
این نوشتار شامل سوره عبس آیات 33 تا 42 از کلام الله مجید میباشد که به روز قیامت و حالات متفاوت چهرهها در آن روز اشاره دارند. در این آیات خداوند متعال از فرار انسانها از دوستان و خانوادهشان و شادی برخی و غم و اندوه برخی دیگر در روز قیامت سخن میگوید و کافران فاسق را معرفی میکند. امید است این ترجمه بتواند زیبایی معانی قرآن کریم را به زبان فارسی برای شما عزیزان منتقل کند.
فَاِذا جاءَتِ الصّاخَّهُ (33) | سپس وقتی که آن فریاد گوشخراش بیاید، |
یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ اَخیهِ (34) | روزی که آدمی از برادر خودش فرار میکند! |
وَ اُمِّهى وَ اَبیهِ (35) | و از مادر و پدرش |
وَ صاحِبَتِهى وَ بَنیهِ (36) | و از همسر و پسرانش |
لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنیهِ (37) | هر کسی در آن روز، حال و وضعی دارد،که مشغولش میکند |
وُجوهٌ یَوْمَئِذٍ مُسْفِرَهٌ (38) | چهرههایی در آن روز، تابناکند |
ضاحِکَهٌ مُسْتَبْشِرَهٌ (39) | خندان و شادمان |
وَ وُجوهٌ یَوْمَئِذٍ عَلَیْها غَبَرَهٌ (40) | و چهرههایی در آن روز، غباری از غم دارند |
تَرْهَقُها قَتَرَهٌ (41) | آنها را تیرگی فرو گرفته است |
اُولٰئِکَ هُمُ الْکَفَرَهُ الْفَجَرَهُ (42) | آنان، همان کافران بدکردارند . |
خوب است به شرطی که: