سوره نبأ آیات 37 تا 40 – توصیف قیامت

۱۲/۰۷/۱۴۰۲

در این مقاله، سوره نبأ آیات 37 تا 40 از کلام الله مجید و ترجمه فارسی آنها آمده است. این آیات به توصیف قیامت و ویژگی‌های آن روز بزرگ می‌پردازند. در ابتدای این آیات، به عظمت خداوندی اشاره شده که در قیامت همه در برابر او ساکت و بی‌چاره‌اند. به روزی که روح و فرشتگان به صف می‌ایستند و تنها با اجازه خدا سخن می‌گویند. خداوند متعال در ادامه قیامت را روز حق معرفی کرده و در پایان نیز هشداری به کافران درباره عذاب الهی داده است. در مجموع، این آیات تصویری زیبا و عمیق از قیامت و سرنوشت انسان در آن روز بزرگ ارائه می‌دهند.

رَبِّ السَّماواتِ وَ الْاَرْضِ وَ ما بَیْنَهُمَا	خدای آسمان‌ها و زمین و آنچه بین آنهاست؛
الرَّحْمٰنِ لا یَمْلِکونَ مِنْهُ خِطابًا (37)‏	خدای رحمان، که نزد او توانایی سخن گفتن هم ندارند
یَوْمَ یَقومُ الرّوحُ وَ الْمَلائِکَهُ صَفًّا	روزی که “روح” و فرشتگان، به صف می‌ایستند
لایَتَکَلَّمونَ اِلّا مَنْ اَذِنَ لَهُ الرَّحْمٰنُ	سخنی نمی‌گویند؛ مگر آنکه خدای‌ رحمان به آنها اجازه دهد؛
وَ قالَ صَوابًا (38)‏	و البتّه باید سخنی درست هم بگویند.
ذٰلِکَ الْیَوْمُ الْحَقُّ	آن، روز حقّ است؛
فَمَنْ شاءَ اتَّخَذَ اِلیٰ رَبِّه‌_ى مَآبًا (39)‏	پس هر که بخواهد، به سوی خدای خود بازگشت نماید
اِنّا اَنْذَرْناکُمْ عَذابًا قَریبًا	حقیقتاً ما به شما مجازاتی نزدیک را هشدار دادیم؛
یَوْمَ یَنْظُرُ الْمَرْءُ ما قَدَّمَتْ یَداهُ	روزی که آدمی آنچه را پیش فرستاده، می‌نگرد؛
وَ یَقولُ الْکافِرُ یا لَیْتَنى کُنْتُ تُرابًا (40)‏	و کافر می‌گوید: «ای کاش من خاک بودم» !

تعبیر این آیات در استخاره با قرآن

بد است :

روز قیامت که “روح” و فرشتگان، به صف می‌ایستند، سخنی نمی‌گویند؛ مگر آنکه خدای‌ رحمان به آنها اجازه دهد؛ و البتّه باید سخنی درست هم بگویند. ‏آن، روز حقّ است؛ ‌پس هر که بخواهد، به سوی خدای خود بازگشت نماید؛ ‏حقیقتاً ما به شما مجازاتی نزدیک را هشدار دادیم؛ روزی که آدمی آنچه را پیش فرستاده، می‌نگرد و کافر می‌گوید: «ای کاش من خاک بودم» ! ‏

استخاره با قرآن