| فَلَمّا فَصَلَ طالوتُ بِالْجُنودِ | زمانی که «طالوت» با سپاهیان از شهر خارج شدند، |
| قالَ اِنَّ اللّهَ مُبْتَلیکُمْ بِنَهَرٍ | گفت: «به یقین خداوند شما را با رودخانه‌ای می‌آزماید؛ |
| فَمَنْ شَرِبَ مِنْهُ فَلَیْسَ مِنّى | هر کس از آن بنوشد از یاران من نیست؛ |
| وَ مَنْ لَمْ یَطْعَمْهُ فَاِنَّهو مِنّى | و هر کس از آن نخورد از یاران من است؛ |
| اِلّا مَنِ اغْتَرَفَ غُرْفَهً بِیَدِهى | مگر کسی که فقط یک مشت آب بخورد»؛ |
| فَشَرِبوا مِنْهُ اِلّا قَلیلًا مِنْهُمْ | ولی جز اندکی از آنان، بقیّه از آن آب نوشیدند. |
| فَلَمّا جاوَزَهو هُوَ وَ الَّذینَ آمَنوا مَعَهو قالوا | پس هنگامی‌که از آن رود گذشتند، او و مؤمنان همراهش‌گفتند: |
| لاطاقَهَ لَنَا الْیَوْمَ بِجالوتَ وَ جُنودِه‌ى | «ما امروز در مقابل “جالوت” و سپاهش هیچ توانی نداریم» ؛ |
| قالَ الَّذینَ یَظُنّونَ اَنَّهُمْ مُلاقوا اللّهِ | امّا کسانی که می‌دانستند با خدا دیدار خواهند کرد، گفتند: |
| کَمْ مِنْ فِئَهٍ قَلیلَهٍ | «چه بسا گروهی اندک، |
| غَلَبَتْ فِئَهً کَثیرَهً بِاِذْنِ اللّهِ | که به اذن خدا بر جمعیّتی انبوه، غلبه کردند؛ |
| وَ اللّهُ مَعَ الصّابِرینَ (249) | و خدا با صابران است» (249) |
| وَ لَمّا بَرَزوا لِجالوتَ وَ جُنودِه‌ى قالوا | و هنگامی‌که مقابل «جالوت و سپاهش» قرار گرفتند، گفتند: |
| رَبَّنا اَفْرِغْ عَلَیْنا صَبْرًا وَ ثَبِّتْ اَقْدامَنا | «خدایا، صبر را بر ما فرو ریز و قدم‌هایمان را استوار نما ؛ |
| وَ انْصُرْنا عَلَى الْقَوْمِ الْکافِرینَ (250) | و ما را در برابر گروه کافران یاری کن» (250) |
| فَهَزَموهُمْ بِاِذْنِ اللّهِ | پس به خواست خدا، آنها را شکست دادند ؛ |
| وَ قَتَلَ داوودُ جالوتَ | و «داوود» ، «جالوت» را کشت؛ |
| وَ آتاهُ اللّهُ الْمُلْکَ وَ الْحِکْمَهَ | و خدا به او فرمانروائی و حکمت داد؛ |
| وَ عَلَّمَهو مِمّا یَشاءُ | و از آنچه می‌خواست به او آموخت؛ |
| وَ لَوْلا دَفْعُ اللّهِ النّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ | و اگر خدا بعضی از مردم را به وسیله‌ی بعضی دیگر، دفع نمی‌کرد، |
| لَفَسَدَتِ الْاَرْضُ | زمین فاسد و تباه می‌شد؛ |
| وَ لٰکِنَّ اللّهَ ذو فَضْلٍ عَلَى الْعالَمینَ (251) | لیکن خدا بر جهانیان، صاحب فضل و کرم است (251) |
| تِلْکَ آیاتُ اللّهِ نَتْلوها عَلَیْکَ بِالْحَقِّ | این آیات الهی است که آنها را به حق بر تو می‌خوانیم؛ |
| وَ اِنَّکَ لَمِنَ الْمُرْسَلینَ (252) | و بی‌شک تو از پیامبران هستی. (252) |
