این مقاله شامل سوره شمس آیات 1 تا 10 از کلام الله مجید است. این سوره‌ی کوتاه ولی بسیار زیبا و معنادار قرآن کریم، سوگندهای خداوند به خورشید، ماه، روز، شب، آسمان، زمین و انسان را بیان می کند. سپس انسان را به پاکی و پرهیزکاری دعوت نموده و وعده رستگاری برای پاکدلان و شقاوت و ناامیدی برای آلودگان را می دهد.
[i] در ابتدای این سوره 11 سوگند وجود دارد ! در تمام قرآن، این همه سوگند به دنبال هم نیامده است.
[ii] می‌دانیم که ماه، خورشید را دنبال نمی‌کند؛ بلکه به گرد زمین می‌چرخد، پس منظور از این آیه چیست؟ کیهان شناسان نشان داده‌اند که فاصله ماه از زمین، هر ساله چند سانتیمتر بیشتر می‌شود؛ طی چند میلیون سال آینده، این فاصله بزرگ و بزرگتر شده و سرانجام ماه از میدان جاذبه زمین رها می‌شود. تا اینجا را علم فیزیک معلوم نموده است، ولی منجمین نمی‌دانند که آیا ماه در فضا رها می‌شود یا جذب خورشید می‌گردد. قرآن در آیه فوق و نیز در آیه 9 از سوره قیامت پیشبینی کرده است که ماه در آینده به طرف خورشید جذب، و با آن جمع می‌شود. این حادثه، حیات زمینی را دستخوش تغییرات فراوانی خواهد کرد.
[iii] قرآن، بر خلاف معمول، روز و شب را، دلیلِ «آمد و رفت» خورشید نمی‌داند. بلکه برعکس، فرموده است: «روز» است که خورشید را نمایان می کند و «شب» است که خورشید را می پوشاند! چرا چنین است؟ زیرا در حقیقت، زمین با چرخش خود، خورشید را برای ساکنان زمین آشکار یا نهان می کند. به بیان زیبای قرآن، «روز» و «شب» است که خورشید را آشکار یا نهان می کند و این بیان، کاملاً مطابق با واقعیت علمی شناخته شده است.
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
خوب است :
سوگند به خورشید و پرتو آن! سوگند به ماه هنگامی‌که آن را دنبال کند، سوگند به روز هنگامی‌که آن خورشید را جلوه دهد، سوگند به شب هنگامی‌که آن خورشید را می‌پوشاند، سوگند به آسمان و کسی که آن را ساخت سوگند به زمین و کسی که آن را گستراند، سوگند به جان و کسی که آن را سامان داد سپس به آن، پلیدکاری و پرهیزکاریش را الهام کرد، قطعاً هر کس جان خود را پاک کرد، رستگار شد و قطعاً هر کس آن را آلوده گرداند، ناامید شد
