در این مقاله، به بررسی یکی از بیانات عمیق و معنی دار قرآن کریم پرداخته‌ایم که در آن نیکوکاری و دینداری را فراتر از تعابیر سطحی توصیف می‌کند. سوره بقره آیه ۱۷۷، نه تنها یک تعریف وسیع از نیکوکاری فراهم می‌کند، بلکه تأکید می‌کند که ایمان، عمل صالح، وفاداری و صبر در مواجهه با سختی ها، ذات بنیادین این مفهوم هستند.
و در راه ماندگان و گدایان و برای کمک به آزادی بردگان بدهد؛
وَ اَقامَ الصَّلاهَ وَ آتَى الزَّکاهَ
و نماز بر پا دارد و زکات بپردازد؛
وَ الْموفونَ بِعَهْدِهِمْ اِذا عاهَدوا
و هنگامی‌که عهد می‌بندند، به آن وفا کند؛
وَ الصّابِرینَ فِى الْبَأْساءِ وَ الضَّرّاءِ
ودر بیچارگی و گرفتاری، اهل صبر باشد؛
وَ حینَ الْبَأْسِ
و نیز در سختیها و به هنگام جنگ؛
اُولٰئِکَ الَّذینَ صَدَقوا
آنها به حقیقت درستکار و راستگویند؛
وَ اُولٰئِکَ هُمُ الْمُتَّقونَ (۱۷۷)
و نیز همانها اهل تقوا می‌باشند. (۱۷۷)
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
خوب است به شرطی که:
به خدا و روز قیامت، واقعاً ایمان آورید و بخشی از اموالِ خود را، بخاطر عشق الهی، به خویشاوندان و یتیمان و نیازمندان و در راه ماندگان دهید، نماز را بر پا دارید و هنگامی‌که عهد می‌بندند، به آن وفا کند؛و در بیچارگی و گرفتاری، شکیبا باشید؛
