
در این مقاله، سوره بقره آیات 111 و 112 قرآن کریم را بررسی خواهیم کرد که پرسشی اساسی را مطرح می کند: چه کسی واقعاً می تواند به بهشت برود؟ این آیات، برخی ادعاها را که تنها یهودیان و مسیحیان به بهشت می روند، به چالش می کشند و یک معیار جامع برای نجات را تعریف می کنند: تسلیم به خداوند و نیکوکاری.
وَ قالوا لَنْ یَدْخُلَ الْجَنَّهَ اِلّا مَنْ کانَ | و گفتند: «هرگز در بهشت وارد نخواهد شد، مگر کسی که |
هودًا اَوْ نَصاریٰ تِلْکَ اَمانِیُّهُمْ | یهودی یا مسیحی باشد»؛ این سخنان، فقط آرزوهای آنان است؛ |
قُلْ هاتوا بُرْهانَکُمْ اِنْ کُنْتُمْ صادِقینَ (111) | بگو:«دلیل سخن خود را بیاورید، اگر راستگو هستید» (111) |
بَلیٰ مَنْ اَسْلَمَ وَجْهَهو لِلّهِ وَ هُوَ مُحْسِنٌ | آری، کسی که خودش را تسلیم خداوند کند و نیکوکار باشد، |
فَلَهو اَجْرُهو عِنْدَ رَبِّهى | پاداش او نزد خدایش، محفوظ است؛ |
وَ لاخَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لاهُمْ یَحْزَنونَ (112) | آنان، نه ترسی از آینده و نه اندوهی بر گذشته دارند. (112) |
خوب است به شرطی که: