| بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحیمِ | به نام خدایی که مهرش بسیار است و همیشگی |
| سَاَلَ سائِلٌ بِعَذابٍ واقِعٍ (1) | پرسش‌‌کننده‌ای، از «مجازات حتمی قیامت» پرسید |
| لِلْکافِرینَ لَیْسَ لَهو دافِعٌ (2) | برای کافران و هیچ بازدارنده‌ای برای آن نیست |
| مِنَ اللّهِ ذِى الْمَعارِجِ (3) | از جانب خدایی که صاحب «درجات بلند» است |
| تَعْرُجُ الْمَلائِکَهُ وَ الرّوحُ اِلَیْهِ | فرشتگان و روح به سوی او بالا می‌روند، |
| فى یَوْمٍ کانَ مِقْدارُهو خَمْسینَ اَلْفَ سَنَهٍ (4) | در روزی که مقدارش، پنجاه هزار سال است |
| فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمیلًا (5) | پس صبری نیکو در پیش‌گیر |
| اِنَّهُمْ یَرَوْنَهو بَعیدًا (6) وَ نَراهُ قَریبًا (7) | که آنان آن را دور می‌بینند ولی ما نزدیک می‌بینیم |
| یَوْمَ تَکونُ السَّماءُ کَالْمُهْلِ (8) | روزی که آسمان، مانند مسّ گداخته شود |
| وَ تَکونُ الْجِبالُ کَالْعِهْنِ (9) | و کوه‌ها چون «پشمِ‌های حلّاجی شده» گردد |
| وَ لایَسْاَلُ حَمیمٌ حَمیمًا (10) | و هیچ دوستی، از حال دوست صمیمی خویش، نمی‌پرسد |
| یُبَصَّرونَهُمْ یَوَدُّ الْمُجْرِمُ | آنان را به یکدیگر نشان می‌دهند؛ گنه‌کار آرزو می‌کند |
| لَوْ یَفْتَدى مِنْ عَذابِ یَوْمِئِذٍ بِبَنیهِ (11) | که ایکاش برای رهایی از مجازات آن روز، پسرانش را جان‌فدا می‌داد |
| وَ صاحِبَتِه‌ى وَ اَخیهِ (12) | و نیز، همسر و برادرش را |
| وَ فَصیلَتِهِ الَّتى تُؤْویهِ (13) | و اقوام پدری را ، که از او حمایت می‌کردند |
| وَ مَنْ فِى الْاَرْضِ جَمیعًا ثُمَّ یُنْجیهِ (14) | وهمه‌ی اهل زمین را فدا می‌کرد تا خود را نجات دهد |
| کَلّا اِنَّها لَظیٰ (15) | هرگز چنین نیست، آن شراره‌ی آتش است |
| نَزّاعَهً لِلشَّویٰ (16) | پوستش را می‌سوزاند و می‌کَنَد! |
| تَدْعو مَنْ اَدْبَرَ وَ تَوَلّیٰ (17) | هرکس را که از حق روگرداند وتوجّه نکرد، می‌گیرد |
| وَ جَمَعَ فَاَوْعیٰ (18) | و آن‌که مال جمع کرد و نگه‌داشت و انفاق نکرد |
| اِنَّ الْاِنْسانَ خُلِقَ هَلوعًا (19) | انسان بی‌تاب و آزمند آفریده شده |
| اِذا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزوعًا (20) | هنگامی‌که به او آسیبی رسد، جزع و فزع می‌کند |
| وَ اِذا مَسَّهُ الْخَیْرُ مَنوعًا (21) | و هنگامی‌که به او خیری می‌‌رسد، از دیگران دریغ می‌کند. |
