این صفحه شامل سوره مطففین آیات 7 تا 36 از کلام الله مجید و ترجمه فارسی آن است که توصیف کننده سرنوشت قطعی نیکوکاران و بدکاران در آخرت می باشد. در این آیات، خداوند بهشت را به نیکوکاران و دوزخ را به گنهکاران وعده داده است. همچنین به حالت و وضعیت نیکوکاران و بدکاران در آخرت اشاره شده است. امید است با مطالعه این آیات و تامل و تعمق در معانی گرانقدر آن ها بتوانیم دنباله رو مسیر تقوا در دنیا و از رستگاران در آخرت باشیم.
| کَلّا اِنَّ کِتابَ الْفُجّارِ لَفى سِجّینٍ (7) | هرگز چنین نیست، سرنوشت[i]بدکاران در “سِجّین” است |
| وَ ما اَدْراکَ ما سِجّینٌ (8) | تو چه دانی که «سِجّین» چیست؟ |
| کِتابٌ مَرْقومٌ (9) | سرنوشت قطعی آنان است |
| وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبینَ (10) | در آن روز، وای بر تکذیب‌کنندگان |
| اَلَّذینَ یُکَذِّبونَ بِیَوْمِ الدّینِ (11) | همان کسانی که روز جزا را دروغ می‌شمارند |
| وَ ما یُکَذِّبُ بِه‌ى اِلّا کُلُّ مُعْتَدٍ اَثیمٍ (12) | و کسی جز تجاوزگر گنه‌پیشه، آن را دروغ نمی‌شمارد |
| اِذا تُتْلیٰ عَلَیْهِ آیاتُنا قالَ | آنگاه که آیاتمان بر او خوانده شود، گوید: |
| اَساطیرُ الْاَوَّلینَ (13) کَلّا | «افسانه‌های گذشتگان است» هرگز چنین نیست، |
| بَلْ رانَ عَلیٰ قُلوبِهِمْ ما کانوا یَکْسِبونَ (14) | بلکه اعمال آنها بر دل‌هایشان، زنگار بسته |
| کَلّا اِنَّهُمْ عَنْ‌رَبِّهِمْ یَوْمَئِذٍ‌لَمَحْجوبونَ (15) | هرگز، البته آنان از دیدار خدایشان در آن روز، محرومند. |
| ثُمَّ اِنَّهُمْ لَصالُوا الْجَحیمِ (16) | علاوه بر این قطعاً آنان در دوزخ داخل‌شوند |
| ثُمَّ یُقالُ هٰذَا الَّذى کُنْتُمْ بِه‌ى تُکَذِّبونَ (17) | سپس گفته شود: «این همان است که دروغ می‌شمردید » |
| کَلّا اِنَّ کِتابَ الْاَبْرارِ لَفى عِلِّیّینَ (18) | هرگز با مرگ، کار تمام نیست؛ سرنوشت نیکان در”عِلّیین” است |
| وَ ما اَدْراکَ ما عِلِّیّونَ (19) | و تو چه دانی که عِلّیین چیست؟ |
| کِتابٌ مَرْقومٌ (20) | سرنوشت قطعی آنان است |
| یَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبونَ (21) | که مقرّبان الهی آن را از هم اکنون، مشاهده می‌کنند |
| اِنَّ الْاَبْرارَ لَفى نَعیمٍ (22) | واقعاً نیکوکاران در ناز و نعمتند |
| عَلَى الْاَرائِکِ یَنْظُرونَ (23) | بر تخت‌ها تکیه زده و نعمتهای الهی را می‌نگرند |
| تَعْرِفُ فى وُجوهِهِمْ نَضْرَهَ النَّعیمِ (24) | در چهره‌هایشان، شادابی ناز و نعمت را می‌یابی |
| یُسْقَوْنَ مِنْ رَحیقٍ مَخْتومٍ (25) | با «شراب خالص مُهر‌شده» ، پذیرایی می‌شوند |
| خِتامُهو مِسْکٌ | مُهر و مومِ آن، مُشک است ؛ |
| وَ فى ذٰلِکَ فَلْیَتَنافَسِ الْمُتَنافِسونَ (26) | و رقابت‌کنندگان باید در رسیدن به این مقام، رقابت کنند |
| وَ مِزاجُهو مِنْ تَسْنیمٍ (27) | و ترکیبش از چشمه‌ی “تسنیم” است |
| عَیْنًا یَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبونَ (28) | چشمه‌ای که مقرّبان الهی از آن می‌نوشند |
| اِنَّ الَّذینَ اَجْرَموا | در دنیا کسانی که گناه می‌کردند، |
| کانوا مِنَ الَّذینَ آمَنوا یَضْحَکونَ (29) | به کسانی که ایمان آورده بودند، می‌خندیدند |
| وَ اِذا مَرّوا بِهِمْ یَتَغامَزونَ (30) | هنگامی که ردّ می‌شدند با چشم و ابرو اشاره می‌کردند |
| وَ اِذَا انْقَلَبوا اِلیٰ اَهْلِهِمُ | و هنگامی‌که به سوی خانواده‌شان برمی‌گشتند |
| انْقَلَبوا فَکِهینَ (31) | از مسخره‌کردنشان، بسیار شادان بودند |
| وَ اِذا رَاَوْهُمْ قالوا اِنَّ هٰؤُلاءِ لَضالّونَ (32) | و هنگامی که آنان را می‌دیدند، می‌گفتند: «اینان گمراهند» |
| وَ ما اُرْسِلوا عَلَیْهِمْ حافِظینَ (33) | در حالیکه آنان برای ثبت کار مؤمنان، مأمور نشده بودند |
| فَالْیَوْمَ الَّذینَ آمَنوا | پس امروز، کسانی که ایمان آوردند، |
| مِنَ الْکُفّارِ یَضْحَکونَ (34) | به منکرانِ حقیقت می‌خندند |
| عَلَى الْاَرائِکِ یَنْظُرونَ (35) | اهل بهشت، بر تخت‌ها نشسته و می‌نگرند |
| هَلْ ثُوِّبَ الْکُفّارُ ما کانوا یَفْعَلونَ (36) | آیا منکرانِ حقیقت کیفر اعمال خود را گرفتند؟ |
[i] «کتاب»، در این آیات به معنی «سرنوشت قطعی» است نه آنگونه که بعضی نوشته‌اند «نامه عمل».
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
خوب است به شرطی که:
- سرنوشت بدکاران در “سِجّین” است، تو چه دانی که «سِجّین» چیست؟سرنوشت قطعی آنان است، در آن روز، وای بر تکذیب‌کنندگان، همان کسانی که روز جزا را دروغ می‌شمارند و کسی جز تجاوزگر گنه‌پیشه، آن را دروغ نمی‌شمارد، البته آنان از دیدار خدایشان در آن روز، محرومند؛ علاوه بر این قطعاً آنان در دوزخ داخل شوند، سپس گفته شود: «این همان است که دروغ می‌شمردید » هرگز با مرگ، کار تمام نیست؛ سرنوشت نیکان در”عِلّیین” است، و تو چه دانی که عِلّیین چیست؟ سرنوشت قطعی آنان است که مقرّبان الهی آن را از هم اکنون، مشاهده می‌کنند؛ واقعاً نیکوکاران در ناز و نعمتند، بر تخت‌ها تکیه زده و نعمتهای الهی را می‌نگرند، در چهره‌هایشان، شادابی ناز و نعمت را می‌یابی
