سوره بقره آیات 196 تا 203 – دستورات مربوط به حج

در این مقاله، ترجمه فارسی سوره بقره آیات 196 تا 203 را مطالعه خواهیم کرد. این آیات به مراسم حج و احکام مربوط به آن می‌پردازد. در ادامه، خداوند به مومنان دستور می‌دهد زیارت حج و عمره را خالصانه به پایان برسانند و در صورتی که از انجام حج بازداشته شوند، هدایایی را که برای آنها آسان است ببخشند.

وَ اَتِمُّوا الْحَجَّ وَ الْعُمْرَهَ لِلّهِحجّ و عمره را، خالصانه برای خدا به پایان برسانید؛
فَاِنْ اُحْصِرْتُمْپس اگر از حجّ بازداشته ‌شدید،
فَمَا اسْتَیْسَرَ مِنَ الْهَدْیِآنچه را از قربانی که آسان باشد، ذبح‌ کنید؛
وَ لاتَحْلِقوا رُئوسَکُمْ حَتّیٰ  یَبْلُغَ الْهَدْیُ مَحِلَّهوو سر خود را نتراشید تا قربانی به محلّ خود برسد؛
فَمَنْ کانَ مِنْکُمْ مَریضًاولی هر کس از شما که بیمار باشد،
اَوْ بِه‌ى اَذًى مِنْ رَأْسِه‌ىیا در سرش ناراحتی، داشته باشد، می‌تواند سر را بتراشد؛
فَفِدْیَهٌ مِنْ صِیامٍ اَوْ صَدَقَهٍ اَوْ نُسُکٍآنگاه در عوض آن، روزه­ای بگیرد یا صدقه دهد یا قربانی‌ کند؛
فَاِذا اَمِنْتُمْ فَمَنْ تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَهِ اِلَى الْحَجِّو هنگامی‌که ایمنی یافتید، هرکس از عمره درآید و به حج برسد،
فَمَا اسْتَیْسَرَ مِنَ الْهَدْیِآنچه برایش ممکن باشد، از قربانی ذبح کند؛
فَمَنْ لَمْ یَجِدْ فَصِیامُ ثَلاثَهِ اَیّامٍ فِى الْحَجِّامّا کسی که قربانی نیافت، سه روز در ایّام حج روزه بگیرد،
وَ سَبْعَهٍ اِذا رَجَعْتُمْ تِلْکَ عَشَرَهٌ کامِلَهٌو هفت روز هنگامی‌که برگشتید، که این ده روز کامل می­شود؛
ذٰلِکَ لِمَنْ لَمْ یَکُنْ اَهْلُهو حاضِرِى الْمَسْجِدِ الْحَرامِاین برای کسی است که خانواده‌اش ساکن مکّه نباشد؛
وَ اتَّقُوا اللّهَ وَ اعْلَموا اَنَّ اللّهَ شَدیدُ الْعِقابِ (196)‏و تقوای الهی داشته باشید و بدانید که خدا سخت‌کیفر است (196)‏
اَلْحَجُّ اَشْهُرٌ مَعْلوماتٌحج ماه‌هایی معیّن دارد: «شوّال»، «ذیقعده»، «ذیحجّه»؛
فَمَنْ فَرَضَ فیهِنَّ الْحَجَّهر کس در این ماه‌ها حج را بجا آورد، بداند که:
فَلا رَفَثَ وَ لافُسوقَ وَ لاجِدالَ فِى الْحَجِّ«آمیزش جنسی»، «سخن زشت» و «مجادله» در حج روا نیست؛
وَ ما تَفْعَلوا مِنْ خَیْرٍ یَعْلَمْهُ اللّهُو هر کار نیکی انجام دهید، خداوند به آن آگاه است؛
وَ تَزَوَّدوا فَاِنَّ خَیْرَ الزّادِ التَّقْویٰو توشه برگیرید که بهترین توشه، همان تقواست؛
وَ اتَّقونِ یا اُولِى الْاَلْبابِ (197)‏و تقوای الهی داشته باشید، ای خردمندان (197)‏
لَیْسَ عَلَیْکُمْ جُناحٌبر شما گناهی نیست،
اَنْ تَبْتَغوا فَضْلًا مِنْ رَبِّکُمْکه از فضل الهی بخواهید و در ایّام حج کار یا تجارتی بکنید ؛
