در این مقاله، ترجمه فارسی سوره بقره آیات 196 تا 203 را مطالعه خواهیم کرد. این آیات به مراسم حج و احکام مربوط به آن می‌پردازد. در ادامه، خداوند به مومنان دستور می‌دهد زیارت حج و عمره را خالصانه به پایان برسانند و در صورتی که از انجام حج بازداشته شوند، هدایایی را که برای آنها آسان است ببخشند.
| وَ اَتِمُّوا الْحَجَّ وَ الْعُمْرَهَ لِلّهِ | حجّ و عمره را، خالصانه برای خدا به پایان برسانید؛ |
| فَاِنْ اُحْصِرْتُمْ | پس اگر از حجّ بازداشته شدید، |
| فَمَا اسْتَیْسَرَ مِنَ الْهَدْیِ | آنچه را از قربانی که آسان باشد، ذبح کنید؛ |
| وَ لاتَحْلِقوا رُئوسَکُمْ حَتّیٰ یَبْلُغَ الْهَدْیُ مَحِلَّهو | و سر خود را نتراشید تا قربانی به محلّ خود برسد؛ |
| فَمَنْ کانَ مِنْکُمْ مَریضًا | ولی هر کس از شما که بیمار باشد، |
| اَوْ بِه‌ى اَذًى مِنْ رَأْسِهى | یا در سرش ناراحتی، داشته باشد، می‌تواند سر را بتراشد؛ |
| فَفِدْیَهٌ مِنْ صِیامٍ اَوْ صَدَقَهٍ اَوْ نُسُکٍ | آنگاه در عوض آن، روزهای بگیرد یا صدقه دهد یا قربانی کند؛ |
| فَاِذا اَمِنْتُمْ فَمَنْ تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَهِ اِلَى الْحَجِّ | و هنگامی‌که ایمنی یافتید، هرکس از عمره درآید و به حج برسد، |
| فَمَا اسْتَیْسَرَ مِنَ الْهَدْیِ | آنچه برایش ممکن باشد، از قربانی ذبح کند؛ |
| فَمَنْ لَمْ یَجِدْ فَصِیامُ ثَلاثَهِ اَیّامٍ فِى الْحَجِّ | امّا کسی که قربانی نیافت، سه روز در ایّام حج روزه بگیرد، |
| وَ سَبْعَهٍ اِذا رَجَعْتُمْ تِلْکَ عَشَرَهٌ کامِلَهٌ | و هفت روز هنگامی‌که برگشتید، که این ده روز کامل میشود؛ |
| ذٰلِکَ لِمَنْ لَمْ یَکُنْ اَهْلُهو حاضِرِى الْمَسْجِدِ الْحَرامِ | این برای کسی است که خانواده‌اش ساکن مکّه نباشد؛ |
| وَ اتَّقُوا اللّهَ وَ اعْلَموا اَنَّ اللّهَ شَدیدُ الْعِقابِ (196) | و تقوای الهی داشته باشید و بدانید که خدا سخت‌کیفر است (196) |
| اَلْحَجُّ اَشْهُرٌ مَعْلوماتٌ | حج ماه‌هایی معیّن دارد: «شوّال»، «ذیقعده»، «ذیحجّه»؛ |
| فَمَنْ فَرَضَ فیهِنَّ الْحَجَّ | هر کس در این ماه‌ها حج را بجا آورد، بداند که: |
| فَلا رَفَثَ وَ لافُسوقَ وَ لاجِدالَ فِى الْحَجِّ | «آمیزش جنسی»، «سخن زشت» و «مجادله» در حج روا نیست؛ |
| وَ ما تَفْعَلوا مِنْ خَیْرٍ یَعْلَمْهُ اللّهُ | و هر کار نیکی انجام دهید، خداوند به آن آگاه است؛ |
| وَ تَزَوَّدوا فَاِنَّ خَیْرَ الزّادِ التَّقْویٰ | و توشه برگیرید که بهترین توشه، همان تقواست؛ |
| وَ اتَّقونِ یا اُولِى الْاَلْبابِ (197) | و تقوای الهی داشته باشید، ای خردمندان (197) |
| لَیْسَ عَلَیْکُمْ جُناحٌ | بر شما گناهی نیست، |
| اَنْ تَبْتَغوا فَضْلًا مِنْ رَبِّکُمْ | که از فضل الهی بخواهید و در ایّام حج کار یا تجارتی بکنید ؛ |
| فَاِذا اَفَضْتُمْ مِنْ عَرَفاتٍ | سپس چون از سرزمینِ «عرفات» روانه شدید، |
| فَاذْکُرُوا اللّهَ عِنْدَ الْمَشْعَرِ الْحَرامِ | خدا را در «مشعر الحرام» یاد کنید؛ |
| وَ اذْکُروهُ کَما هَداکُمْ | و او را به سبب آنکه شما را هدایت کرد، یاد کنید؛ |
| وَ اِنْ کُنْتُمْ مِنْ قَبْلِه‌ى لَمِنَ الضّالّینَ (198) | اگرچه قبلاً از گمراهان بودید (198) |
| ثُمَّ اَفیضوا مِنْ حَیْثُ اَفاضَ النّاسُ | سپس از همان جا که مردم روانه می‌شوند، بسوی منیٰ حرکت کنید؛ |
| وَ اسْتَغْفِرُوا اللّهَ اِنَّ اللّهَ غَفورٌ رَحیمٌ (199) | و از خدا آمرزش بخواهید؛ که او آمرزنده و مهربان است (199) |
| فَاِذا قَضَیْتُمْ مَناسِکَکُمْ فَاذْکُرُوا اللّهَ | هر گاه مراسم عبادی خود را تمام کردید، خدا را یاد کنید؛ |
| کَذِکْرِکُمْ آباءَکُمْ اَوْ اَشَدَّ ذِکْرًا | همانگونه که از پدرانتان یاد می‌کنید، یا بیشتر از آن؛ |
| فَمِنَ النّاسِ مَنْ یَقولُ رَبَّنا آتِنا فِى الدُّنْیا | و بعضی از مردم می‌گویند: «خداوندا، در دنیا به ما ثروت بده»؛ |
| وَ ما لَهو فِى الْـآخِرَهِ مِنْ خَلاقٍ (200) | و آنان در آخرت هیچ بهره‌ای ندارند. (200) |
| وَ مِنْهُمْ مَنْ یَقولُ رَبَّنا آتِنا فِى الدُّنْیا حَسَنَهً | و بعضی از آنان می‌گویند: «خدایا، در دنیا به ما نیکی بده[i] |
| وَ فِى الْـآخِرَهِ حَسَنَهً | و در آخرت به ما نیکی ده ؛ |
| وَ قِنا عَذابَ النّارِ (201) | و ما را از عذاب آتش حفظ نما» (201) |
| اُولٰئِکَ لَهُمْ نَصیبٌ مِمّا کَسَبوا | همه‌ی آنان، از آنچه کرده‌اند، بهره‌ای مناسب دارند؛ |
| وَ اللّهُ سَریعُ الْحِسابِ (202) | و خداوند «سریع الحساب» است (202) |
| وَ اذْکُروا اللّهَ فى اَیّامٍ مَعْدوداتٍ | خدا را در روزهایی معیّن -یازده تا سیزده ذیحجه- یاد کنید |
| فَمَنْ تَعَجَّلَ فى یَوْمَیْنِ فَلا اِثْمَ عَلَیْهِ | پس هرکس شتاب کند و اعمال را دو روزه بجا آورد،گناهی ندارد؛ |
| وَ مَنْ تَاَخَّرَ فَلا اِثْمَ عَلَیْهِ | و هرکس هم به تأخیر اندازد، گناهی بر او نیست؛ |
| لِمَنِ اتَّقیٰ وَ اتَّقُوا اللّهَ | اگر با تقوا باشد، و حتماً تقوای الهی داشته باشید؛ |
| وَ اعْلَموا اَنَّکُمْ اِلَیْهِ تُحْشَرونَ (203) | و بدانید که، همه‌ی شما به سوی او بُرده، و جمع می‌شوید (203) |
[i] تمام آنچه که دنیا طلبان می خواهند، به آنان داده نمی‌شود، ولی خدا نصیبی از دنیا به آنان می دهد.
تعبیر این آیات در استخاره با قرآن
خوب است به شرطی که:
- در کنار آن، نیکوکاری انجام دهید، خداوند به اعمال شما آگاه است؛ هر کار نیکی توشه سفر شماست در حیات آخرت، پس توشه برگیرید که بهترین توشه، همان تقواست؛
