
این مقاله، سوره انفطار آیات 1 تا 8 از قرآن کریم را ارائه میدهد که به نشانههای آخرالزمان و برپایی قیامت میپردازد. در این آیات، خداوند با توصیف پدیدههای عظیم طبیعی مانند شکافته شدن آسمان، پراکنده شدن ستارگان، فوران کردن دریاها و زیرورو شدن قبرها، بشر را به یاد آخرت و پاسخگویی در قیامت میاندازد و او را به تفکر درباره اعمال گذشته خود فرا میخواند.
بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحیمِ | به نام خدایی که مهرش بسیار است و همیشگی |
اِذَا السَّماءُ انْفَطَرَتْ (1) | آنگاه که آسمان، از هم بشکافد |
وَ اِذَا الْکَواکِبُ انْتَثَرَتْ (2) | و هنگامی که ستارگان، پراکنده شوند |
وَ اِذَا الْبِحارُ فُجِّرَتْ (3) | و هنگامی که دریاها، فوران کنند |
وَ اِذَا الْقُبورُ بُعْثِرَتْ (4) | و هنگامی که گورها، زیر و رو شوند |
عَلِمَتْ نَفْسٌ ما قَدَّمَتْ وَ اَخَّرَتْ (5) | هر کس آنچه را پیش فرستاده و بازپس نهاده، بداند |
یا اَیُّهَا الْاِنْسانُ | هان ای انسان، |
ما غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَریمِ (6) | چه چیز تو را فریفت و نسبت به خدای کریم، جسور کرد؟ |
اَلَّذى خَلَقَکَ فَسَوّاکَ فَعَدَّلَکَ (7) | آنکسی که تو را آفرید و متناسب کرد و سامان داد |
فى اَیِ صورَهٍ ما شاءَ رَکَّبَکَ (8) | و ژنهای تو را به هر شکلی که میخواست، بیاراست. |
بد است، توجه داشته باشد: