این نوشتار، سوره نبأ آیات ۶ تا ۱۶ از قرآن کریم که مربوط به نشانه های قدرت خداوند متعال در طبیعت می باشد را ارائه می کند. در این آیات، آفرینش زمین، کوه ها، انسان، شب و روز، آسمان ها، خورشید، باران و رویش گیاهان به عنوان نشانه ای از توانایی بی اندازه خداوند متعال در خلقت و اداره جهان هستی مطرح شده است. مطالعه این صفحه به درک بهتری از عظمت الهی در آفرینش موجودات می انجامد.
اَلَمْ نَجْعَلِ الْاَرْضَ مِهادًا (۶)
مگر نه این است که ما، زمین را مانند گهواره‌ای[i] قرار دادیم؟
[i] قرآن هزار سال قبل از گالیله، حرکت زمین را به سادگی برای مردم بیان نموده است. حرکت وضعی زمین که شب و روز را ایجاد می‌کند و حرکت انتقالی زمین به دور خورشید که فصل‌ها را ایجاد می‌نماید. اینها برای این است که کره زمین جایگاهی مناسب برای زندگی انسان باشد.
[ii] زمین شناسان در قرن حاضر کشف کرده‌اند که پوسته زمین، تکه‌تکه است و رشته کوه‌ها در حقیقت چین خوردگی پوسته زمین هستند. بعضی از کوه ها نیز حاصل روی هم افتادن دو تکه از پوسته زمین است. به همین جهت آنها از لرزش زمین جلوگیری می‌کنند. بدون وجود آنها، پوسته زمین دائماً در حال لرزش بود ولی وجود کوه ها ثباتی را برای پوسته زمین ایجاد کرده است. به همین جهت در قرآن کوه ها گاهی به عنوان میخ و گاهی به عنوان لنگر زمین معرفی شده است.
[iii] می‌دانیم که چرخه باران عامل حیات در زمین است، امّا خورشید موتور محرکه آن است، به همین دلیل است که قرآن ابتدا به نقش خورشید و سپس به چرخه باران و رشد گیاهان اشاره می‌کند
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
خوب است به شرطی که:
مگر نه این است که ما، زمین را مانند گهواره قرار دادیم؟ و کوه‌ها را همچون میخ‌هایی برای رفع لرزش آن، و شما را به صورت جفت‌هایی آفریدیم، «خواب» را برای آسایش شما قرار دادیم و از «شب» پوششی ساختیم و «روز» را مایه‌ی زندگی و معاش شما قرار دادیم و بر فرازتان «هفت آسمان محکم» ساختیم و بالای سرتان «چراغی فروزان» قرار دادیم و از ابرهای متراکم، آب فراوان فرود آوردیم تا با آن دانه و گیاه را از زمین بیرون آوریم و نیز باغ‌هایی انبوه و درهم پیچیده را رویاندیم. پس به خداوند اعتماد کنید
