِ پیامبران را دروغ شمردند، ؛ |
| فَکَیْفَ کانَ نَکیرِ (۱۸) | پس بنگرید، مجازاتم چگونه بود؟ |
| اَوَ لَمْ یَرَوْا اِلَى الطَّیْرِ فَوْقَهُمْ | و مگر پرندگان را در بالای سرشان ندیدند، |
| صافّاتٍ وَ یَقْبِضْنَ | که چگونه بال می‌گشایند و گاهی بالشان را جمع می‌کنند؟ |
| ما یُمْسِکُهُنَّ اِلَّا الرَّحْمٰنُ | کسی جز خدای رحمان، آنها را هنگام پرواز نگهداری نمی‌کند؛ |
| اِنَّهو بِکُلِّ شَىْءٍ بَصیرٌ (۱۹) | که او به هر چیزی بیناست |
| اَمْ مَنْ هٰذَا الَّذى هُوَ جُنْدٌ لَکُمْ | یا این کسی که لشکر شماست، |
| یَنْصُرُکُمْ مِنْ دونِ الرَّحْمٰنِ | در برابر خدای رحمان شما را یاری میکند؟ |
| اِنِ الْکافِرونَ اِلّا فى غُرورٍ (۲۰) | منکرانِ حقیقت ، جز در فریب نیستند |
| اَمْ مَنْ هٰذَا الَّذى یَرْزُقُکُمْ | یا چه کسی به شما روزی می‌‌دهد، |
| اِنْ اَمْسَکَ رِزْقَهو | اگر خداوند از روزی‌دادن خودداری کند؟ |
| بَلْ لَجّوا فى عُتُوٍّ وَ نُفورٍ (۲۱) | بلکه اینها در سرکشی و فرار از حق ، اصرار دارند |
| اَفَمَنْ یَمْشى مُکِبًّا عَلیٰ وَجْهِه‌ى اَهْدیٰ | آیا کسی که صورتش برخاک کشیده می‌شود، هدایت یافته‌تر است، |
| اَمْ مَنْ یَمْشى سَوِیًّا عَلیٰ صِراطٍ مُسْتَقیمٍ (۲۲) | یا کسی که در حالت ایستاده، به راه راست می‌رود؟ |
| قُلْ هُوَ الَّذى اَنْشَاَکُمْ | بگو: «اوست کسی که شما را آفرید |
| وَ جَعَلَ لَکُمُ السَّمْعَ وَ الْاَبْصارَ وَ الْاَفْئِدَهَ | و برایتان گوش و چشم و دل قرار داد، |
| قَلیلًا ما تَشْکُرونَ (۲۳) | ولی چه اندک شکر می‌کنید!» |
| قُلْ هُوَ الَّذى ذَرَاَکُمْ فِى الْاَرْضِ | بگو: «اوست که شما را آفرید و در زمین پراکنده کرد |
| وَ اِلَیْهِ تُحْشَرونَ (۲۴) | و به سوی او بُرده شده و جمع می‌گردید». |
[i] کلمه ذلول در زبان عرب به شتری گفته می شده که نرم و آرام در حال حرکت است.
[ii] ترجمه کلمه «مناکب» شانه ها می‌باشد. منظور از شانه زمین همان دشتهای هموار زمین است.
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
خوب است به شرطی که:
- اوست کسی که، زمین را برایتان رام کرد پس بر دشت های هموار آن راه بروید و از روزیش بخورید و بازگشت همه به سوی اوست ؛ آیا شما ایمنید از قهر کسی که در آسمان است، که ناگاه، با رانش زمین، شما را در آن فرو بَرَد؟ یا ایمنید از قهر کسی که در آسمان است، که بر شما تند‌بادی از شن بفرستد؟ چه کسی به شما روزی می‌‌دهد، اگر خداوند از روزی‌دادن خودداری کند؟ بگو: «اوست کسی که شما را آفرید و برایتان گوش و چشم و دل قرار داد، ولی چه اندک شکر می‌کنید!» بگو: «اوست که شما را آفرید و در زمین پراکنده کرد و به سوی او بُرده شده و جمع می‌گردید».
