این مقاله شامل سوره نازعات آیات ۱ تا ۱۴ از کلام الله مجید می‌باشد. این سوره با سوگندهای خداوند آغاز می‌شود و صحنه‌هایی از روز قیامت و برپایی آن را توصیف می‌کند. در این آیات، خداوند به فرشتگانی که مأمور جدا کردن ارواح، برداشتن جان‌ها و عبور دادن از صراط هستند، سوگند یاد می‌کند. سپس به لرزش شدید زمین، وحشت و انکار مردم در آن روز و فرا رسیدن ناگهانی قیامت اشاره می‌کند. این آیات تصویری زنده از صحنه‌های هولناک قیامت را ترسیم می کنند.
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحیمِ
به نام خدایی که مهرش بسیار است و همیشگی
وَ النّازِعاتِ غَرْقًا (۱)
سوگند به جداکنندگان، آن هم چه جدا کردنی
وَ النّاشِطاتِ نَشْطًا (۲)
سوگند به گیرندگان، آن هم چه گرفتنی
وَ السّابِحاتِ سَبْحًا (۳)
سوگند به شناوران، آن هم چه شناوری
فَالسّابِقاتِ سَبْقًا (۴)
سپس پیشی‌گیرندگان آن هم چه پیشی گرفتنی
فَالْمُدَبِّراتِ اَمْرًا (۵)
سپس تدبیرکنندگان کار
یَوْمَ تَرْجُفُ الرّاجِفَهُ (۶)
روزی که آن زلزله، همه چیز را می‌لرزاند، دمیدن نخست
تَتْبَعُهَا الرّادِفَهُ (۷)
و به دنبال آن است، آنچه که از پی آن می‌آید، دمیدن دوم [i]
سوگند به جداکنندگان، آن هم چه جدا کردنی، روزی که آن زلزله، همه چیز را می‌لرزاند، دمیدن نخست و به دنبال آن است، آنچه که از پی آن می‌آید، دمیدن دوم، دل‌هایی در آن روز ترسان و لرزانند ، چشمانشان به زیر افتاده و شرمگین است، ولی در این دنیا، آنان می‌گویند: «آیا ما واقعاً به حالت نخستین برمی‌گردیم؟ آن هم، آنگاه که استخوان‌هایی پوسیده شدیم!» می‌گویند: « اگر قیامتی در کار باشد، بازگشتی زیانبار است»، به ناگاه آنان خود را در آن بیابان وسیع -در قیامت- می‌یابند.