فَاِذا اَفَضْتُمْ مِنْ عَرَفاتٍسپس چون از سرزمینِ «عرفات» روانه شدید،
فَاذْکُرُوا اللّهَ عِنْدَ الْمَشْعَرِ الْحَرامِخدا را در «مشعر الحرام» یاد کنید؛
وَ اذْکُروهُ کَما هَداکُمْو او‌ را به سبب آنکه شما را هدایت کرد، یاد کنید؛
وَ اِنْ کُنْتُمْ مِنْ قَبْلِه‌ى لَمِنَ الضّالّینَ (198)‏اگرچه قبلاً از گمراهان بودید (198)‏
ثُمَّ اَفیضوا مِنْ حَیْثُ اَفاضَ النّاسُسپس از همان جا که مردم روانه می‌شوند، بسوی منیٰ حرکت کنید؛
وَ اسْتَغْفِرُوا اللّهَ اِنَّ اللّهَ غَفورٌ رَحیمٌ (199)‏و از خدا آمرزش بخواهید؛ که او آمرزنده و مهربان است (199)‏
فَاِذا قَضَیْتُمْ مَناسِکَکُمْ فَاذْکُرُوا اللّهَهر گاه مراسم عبادی خود را تمام کردید، خدا را یاد کنید؛
کَذِکْرِکُمْ آباءَکُمْ اَوْ اَشَدَّ ذِکْرًاهمانگونه که از پدرانتان یاد می‌کنید، یا بیشتر از آن؛
فَمِنَ النّاسِ مَنْ یَقولُ رَبَّنا آتِنا فِى الدُّنْیاو بعضی از مردم می‌گویند: «خداوندا، در دنیا به ما ثروت بده»؛
وَ ما لَهو فِى الْـآخِرَهِ مِنْ خَلاقٍ (200)‏و آنان در آخرت هیچ بهره‌ای ندارند. (200)‏
وَ مِنْهُمْ مَنْ یَقولُ رَبَّنا آتِنا فِى الدُّنْیا حَسَنَهًو بعضی از آنان می‌گویند: «خدایا، در دنیا به ما نیکی بده[i]
وَ فِى الْـآخِرَهِ حَسَنَهًو در آخرت به ما نیکی ده ؛
وَ قِنا عَذابَ النّارِ (201)‏و ما را از عذاب آتش حفظ نما» (201)‏
اُولٰئِکَ لَهُمْ نَصیبٌ مِمّا کَسَبواهمه‌ی آنان، از آنچه کرده‌اند، بهره‌ای مناسب دارند؛
وَ اللّهُ سَریعُ الْحِسابِ (202)‏و خداوند «سریع الحساب» است (202)‏
وَ اذْکُروا اللّهَ فى اَیّامٍ مَعْدوداتٍخدا را در روزهایی معیّن -یازده تا سیزده ذیحجه- یاد کنید
فَمَنْ تَعَجَّلَ فى یَوْمَیْنِ فَلا اِثْمَ عَلَیْهِپس هرکس شتاب کند و اعمال را دو روزه بجا آورد،گناهی ندارد؛
وَ مَنْ تَاَخَّرَ فَلا اِثْمَ عَلَیْهِو هرکس هم به تأخیر اندازد، گناهی بر او نیست؛
لِمَنِ اتَّقیٰ وَ اتَّقُوا اللّهَاگر با تقوا باشد، و حتماً تقوای الهی داشته باشید؛
وَ اعْلَموا اَنَّکُمْ اِلَیْهِ تُحْشَرونَ (203)‏و بدانید که، همه‌ی شما به سوی او بُرده، و جمع می‌شوید (203)‏

[i] تمام آنچه که دنیا طلبان می خواهند، به آنان داده نمی‌شود، ولی خدا نصیبی از دنیا به آنان می دهد.

تعبیر این آیات در استخاره با قرآن

خوب است به شرطی که:

  • در کنار آن، نیکوکاری  انجام دهید، خداوند به اعمال شما آگاه است؛ هر کار نیکی توشه سفر شماست در حیات آخرت، پس توشه برگیرید که بهترین توشه، همان تقواست؛

دسترسی سریع به سایر سوره ها و آیات قرآن

ترتیب نزول 5 / سوره مدنی / تعداد آیات 7

نقطه
Logo