در این مقاله، سوره قیامت آیات ۱ تا ۲۵ از قرآن کریم و ترجمه فارسی آنها آمده است. این سوره با سوگندهایی درباره روز قیامت و جان ملامتگر آغاز میشود و سپس به توصیف صحنه‌هایی از آن روز مهم می‌پردازد. در ادامه، حالت انسان‌ها و واکنش آنها در برابر وقایع آن روز عظیم بیان شده و در پایان، سرنوشت مؤمنان و کافران در آن روز به تصویر کشیده می شود.
| بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحیمِ | به نام خدایی که مهرش بسیار است و همیشگی |
| لا اُقْسِمُ بِیَوْمِ الْقِیامَهِ (۱) | سوگند به «روز قیامت» |
| وَ لااُقْسِمُ بِالنَّفْسِ الَّوّامَهِ (۲) | و سوگند به «وجدان سرزنش‌گر»[i] |
| اَیَحْسَبُ الْاِنْسانُ اَلَّنْ نَجْمَعَ عِظامَهو (۳) | آیا انسان می‌پندارد که هرگز استخوانش را جمع نخواهیم‌کرد؟ |
| بَلیٰ قادِرینَ عَلیٰ اَنْ نُسَوِّیَ بَنانَهو (۴) | آری، در حالیکه ما قادریم سر انگشتانش را بازسازی کنیم[ii] |
| بَلْ یُریدُ الْاِنْسانُ لِیَفْجُرَ اَمامَهو (۵) | بلکه انسان می‌خواهد تا آخر عمرش، همواره گناه کند |
| یَسْاَلُ اَیّانَ یَوْمُ الْقِیامَهِ (۶) | می‌پرسد: «چه زمانی روز قیامت خواهد بود؟» |
| فَاِذا بَرِقَ الْبَصَرُ (۷) وَ خَسَفَ الْقَمَرُ (۸) | بگو: آنگاه که چشم خیره شود و ماه تاریک گردد |
| وَ جُمِعَ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ (۹) | و خورشید و ماه جمع شوند [iii] |
| یَقولُ الْاِنْسانُ یَوْمَئِذٍ اَیْنَ الْمَفَرُّ (۱۰) | آن روز انسان می‌گوید «به کجا فرار کنم؟» |
| کَلّا لاوَزَرَ (۱۱) | هرگز، هیچ پناهی نیست |
| اِلیٰ رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ (۱۲) | آن روز محلّ استقرار ، فقط درپیشگاه خدای توست |
| یُنَبَّاُ الْاِنْسانُ یَوْمَئِذٍ | انسان در آن روز، خبردار میشود، |
| بِما قَدَّمَ وَ اَخَّرَ (۱۳) | از آنچه که قبل، یا بعد از مرگ، فرستاده |
| بَلِ الْاِنْسانُ عَلیٰ نَفْسِه‌ى بَصیرَهٌ (۱۴) | بلکه انسان به حال خود، بصیرت دارد |
| وَ لَوْ اَلْقیٰ مَعاذیرَهو (۱۵) | هر چند بهانه‌هایی بیاورد |
| لا تُحَرِّکْ بِه‌ى لِسانَکَ لِتَعْجَلَ بِه‌ى (۱۶) | با شتاب و عجله، زبان به قرائت قرآن مگشای |
| اِنَّ عَلَیْنا جَمْعَهو وَ قُرْآنَهو (۱۷) | چرا که جمع کردن و چگونه خواندن آن، بر عهده ما می‌باشد |
| فَاِذا قَرَأْناهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهو (۱۸) | سپس هنگامی که آن را خواندیم، تو پیرو قرآن باش |
| ثُمَّ اِنَّ عَلَیْنا بَیانَهو (۱۹) | علاوه بر این، شرح و بیان آن هم بر عهده‌ی ماست |
| کَلّا بَلْ تُحِبّونَ الْعاجِلَهَ (۲۰) | هرگز چنین نیست، بلکه دنیای زودگذر را دوست دارید |
| وَ تَذَرونَ الْآخِرَهَ (۲۱) | و آخرت را رها می‌کنید |
| وُجوهٌ یَوْمَئِذٍ ناضِرَهٌ (۲۲) | صورت‌هایی در آن روز شاداب و مسرور است |
| اِلیٰ رَبِّها ناظِرَهٌ (۲۳) | و همواره حیران خدایشان هستند |
| وَ وُجوهٌ یَوْمَئِذٍ باسِرَهٌ (۲۴) | و صورت‌هایی در آن روز در هم است |
| تَظُنُّ اَنْ یُفْعَلَ بِها فاقِرَهٌ (۲۵) | می‌دانند که با آنها رفتاری کمرشکن میشود. |
[i] «ملامت کردن» یکی از خصوصیات نفس است که انسان را متوجّه خطاها می کند.
[ii] عظمت انگشت نگاری در ۱۴۰۰ سال قبل بیان شده است.
[iii] ماه به گرد زمین می‌چرخد، پس چگونه ممکن است با خورشید جمع شود؟ منظور از این آیه چیست؟ کیهان شناسان نشان داده‌اند که فاصله ماه از زمین، هر ساله، چند سانتیمتر بیشتر میشود، طی چند میلیون سال آینده، این فاصله بزرگ و بزرگتر شده و سرانجام ماه از میدان جاذبه زمین رها میشود. تا اینجا را علم فیزیک معلوم نموده است، ولی منجمین نمی‌دانند که آیا ماه در فضا رها میشود یا جذب خورشید می‌گردد. قرآن در آیه فوق و نیز در آیه ۲ از سوره شمس پیشبینی کرده است که ماه در آینده به طرف خورشید جذب شده و با آن جمع میشود. این حادثه حیات زمینی را دستخوش تغییرات فراوانی خواهد کرد.
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
بد است، توجه داشته باشد:
- سوگند به «روز قیامت» و سوگند به «وجدان سرزنش‌گر»؛ آیا انسان می‌پندارد که هرگز استخوانش را جمع نخواهیم‌کرد؟ آری، ما قادریم سر انگشتانش را بازسازی کنیم؛ انسان در آن روز، خبردار میشود از آنچه که قبل، یا بعد از مرگ، فرستاده است؛ شما دنیای زودگذر را دوست دارید و آخرت را رها می‌کنید؛ صورت‌هایی در آن روز شاداب و مسرور است و همواره حیران خدایشان هستند و صورت‌هایی در آن روز در هم است، می‌دانند که با آنها رفتاری کمرشکن میشود.
