
در این مقاله، سوره نبأ آیات 37 تا 40 از کلام الله مجید و ترجمه فارسی آنها آمده است. این آیات به توصیف قیامت و ویژگیهای آن روز بزرگ میپردازند. در ابتدای این آیات، به عظمت خداوندی اشاره شده که در قیامت همه در برابر او ساکت و بیچارهاند. به روزی که روح و فرشتگان به صف میایستند و تنها با اجازه خدا سخن میگویند. خداوند متعال در ادامه قیامت را روز حق معرفی کرده و در پایان نیز هشداری به کافران درباره عذاب الهی داده است. در مجموع، این آیات تصویری زیبا و عمیق از قیامت و سرنوشت انسان در آن روز بزرگ ارائه میدهند.
رَبِّ السَّماواتِ وَ الْاَرْضِ وَ ما بَیْنَهُمَا | خدای آسمانها و زمین و آنچه بین آنهاست؛ |
الرَّحْمٰنِ لا یَمْلِکونَ مِنْهُ خِطابًا (37) | خدای رحمان، که نزد او توانایی سخن گفتن هم ندارند |
یَوْمَ یَقومُ الرّوحُ وَ الْمَلائِکَهُ صَفًّا | روزی که “روح” و فرشتگان، به صف میایستند |
لایَتَکَلَّمونَ اِلّا مَنْ اَذِنَ لَهُ الرَّحْمٰنُ | سخنی نمیگویند؛ مگر آنکه خدای رحمان به آنها اجازه دهد؛ |
وَ قالَ صَوابًا (38) | و البتّه باید سخنی درست هم بگویند. |
ذٰلِکَ الْیَوْمُ الْحَقُّ | آن، روز حقّ است؛ |
فَمَنْ شاءَ اتَّخَذَ اِلیٰ رَبِّهى مَآبًا (39) | پس هر که بخواهد، به سوی خدای خود بازگشت نماید |
اِنّا اَنْذَرْناکُمْ عَذابًا قَریبًا | حقیقتاً ما به شما مجازاتی نزدیک را هشدار دادیم؛ |
یَوْمَ یَنْظُرُ الْمَرْءُ ما قَدَّمَتْ یَداهُ | روزی که آدمی آنچه را پیش فرستاده، مینگرد؛ |
وَ یَقولُ الْکافِرُ یا لَیْتَنى کُنْتُ تُرابًا (40) | و کافر میگوید: «ای کاش من خاک بودم» ! |
بد است :