این مقاله شامل سوره بلد آیات 1 تا 20 از کلام الله مجید می‌باشد. این سوره به مشکلات و سختی‌های زندگی به عنوان آزمایش الهی اشاره دارد و راه‌حل‌هایی چون نیکی به بندگان خدا، یتیمان و مستمندان را پیشنهاد می‌کند. همچنین به اهمیت ایمان، صبر و محبت در میان مؤمنان تأکید دارد و سرانجام، کافران را به عذاب الهی هشدار می‌دهد. امید است با مطالعه این مطلب، خوانندگان محترم بتوانند پیام‌های عمیق این سوره را بهتردرک کنند.
| بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحیمِ | به نام خدایی که مهرش بسیار است و همیشگی |
| لا اُقْسِمُ بِهٰذَا الْبَلَدِ (1) | سوگند به این شهر مکّه |
| وَ اَنْتَ حِلٌّ بِهٰذَا الْبَلَدِ (2) | که تو -ای محمّد- در این شهر مقیم هستی |
| وَ والِدٍ وَ ما وَلَدَ (3) | سوگند به پدر و فرزندی که آوَرَد |
| لَقَدْ خَلَقْنَا الْاِنْسانَ فى کَبَدٍ (4) | که مسلّماً انسان را ، در رنج آفریدیم |
| اَیَحْسَبُ اَنْ لَنْ یَقْدِرَ عَلَیْهِ اَحَدٌ (5) | آیا او گمان دارد «هرگز کسی بر او توانایی ندارد»؟ |
| یَقولُ اَهْلَکْتُ مالًا لُبَدًا (6) | می‌گوید: «مال فراوانی را تباه کردم» |
| اَیَحْسَبُ اَنْ لَمْ یَرَهو اَحَدٌ (7) | آیا گمان می‌کند کسی او را ندیده؟ |
| اَلَمْ نَجْعَلْ لَهو عَیْنَیْنِ (8) وَ لِسانًا وَ شَفَتَیْنِ (9) | آیا برایش دو چشم قرار ندادیم؟ و زبانی گویا و دو لب؟ |
| وَ هَدَیْناهُ النَّجْدَیْنِ (10) | آیا او را به دو چیز ارزشمند[i]، راهنمایی نکردیم؟ |
| فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَهَ (11) | امّا او، از آن گردنه نگذشت |
| وَ ما اَدْراکَ مَا الْعَقَبَهُ (12) | و تو چه می‌دانی که آن گردنه چیست؟ |
| فَکُّ رَقَبَهٍ (13) | آزاد کردن بنده‌ای است |
| اَوْ اِطْعامٌ فى یَوْمٍ ذى مَسْغَبَهٍ (14) | یا طعام دادن، در روز گرسنگی |
| یَتیمًا ذا مَقْرَبَهٍ (15) | به یتیمی خویشاوند |
| اَوْ مِسْکینًا ذا مَتْرَبَهٍ (16) | یا به بینوایی خاک‌نشین |
| ثُمَّ کانَ مِنَ الَّذینَ آمَنوا | علاوه بر این، او باید از کسانی باشد که ایمان آورده |
| وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ | و یکدیگر را به صبر سفارش کرده |
| وَ تَواصَوْا بِالْمَرْحَمَهِ (17) | و یکدیگر را به مهر و محبّت، سفارش نموده اند |
| اُولٰئِکَ اَصْحابُ الْمَیْمَنَهِ (18) | اینان دست راستی‌ها هستند |
| وَ الَّذینَ کَفَروا بِآیاتِنا | و امّا کسانی که به نشانه‌هایمان کفر ورزیدند، |
| هُمْ اَصْحابُ الْمَشْئَمَهِ (19) | آنان دست چپی‌ها هستند |
| عَلَیْهِمْ نارٌ مُؤْصَدَهٌ (20) | بر روی آنان، آتشی است، سرپوشیده و بدون گریزگاه . |
[i] شاید منظور از «نجدین»، ایمان و عمل صالح باشد، از مطالعه ترجمه کلمه «نجد»، در کتب لغت عرب، درمییابیم که «نجد» به معنای هر موجود ارزشمند و پرفایده است.
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
خوب است به شرطی که:
- سوگند به این شهر مکّه، که تو -ای محمّد- در این شهر مقیم هستی ، که مسلّماً انسان را، در رنج آفریدیم ،آیا او گمان دارد «هرگز کسی بر او توانایی ندارد»؟ می‌گوید: «مال فراوانی را تباه کردم»، آیا گمان می‌کند کسی او را ندیده؟ آیا برایش دو چشم قرار ندادیم؟ و زبانی گویا و دو لب؟ آیا او را به دو چیز ارزشمند، – ایمان و عمل شایسته – راهنمایی نکردیم؟ امّا او، از آن گردنه نگذشت؛و تو می‌دانی که آن گردنه چیست؟ آزاد کردن بنده‌ای است یا طعام دادن، در روز گرسنگی به یتیمی خویشاوند یا به بینوایی خاک‌نشین، علاوه بر این، او باید از کسانی باشد که ایمان آورده و یکدیگر را به صبر سفارش کرده و یکدیگر را به مهر و محبّت، سفارش نمودهاند
