این نوشتار حاوی سوره تین آیات 1 تا 8 از کلام الله مجید است که درباره ارزش واقعی انسان، سرنوشت او پس از مرگ و جایگاه ویژه انسان‌های باایمان و صالح در نزد خداوند سخن می‌گوید. این آیات ضمن سوگندهای پیاپی به مخلوقات الهی، بر این نکته تأکید دارند که خداوند متعال حکیم‌ترین داور است و انسان‌ها تنها با ایمان و عمل صالح می‌توانند مقام واقعی خود را در نزد خالق هستی بیابند. پس بیایید با عمل به این دستورات، جایگاه رفیع خود را نزد خداوند حفظ کنیم.
مگر کسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند،
فَلَهُمْ اَجْرٌ غَیْرُ مَمْنونٍ (6)
آنها، پاداشی همیشگی دارند
فَما یُکَذِّبُکَ بَعْدُ بِالدّینِ (7)
بعد از این، چه چیز تو را به دروغ دانستن «جزا» وا می‌دارد؟
اَلَیْسَ اللّهُ بِاَحْکَمِ الْحاکِمینَ (8)
آیا خدا از همه‌ی داوران بهتر نیست؟
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
خوب است :
سوگند به «انجیر»، سوگند به «زیتون» سوگند به «کوه سینا» سوگند به «این شهر امن، مکّه» که حقیقتاً انسان را در بهترین شکل آفریدیم سپس او را به پست‌ترین جایگاه بازگرداندیم ؛ مگر کسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند، آنها، پاداشی همیشگی دارند؛ آیا خدا از همه‌ی داوران بهتر نیست؟
