سوره بقره آیه 258 – گفتگوی حضرت ابراهیم با طاغوت زمانش

۱۲/۰۶/۱۴۰۲

این مقاله به بررسی سوره بقره آیه 258 می‌پردازد که در آن حضرت ابراهیم (ع) با طاغوت زمان خود گفتگو می‌کند. در این آیه، حضرت ابراهیم (ع) خداوند را به عنوان آنکه “زنده می‌کند و می‌میراند” توصیف می‌کند، و با اشاره به قدرت الهی، او را با آمدن خورشید از شرق و غروب کردن در غرب مقایسه می‌کند.

اَلَمْ تَرَ اِلَى الَّذى حاجَّ اِبْراهیمَ فى رَبِّه‌_ى	آیا از ماجرای آن که با «ابراهیم» درباره‌ی خدا مجادله کرد، آگاه شدی ؟
اَنْ آتاهُ اللّهُ الْمُلْکَ	با آنکه خداوند به او پادشاهی داده بود،
اِذْ قالَ اِبْراهیمُ	هنگامی‌که «ابراهیم» گفت:
رَبِّیَ الَّذى یُحْیى وَ یُمیتُ	«خدای من آن است که زنده می‌کند و می‌میراند»؛
قالَ اَنَا اُحْیى وَ اُمیتُ	نمرود گفت: «من هم زنده می‌کنم و می میرانم»؛
قالَ اِبْراهیمُ فَاِنَّ اللّهَ	ابراهیم گفت: «خدای یکتا،
یَأْتى بِالشَّمْسِ مِنَ الْمَشْرِقِ فَأْتِ بِها مِنَ الْمَغْرِبِ	خورشید را از سمتِ شرق می‌آورد، تو آن را از غرب بیاور»؛
فَبُهِتَ الَّذى کَفَرَ	آنگاه کسی که کفر ورزیده بود، مبهوت شد؛
وَ اللّهُ لا یَهْدِى الْقَوْمَ الظّالِمینَ (258)‏	و البتّه خدا گروه ستمکاران را هدایت نمی‌کند. (258)‏